KARANLIĞIN İÇİNDE Kİ AYDINLIK...

*21*

İyi okumalar dilerim🙏

Birilerine bir şeyi kanıtlamak ne kadar da zordu. Yaptuğına veya yapmadığına inandırmak... Özellikle de senin için önemli biriyse bu daha çok çabalamak istiyorsun

İnsanlar ne yaparsa yapsın bir nokta da acı çekmeye mahkümdurlar. Herkes bu hayatta bedel ödemek zorunda. Mesela ben her ne yaptıysam bedel ödemek zorundaydım ama bu kadar ağır mı? İşte ona diyecek bir şeyim yoktu. Ne yaptığımı ne yaşattığımı bilmiyordum ve bilmediğim her şeyin bedelini en ağır şekilde ödüyordum.

Mahir benden bir cevap bekliyordu evet boşanmak istemişti belki de bizim için en doğru karar buydu. Ama ne kadar haklı olursa olsun bunca zaman oğlumu bile bile benden sakladığı için bir bedel ödemek zorundaydı. Bana bunu yaşatmaya hakkı yoktu. Ne de olsa iyi veya kötü bende bir anneydim.

"Boşanalım mahir en kısa zamanda. " Verdiğim cevap onun hoşuna gitmişti.

Birşey demeden yatağa uzandı ve gözlerini kapattı
"İyi geceler yosun. "  Çok beklemeden odadan çıktım ve kendi odama geçtim kapıyı kitledim. Bu sefer üzülen ben olmayacaktım. Biraz da başkaları üzülsün!.

Daha fazla birşey düşünmeden hemen gözlerimi kapattım ve çok geçmeden derin uykuya daldım.

💫💫💫💫💫💫

Sabah ege'nin ağlaması ile irkilerek uyandım. Hemen yataktan çıkıp hızlıca ege'nin odasına girdim. Girdiğimde ise karşımda ki görüntüden rahatsız olmuştum. Ege kulenin kucağındaydı ve ağlıyordu. Mahir de onların yanına oturmuş hiçbir müdahalede bulunmuyordu.

Benim hızlıca odaya girmemle doğal olarak irkildiler.

"Yosun ödümü kopardın resmen ya! "

Şulenin konuşması ile gözlerimi devirdim.

"Ege'ye birşey oldu sandım ama görüyorum ki hiç birşey olmamış. Çoçuk canı çıkmış gibi ağlıyor ama babası müdahele etmiyor ne güzel de mi? "

"Yosun ne saçmalıyorsun yine ya? "

"Ege diyorum şulecim demek ki seni istemiyor artık Ege'yi kucağıma alabilir miyim? "

Şule göz devirerek Ege'yi kucağıma verdi.

"Yemedik oğlunu al ama bak gör ege elinde sonunda bana alışacak. Hem belki ilerde bana anne der kim bilir? "

Yemin ederim şuan onu öldürmemek için kendimi çok zor tutuyordum.

"İkinizde susun hadi kahvaltıya inelim artık. "

Mahire ters ters bakıp aşağıya indim. Daha sonra masaya oturduk. Kahvaltı yaparken ege bana bakıp gülümsüyordu.

Bunu fark ettiğimde gözlerim dolmuştu. Sadece ben değil bu masada ki herkes bunu fark etmişti. Eğildim ve egenin boynundan öptüm kokusunu içime çektim.

Hoşuna gitmişti. Anne nasıl olunur bilmiyordum ama ona olan sevgim ve onun bana olan sevgisi ikimiz içinde yeterdi bunu biliyordum. 

Ona iyi bir anne olmak için elimden gelen herşeyi yapacaktım hemde herşeyi..

"Sana çok hasret kaldı. " Bartunun konuşmasıyla zar zor yutkundum.

"Fark ediyorum haklı da ben ne oldu ne yaşandı asla hatırlamıyorum ama annelik hissi çok değişik birşey. Anne nasıl olunur bilmesemde içimde ki o his çok tuhaf bunu biliyorum."

"Sen çok iyi bir anne olacaksın emin ol. "

Denizin bunu söylemesi ile ona döndüm ve teşekkür ettim gözlerimle.