"ආ ඔයා කලින්ම නැගිට්ටද"
"නැහැ දැන් ඇහැරුනේ"
...
"ඔයාලගේ අම්මත් අපේ අක්කා වගේ, එපා කියන එකමයි කරන්නේ"
"මොකක්ද පස්සට ගහන එකද"
මම එහෙම කිව්වට පස්සේ හංසට මහා කැත හිනාවක් ගියා. ඉතින් මං ඇත්තනෙ ඇහුවේ ඉතින් අම්මා දැන් ඒකනෙ කරේ.
"නැහැ උදේ පාන්දර කර්ට්න් එක අරින එක"
"ආ ඒක.."
"ම්ම්ම් ඔව් ඒ නිසාම මම අනික් පැත්තේ කාමරයට මාරුවෙලා ඉනේ, දැන් මට එන්නේ සන්රයිස් එක නෙවෙයි සන්සෙට් එක"
ඊට පස්සේ අපි දෙන්නා අම්මා අරන් ආපු තේ දෙකත් බීලා වොශ් දාගත්තා.
"අම්මටසිරි ඇක්සිඩන්ට් කපල් එක"
"අනේ කටවහන් ඉදහම් බං"
අපි දෙන්නා ඒ වෙද්දි කැම්පස් එකේ හිටියේ. උදේ පාන්දර ඉස්සරහට ආවෙ කවීන් ඇත්තටම මම පාන්දර කියලා කියන්නේ මම ඇහැරෙන වෙලාවට වගේ. මහ පාන්දර තුනට නිදාගෙන ඊළඟ දවසෙ දවල් දෙකට නැගිට්ටත් මට නං ඒ දවල් දෙක කියන්නේ පාන්දර.
"ඔන්න ඔහොමයි පුතේ තාත්තයි අප්පච්චියි හම්බවුනේ, වාව් වාව් ඒක ලස්සන කතාවක්"
කවීන් එහෙම කියපු පාර හංස කවීන්ගේ බෙල්ලට කඩාගෙන පැන්නා.
"ඕයි ඕයී අතෑරපං විහිලුවක් කරේ යකෝ"
හාංස එහෙම්ම දණහිසෙන් කවීන්ගේ පශ්චාත් භාගයට පහරක් එල්ල කරගෙන.
"මම යනවා පරක්කු වෙලා උඹ හවස අහුවෙයන්කො"
කියාගෙන යන්න ගියා.
ඇත්තටම ඒක මට ලොකු ප්‍රශ්නයක්. ඒක කිව්වෙ කවීන්ගේ බෙල්ලට පැනපු එකවත් කවීන්ගේ පිටිපස්සට ගහපු එකවත් නෙමෙයි. හංස කවීන්ලා එක්ක ඉන්නේ මාරම යාළු ෆිට් එකෙන්. වෙලාවකට විහිළුයි හෙනම ට්‍රැක් ඩයල් එකක් වගේ. ඒත් මං එක්ක හැම වෙලාවේම සීරියස් මූඩ්. මේ හම්බුන සතිගානට ඇත්තටම හංස මාත් එක්ක විහිළුවක් කරපු වෙලාවක් ඇත්තෙම නෑ. මම කොච්චර මොනා කිව්වත් හිනා වෙලා ප්‍රතිචාර දක්වනවා මිසක් ආපස්සට කිසිම වචනයක් ඒ සම්බන්ධව කියලා නෑ. මට ඒක ගොඩක් අවුල් සහගතයි මොකද හංස කියන්නේ මම දකින විදියට හොඳ යාලුවෙක්. ඒත් එයාගෙන් ඒ යාළුකම මට ලැබෙන්නේ නෑ. ඔව් මට ඒක හොඳටම තේරෙනවා තේරෙන්නේ නැත්තේ මොනා කරන්නද කියලා. ප්‍රශ්නයක් නෑ එයා කැමතියි එහෙම ඉන්න නම් මම එයාගේ කැමැත්තට ගරු කරනවා.
KAMU SEDANG MEMBACA
ස්වේත හංස | ongoing
Nonfiksiආදරේ වැඩක් නෑ කියලා හිතන් හිටපු මම, ඔය දගකාර ඇස් දෙකට වශී වුනා හංස 🤍
