නුවර එලිය නගරය මැද්දෙම වගේ තිබුන, වික්ටෝරියා පාක් එකට මුහුණලා ලස්සන cottage mix ancient type architect එක්කට නිමවුන hotel එකක් ඉස්සරහින් කාර් එක නවත්තපු කේතක අනික් අය බඩු ටිකත් අරගෙන බහිනකල් හිටියේ parking area එකට වාහනේ දාන්න ඕනි නිසයි.
"අඩො කව්ද බං මෙතන select කරපු එකා"
"අර ඉන්නෙ"
උවින් දෙහස් ව සචින්දුට පෙන්නද්දි, දෙහස් go pro එකයි, mac book එකයි අතේ තියාගෙන වටේ කැරකෙනවා. තව photos ගන්න ප්ලේසස් තියෙනවද හොයන්න තමයි ඉතින් ඔය එකෙන්ම.
"අඩො දෙහස් වරෙන් බං ඔය ටික ටේබල් එකක් උඩින් තියලා"
"ඉදහන් අරූ එනකල්, උබලා පලයං මලු ටික අරන් මට මෙවා එක්ක ඔව්ව උස්සන්න එන්න බැ"
දෙහස්ගෙ දකුණු උරිස්සෙ තිබ්බ camara bag එකයි, වම් උරිස්සෙ තිබුන lap bag එකයි, පපුව මැද්දෙන් එල්ලන් ඉන්න backpack එකයි, අතේ දිගෑරන් ඉන්න macbook එකයි ඒක උඩින් තියෙන go pro එකයි දකින කෙනෙක්ට ඉතින් ඔය කතාව අමුතුවෙන් කියන්න ඕනි නැ.
"දෙහස් මොකො මෙ, යමං යමං"
"ආ යමං අරුන් ගියා"
කේතකත් ආවට පස්සෙ, දෙන්නත් එක්කලා ඇතුලට ගියා. rooms දෙකක් අරන් තිබ්බ හින්දා, සුපුරුදු ලෙස තුන් කට්ටුවක එක්කට, දෙකට්ටුව තව එක්කට විදිහට බෙදිලා ගිහින් බඩු මුට්ටු තිබ්බා. කේතකනම් ගිය ගමන් ඇදට වැටුනේ, වංගු ගහලා drive කරලා තිබ්බ මහන්සියටමයි.
ඒත් දෙහස් නම් කරේ තිබ්බ මලු ටිකවත් ගලවන්නැතුව, රූම් එකෙ කොනක තිබ්බ පුටුවක ඉදගෙන ලැප් එක දිගෑරගත්තා.
"අනේ තොපෙ පුදුම බේසා ගතිනෙ තියෙන්නෙ, නැගිටපං ගිහින් ඇග පත හෝදගනින්කො"
"හරි උබ ගිහින් වරෙන් ඊළගට මං යන්නම්"
ඇඳේ පෙරලි පෙරලි කේතක උත්තර දෙද්දි, දෙහස්ට ඒ ගැන වගේ වගක් තිබ්බෙ නැ.
"ඕයි සිපයියා, අඩො බල්ලො, යකො දෙහස් තොට ඇහෙන්නැද්ද?"
"ආ....?"
ලැප් එක අස්සට ඔබන් හිටපු ඔළුව යන්තමට උස්සලා, හැරිලවත් බලන්නැතුව දෙහස් උත්තර දෙද්දි උවින්ට තව ටිකක් තරහා නොගියානම් තමයි පුදුම.
"අනේ මූ නම්, අඩො උබේ ලැප් එකවත් කැම් එකවත් කවුරුත් කන්නැහැ. ඕක ස්ලීප් දාලා වරෙන් ඇග හෝදගන්න"
