පස්වන කොටස 05
අද.... ධාතු මණ්ධිරය වන්දනා කරලා පහන් හඳුන්කූරු පැන් පූජා කරා......
ඇත්තටම මම ගෙදර ඉන්න කාලේ අර ඉන්දියාවෙන් කියලා මේ.... මට මතක විදිහට 2012 වගේ අර ධාතූන් වහන්සේලා වගයක් වඩම්මලා ලංකාවේ හැමතැනම වන්දනා කරන්න කියලා අරගෙන ගියා..........🙏
මම එතෙන්ට වන්දනා කරන්න ගියා.....🙏
තව ......මම පන්සලක..... ධාතූන් වහන්සේලා..... දෙතුන් නමක් වගේ තව තැනකදි... වන්දනා කරා......ඒත් පෝලිම් පැනලා.....
ඊට අමතරව..... මම කවදාකවත් ......ගෙදර ඉද්දි ධාතූන් වහන්සේලා වන්දනා කරලත් නෑ ......දැකලත් නැහැ. ....ඒ වගේම තමයි මම පාත්තරයකට කියලා.... දානේ හැන්දක් ...මම ගෙදර ඉන්න කාලේ පූජා කරලා තිබ්බෙ නෑ......
මම දන්නෑ ඒක මගේ කරුමෙද කියල.....හැබැයි හැමොම හැමතැනම කියන්නේ ...සාසනය රකිනවා කියලා....හැබැයි ....පාත්තරයකට දානෙ ටිකක් පුජා කරගන්න විදියක් නැ.......මට ලැබිලා නෑ ..ඒ අවස්තාව...
ඇත්තටම ඉතින් ....මේ පැවිදි ජීවිතය තුළ ...අපිට දැන් මේ අවස්ථා... ඔක්කොම දිනපතා හැමදාම... හිමි වෙනවා ....ඒක පැවිද්දෙක්ට ලැබෙන දුර්ලභ අවස්ථාවක්.... ගිහි කෙනෙකුට ඒ අවස්ථාව ලැබෙන්නේ නෑ..... ගිහි විතරක් නෙමෙයි බොහෝ පැවිද්දන්ට ලැබෙන්නෙත් නෑ......
ධාතූන් වහන්සේ නමක් වන්දනා කරන්න ලැබෙනවා කියන්නේ ඉතාම භාග්‍යවන්ත දෙයක්........
සිවුරු ඇරලා යන්න වුණු දවසට.... මේ අවස්ථාව මගහැරෙනවා......
අද උදේ දානෙට නම් මම වැළඳුවේ බත් හැනදක් සහ කිරිබත් කෑල්ලකුයි ,සම්බෝල ටිකකුයි කඩල ටිකකුයි ,
බන්ඩක්කයි....වට්ටක්කයි.....😀👅
එක අම්මා කෙනෙක් කිය කියා යනවා මෙි හාමුදුරුවරැ වලදන්නෙ නෑනෙ...කියලා.........පව් ඉතින් අපි....නේද.....😀
දවල් දානේ නම් ...මම වැළඳුවේ ....බත් හැන්දයි... වැව් මාළු කෑල්ලකුයි.. කොල මැල්ලූ ටිකකුයි.... රතු බත් නම් නෑ අද උදෙත් නෑ දවළුත් නෑ .... මොකද සීනි කොලෙස්ට්‍රෝල් එන නිසා රතු බත් වළඳනවා.... ඒත් ඉතින් අපිට ලැබෙන්න එපැයි ලැබුන් නැත්නම් ඉතින් තියෙන දෙයක් වළඳලා ඉන්න වෙනවා....
YOU ARE READING
සිවුරු හැරයමි ( නවකතාව )
Spiritualපැවිදි ජීවිතයක කටුක බව හා සුන්දරත්වය අත් විඳින්න.. ආරාමයක ජීවත් වන තරුණ ස්වාමීන් වහන්සේ නමකගෙ ජීවිත කතාව..සිවුරු හරින්නමයි හිත කියන්නේ.
