Arılar ve Erkekler | Tamamlandı

Peki ben bu hikâyede ne anlattım ya da siz şimdi ne okudunuz? (Sonsöz niyetine)

Merhaba! Nasıl gidiyor? Nasıl gitti? Kötü müydü? İyi miydi? "Eh," miydi? Nasıldı yani? Nasıldı?

İyi, kötü tüm eleştirilerinize talibim, yorumlarınızı bu darlamanın altına yazabilirsiniz, teşekkürler.

Şimdi metinle aranıza girmek istemiyorum, sadece, belki ne bileyim, bilmek istersiniz diye şöyle birkaç bilgi vereyim. Arılar ve Erkekler, aslında tek kitaptan oluşacak bir absürt romantik komediydi. Sonra biliyorsunuz ki ben bunu bir Wattpad hikâyesine dönüştürdüm ve Wattpad hikâyeleri bitmez. O yüzden Cansel ve Yavuz'un yaşadıklarını kendi çapımda üç roman (artı bir novella) şeklinde yazmaya karar verdim. Her hikâye, bu iki salağın hayatının belli bir dönemini yansıtacak ve bir kavram etrafında dönecek. Örnek olarak verecek olursam Arılar ve Erkekler, arkadaşlık üzerine yazılmış bir ergenlik hikâyesiydi. Devamında da kafamda şimdi söyleyemeyeceğim kadar bulanık ve her an değişebilecek hikâyeler var ama uzak bir gelecekte.

Bu yüzden, aslında, kitapla ilgili en büyük korkularımdan biri tatmin etmemesi. YA SQ BEN ŞİMDİ NE OKUDUM, BANA NE OKUTTUN SEN SQ????? diye düşünmeniz. Üzücü olur şahsen. Yani sizin için stres atacağınız bir serzeniş olabilir haklı olarak ama ben bi miktar üzülürüm.

Ama böyle hissettiyseniz de söyleyin tabii (çaresizlik)

Umarım sevmişsinizdir, keyif almışsınızdır, "hmmmmmm" demiş ve okuduğunuza pişman olmamışsınızdır (Yavuz dedirtiyor tüm bunları skdfbksjdbf)

Yani aslında söyleyecek çok da bir şeyim yokmuş. Belki yorumlarda konuşuruz, güzel olur.

Bir sürü şey söylemek istiyorum ama hem söylersem asla bitiremem hem de okuru, metnin dışındaki yorumlarla etkilemekten korkuyorum. Bana doğru gelmiyor. Hikâyeyi yazdım, size sundum, okudunuz ve aldıklarınız, almak istedikleriniz, benim verebildiklerim tamamen sizinle ilgili.

O ZAMAN NE BOŞ YAPIYON SQ demeyin, ona da üzülürüm sdkfbksdbjfsd şimdi muhtemelen, birazcık zaman geçince düzenleme için elimi kolumu sıvıycam ama eğer, aVe'yle alakası bile olmayan bir hikâye okumak isterseniz güncel olarak devam etmek istediğim Gasem Gizin Bekçisi'ne davet ederim sizi. <3

Özetle sizi seviyorum ve sözü size getiriyorum. Öhöm.

Şimdi bir ton teşekkür yazacağım buraya. Çünkü teşekkür etmek konusunda becerilerim eksik. Hepsini bir anda halletmem lazım.

Öncelikle hikâyemi okuyan (ve) yorum ve oylarıyla beni sırıtacak kadar mutlu eden (ve) inceleme ve görüşleriyle bana ne yazdığımı gösterecek eleştiriler yazan (ve) son bölüme kadar beni yalnız bırakmayan (ve) motive olmam için okunma sayımı bile takip eden herkese teşekkür ederim.

Harikasınız. Hepiniz asla hayal edemeyeceğim kadar güzel bir yapbozun birer parçasısınız.

Bundan yaklaşık bir yıl önce, henüz aVe kimse tarafından bilinmeyen bir yarımken, bir gece ansızın wattpad'e girdiğimde beni bildirimleriyle mutlu eden @nyphem'e minnettarım. Sen tamamlanabilen yapbozun önemli bir parçasısın.

2023 Ağustos'unda hiç de öyle bir gereksinim yokken, belki de pişman olurum diyerek açtığım bir twitter hesabı var. Çoğunuz oradan geldiniz, hoş geldiniz. Hesabı açarken aklımda hiçbir şekilde konunun buraya kadar (insanlık için küçük, benim için büyük bir adım, tamam mı) geleceği yoktu. Kitap ve hikâye okurum, arada çıkan kaoslarda yıllardır içimde tuttuğum şeyleri söylerim, belki fikirlerime fikir ekleyecek insanlarla konuşur, kafamı dağıtırım diye düşünüyordum. Öyle de yaptım ama bir süre sonra iki güzel insan @niksimiksi ve @esaturk ile tanıştım ve dünyam güzelleşti. Mükemmelsiniz. Nasıl bu kadar mükemmelsiniz, bilmiyorum. Bazen bunu düşünüyorum, yine de işin içinden çıkamıyorum. Teşekkür edip duruyorum, ancak bu kadarını yapabiliyorum ama yapbozdaki yeriniz o kadar büyük ki Yavuz halt etmiş yanınızda.

Ve çoğunluğu onlar sayesinde olmak üzere aVe vesilesiyle tanıştığım birçok güzel insanın başında @mervendemirtas, @sadecehisatalav, @immerge, @adarmelike, @Sencak, @suyabatanhayaller, @ilalayyy olmak üzere aklıma gelemeyen (çünkü birazcık eksiktir, çok affedersiniz) güzel birçok insan sizi seviyom, sizi öyle bir seviyom ki hepimiz en az bin parçalık bir yapboz kadar ederiz.

Son olarak, bokunu çıkarmadan dkajfnksdj buraya kadar geldiğiniz için hepinize teşekkür ederim. Son ana kadar bile yalnızım yalnızım diye sızlanan Cansel'i asla yalnız bırakmadınız, mükemmelsiniz.

Ay bitiriyorum galiba. Nasıl bitircem skjdfksjdbf vay anasını. hiç bitmez sanıyordum. yani sonsuza kadar yarım kalır, öyle bilgisayarda çürüyüp giden diğer hikâyeler gibi olur sanıyordum. öyle olmadı. vay anasını. ben gene teşekkür ederek gideceğim. yıllardır kendi hâlinde takılıp duran beni, tek bir okunmayla bile motive eden herkes bu bitişin sayesidir. Allah razı olsun hepinizden skdfbksdjbfsdf umarım başka hikâyelerde görüşürüz, kendinize iyi bakın, muah