I needed love...

27.02.2024

Niby fajny dzień co? Sama siebie też nie spodziewałam tutaj, a jednak jestem. Będę zaraz siadała do lekcji ale cholernie nie chce. Słyszę tylko od mamy że jesteśmy pierdolonymi leniami. Że nic nie robimy a ona cały czas jest na nogach. Czemu nic nie robię? Występowałam dzisiaj w XXXX*. To było naprawdę męczące psychicznie i fizycznie. Tak się stresowałam, a jednak lubię ten stres. Ten stres jest dobry. Jak wróciłam to od razu słuchałam jak zła jestem, że nic nie robię. Nie mam siły już kurwa. Wiem że można mieć zły humor, ale czemu się wyżywa na nas? Nie wiem jak sobie radzić z jej obelgami. Napisałabym do siostry ale nie widzę sensu. Chcę mi się płakać. Pewnie dlatego że okres mi się zbliża. Nie chcę mi się być w tym domu, chce stąd wyjść ale nawet nie mam gdzie.
Czy ja jestem zbyt nerwowa? Oczywiście że tak, ale nie wiem kurwa. Mój chłopak chcę mi coś powiedzieć, będę się stresować do poniedziałku, bo nie chce teraz. Chce to powiedzieć prosto w oczy. Nie rozumiem, boje się tego i wolę mieć to za sobą. Chcę mi się płakać przez najmniejsza głupotę. Czy ty chodzi o to że okres mi się zaczyna? Wydaje mi się że tak, ale kurwa jestem zbyt wrażliwa. Denerwuje mnie to. Nie mam ochoty pisać wieczorami z chłopakiem, wolę obejrzeć coś i się wyciszyć. A przez niego wieczorami się otwieram, nie lubię tego. Nie chcę się otwierać, to jest zbyt bolesne, zwłaszcza że często ma wyjebane w moje zdrowie psychiczne. Czy to jest tak ciężko zrozumieć że mogę nie mieć siły na coś? Że czuje się źle, a nawet z dnia na dzień coraz gorzej? Japierdole, nie wiem już nic. Nie radzę sobie z niczym. Potrzebuje naprawdę pomocy, ale jakiejś specjalnej. Nie narzekam na mojego chłopaka, ale on nie rozumie chorób psychicznych, nie chce się z nim kłócić, tłumacząc o co chodzi. Muszę się chyba uspokoić, bo ledwo mogę oddychać.  Tak mi się gardło zaciska. Mam dość, idę się oderwać w końcu od wszystkiego