Başlama tarihi: 10/09/2024
*Kitabımda ki karakterlerime, başka kitaptaki adları ile seslenmeyiniz! Bu bir ricadır...
Siz; eğlenmek için seçtiğim kurbanı bırakmam
Siz; şansına ki kurban sensin maalesef ki bu gece
________
# texting 1
# gençkızedebiy...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
___________💜___________
Alp Demir Akçalı
Derince bir nefes alıp, masanın üzerindeki telefonumun ekranını açtım. Ama hâlâ bir mesaj veya aramanın gelmemiş olmasını görmek içimin sıkıntı ile dolmasına sebep vermişti. Elanur'un o gün kü görüntüsü sanki canımı yakmak istercesine gözlerimin önünde bir hayal gibi canlanırken dişlerimi sıkıca birbirine bastırdım gözlerimi kapattığımda. Gözlerindeki hayalkırıklığı ile bana olan bakışı, canı yandığı için ki ağlayışları, herşeyden kaçmak ister gibi bana sığınmak istemesi, hissettiği acıyı benimle paylaşmak için bana gelişiyle onu ikinci bir yokuşa sürükleyişim...
"İyi misin kardeşim?"
Kağan'ın hafif endişeyle seslenişi ile gözlerimi usulca açıp iç çektim. Ve bakışlarımı Kağan'a çektim.
"Iyiyim desem inanacak mısın?" Elanur'un hissettiklerini hissesiyor gibiydim. Kalbim onun için atıyor, acıyor ve yaşıyordu.
"Beril ile konuştum sabah. Kampüse gitmeden önce Elanur'a uğramış. Konuşmaya çalışmış ama Elanur yorgunum deyip kestirip atmış." Buray sıkıntı ile nefes almış ve dudaklarını birbirine bastırmıştı.
"Delireceğim gerçekten..." dedim ellerim ile yüzümü sıvazladığımda. "Delireceğim.." Kendi kendime mırıldanarak konuşmuştum. Kafayı yemek üzereydim artık. Dinlemiyordu, anlamıyordu. Ama gelmekte istiyordu biliyorum bunu. Sadece canı yanıyordu. Canını yakmıştım. Güvenini kırmıştım.
"Elanur'un öğrendiği gerçek kolay kolay hazmedilen bir şey değil Demir." Dedi Kağan. "Ona biraz zaman ver. Eminim ki dinler seni vakti gelince. Sadece şu an iyi düşünemiyor ve herkesin ona ihanet ettiğini düşünüyor."
"Ne zamana kadar bekleyeceğim böyle Kağan?" Ilımlı konuşmaya çalışıyordum ama Elanur'u göremediğim her dakikanın özlemi ve öfkesi beni ele geçiriyordu. Her geçen dakika biraz daha eriyor, kalbime giren sancıların artmasına neden oluyordu.
"Ne zamandan beridir biliyorsun peki?" Diye sordu Buray. Tek kaşını havaya kaldırdı beni dikkatle izlerken.
"İlk günden beridir." Dedim sessizce. İçten içe bir suçluluk duygusu çevreledi bedenimi.
Alnını kaşıdı Buray. "Fazlaymış biraz sanki..."
Seslice nefesimi verip kendimi açıklama gereği duydum: "Bana ilk mesaj attığı zaman gerçekten de yanlış yazdığına inanmamıştım. Beni işleten şerefsizin biri sanmıştım. Sonradan fotoğrafını attı kadın olduğunu ispat etmek adına ama yine de hâlâ kuşkuluydum. Bilerek mi yazmıştı yoksa gerçekten de yanlışlıkla mıydı bilemiyordum." Kağan ile Buray'ın dikkatlerinin üzerimde olmasını görmemle sözlerime devam ettim sertçe yutkunuşumdan sonra.
