Eren İpek Şahin, çocukluk aşkı olan üvey abisi Karan Sezer Şahin'in kendini istismar etmesiyle zihinsel olarak çökmeye başlar. On altı yaşındayken dünyası kararan, mafya hiyerarşinin dibine doğan bu genç kızın kontrol arzusu; üvey abisi tarafından i...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Beyin kıvrımları.
Tektonik;
Sıradağlar alayı.
Delilik.
"Düşüncelerim beni rahatsız eden tiklerin ta kendisi."
22 Aralık 2019
Bıçağı ayaklarımın dibine attığında, korkarak bir adım geriye zıpladım. Öyle ufak bir zıplamada değil ama, "Ay!" diye bir çığlık dudaklarımdan koparken; deprem etkisi yaratacak kadar güçlü zıplamıştım.
Eğer ayaklarınızın dibine bıçağı atan Adil Vedat Şahin ise, sizde benim kadar dehşete uğrarsınız emin olun ki. Kapıya doğru geriliyordum ki, durup bana döndü. "Ne yapıyorsun sen?" dedi kızgın bir tavırla. Beni çalışma odasına çağırmasının üstünden yalnız iki dakika geçmişken, sıvışmaya çalışmam sinirlendirmişti onu.
Ancak tahmin edebilirsiniz ki üvey babamın beni ansızın çalışma odasına çağırması benim için oldukça şaşırtıcı ve ürkütücüydü. Aslında, ansızın değil. Karan yurt dışına gittikten çok kısa bir süre sonra çağırdı beni yanına... Oldukça şüpheli olduğunu düşünerek, gözlerimi kıstım. Bu piçe hiç güvenmiyordum, eğer kötü bir niyeti varsa... Öldüreceğim onu.
Hayır, aklım hep en kötüsüne çalışıyor. Şimdiye kadar ondan öyle bir sapıklık hiç sezmemiştim. Bana karşı.
Yoksa onun fuhuş meselelerini bildiği, hatta 'reşit olmayan çocukları' fuhşa zorlayan insanlarla ortaklık ettiğini biliyordum.
... Aşağılık o...pu çocuğu.
Adil Vedat, beni her zaman görmezden gelmişti. On yaşımdan beri üvey kızıydım, annemin bana yatırımlar yapmasına -onca parayı uğruma harcamasına- karışmazdı ama bir kere bile gözünün bana değdiği olmamıştı.
Kaşlarımı çattım hafifçe, ketum bir yüz takındım. Karan burada değildi, daha yurt dışına çıkalı dört gün olmuştu ve ne zaman geleceği meçhulken üvey babamın birden bana sarması hiç iyi olmamıştı.
Annemin, beni Adil Vedat'a karşı koruyacak bir merhameti yoktu. Bu evde geçirdiğim çocuklukta pek çok kez anlamıştım ki; benden başka Karan'ı koruyacak olmadığı gibi, beni de ondan başka koruyacak yoktu.
Yani, eğer Karan geri geldiğinde hala burada olmak istiyorsam -ki istemiyorum, ama yurt dışından geri geldiğinde birlikte gideceğimize, artık reşit olduğundan bunu yapabileceğimize söz vermiş ve onu beklememi istemişti- Adil Vedat'ı kızdırmadan bu odadan çıkabilmeliydim.
