I needed love...

24.02.2024

Czuję jak serce mnie boli. Zrzucałabym winę za to  na ubrania albo… nie mam czego obwiniać. Wszystko zaczyna mnie boleć, włącznie z psychiką. Tak trudno mi jest normalnie chodzić. Na wf-ie jest łatwiej czasami. Mogę się oderwać, ale później znowu czasu boleć. Głową, nogi, problemy z oddychaniem. Nienawidzę tych duszności. Nie wiem co zrobiłam w swoim życiu żeby się z tym męczyć. Wpierw mam problem z oddychaniem, później głowa boli i serce. Nienawidzę tego pieprzonego gówna.
Ostatnio też zaczęłam myśleć o sobie i swoim zachowaniu. Doszłam do wniosku że jestem chujowa, staram się ale nie dość często nie wychodzi po mojej myśli. Staram się być miła, pomagać ludziom i jakoś dogadywać się z wszystkimi. Wydaje mi się jednak że irytuje ich i denerwuje. Nie wiem już co robię źle. Popłakałam się właśnie, bo zabolał mnie brak ojca. Zauważyłam już że ktoś taki jak „ojciec” mógł się troszczyć o swoje dziecko, żonę i rodzinę. A co ja dostałam? Pijaka, pieprzonego pijaka który narobił mi takiej traumy że mam serdecznie dość samej siebie. Ile razy słyszałam już że nie umiem okazywać uczuć? Ja czuję, że okazuje ich aż za dużo, boję się że jak pokaże za wiele to przejadę się na lodzie. Że znowu powiem za dużo. Nagle zaczęły wracać wspomnienia z dzieciństwa, może to one mnie tak dobijają, nie wiem. Czuję że nie mam siły, pedagoczka w szkole powiedziała że powinnam wszystko robić dla siebie, ale wszystko robię dla moich przyjaciół. Może powinnam trochę popuścić z wszystkim, ale nawet w domu nie mam spokoju. Ciągle muszę biegać do sklepów, załatwiać coś co chwilę. W nocy też zasnąć za szybko nie mogę, bo mój młodszy brat musi się drzeć do laptopa podczas gry. Czytanie książki przynosi mi ukojenie jakieś, ale jak ja mam znaleźć czas na czytanie jej? Siedziałam dzisiaj prawie 3 godziny, ucząc się polskiego. Nie wiem nic już, chce odpocząć. Może kiedyś przepisze to na kartkę albo znajdę to za kilka lat