ස්වේත හංස | ongoing

9 වන දිගහැරුම

ඔව් අම්මා සප්‍රයිස් උනා තමයි. ඒත් තව ටිකෙන් අපි ඔක්කොටම වෙන්නේ අම්මවත් එක්ක හොස්පිට්ල් යන්න.

"දෙයියනේ ළමයිනේ මෙහෙමත් වැඩ කරනවද තව ටිකෙන් මට හාට් ඇටෑක් හැදෙනවා"

අම්ම එහෙම කිව්වේ නම් විහිළුවට නෙමෙයි කියලා හොඳටම තේරුණා. මොකද කරුවලේ ඇවිල්ල ලයිට් එක දාන්න හදද්දිම කෑගහගෙන අපි අම්මාගේ ඉස්සරහට පැනපු එකෙන් අම්මා ගැස්සිලා ගියේ හොල්මනක් දැක්කා වගේ.

"අනේ ඉතින් අද අපේ සුදු අම්මිගේ බර්ත්ඩේ එකනේ, අපිට ඒකට නිකං ගෙවිලා යන්න දෙන්න බැහැනේ අම්මේ"

එහෙම කියාගෙන මම ගිහින් අම්මව බදාගෙන නළලට හාදුවක් දුන්නා.

"ආ ආ එහාට යනවා, ටව්සෙට කලින් මෙයා මගේ අම්මා උනේ, වැඩි අයිතිය තියෙන්නේ මට"

"අම්මේ ඔව් ඔව් තවුසේ වගේ ගොං ගහක් හදාගත්ත එක එපා වෙලා තමා පස්සේ අම්මලා මාවත් ගෙන්නගත්තේ"

"හෝව් හෝව් දැන් දෙන්නම නවත්තන්න ඔය රණ්ඩුව, අනේ මේ මෙයාලත් ඇවිල්ල නේ"

එහෙම කියාගෙන මාවත් එහාට කරගෙන අම්මගේ අම්මගේ ආලෝකෙ තුන්දෙනා ළඟට. කවීනුයි ශානුයි වෙනම පැත්තකට වෙලා කතා කර කර හිටියේ. හංස හිටියේ තනියම පැත්තකට වෙලා. ඊට පස්සේ මම හංස හිටපු තැනට ගියා.

"මොකද තනියම"

"ම්ම්ම් මුකුත් නෑ"

"ශුවර්ද?"

"අම්මලාව මතක් උනා"

"මට හිතුණ පැත්තකට වෙලා ඉද්දි අනිවාර්යෙන් ඕකට තමා මූඩ් ගහලා ඇත්තේ කියල, හංස මෙහෙමයි හැමෝටම එකම විදිහට ලැබෙන්නේ නෑ. දැන් බලන්ඩ අද මෙතන ඉන්නේ මමයි අම්මයි අයියයි විතරයි. තාත්තට අම්මගෙ උපන්දිනේටවත් එන්න විදිහක් නෑ. ඉතින් ඔයාගේ අම්මයි තාත්තයිත් කරන්නේ ඔයාලගේ ජීවිත සාර්ථක කරන්න ඕන නිසා එහෙට වෙලා ඒ වැඩ ටික කරන එකනේ. ඒත් ඔයාට අම්මෙක්ගේ ආදරේ ඔයාගේ අක්කගෙන් නොසෑහෙන්න ලැබෙනවා. එතකොට සැරින් සැරේ වගේ හරි ඔයාගේ අයියත් ඔයාට කතා කරලා හොයලා බලනවා නේ. මට ඉන්නෙ අයියා විතරයි. අයියා එන්නෙත් මාසෙකට සැරයක් වගේ. අයියා එහේ ගියාම ලේසියකට කෝල් එකක්වත් ගන්නෑ ඒ තරම්ම වැඩ. එක අතකින් බැලුවහම අපි දෙන්නම ඉන්නේ එකම සිටුවේෂන් එක වගේ"