İnsanlar üçe ayrılır; Yaşayanlar, Yaşamayanlar. Yaşayamayanlar...
Yaşayanlar: hâlâ dünyadaki hayatına devam edenler.
Yaşamayanlar: öldükten sonra ikinci bir şansı hak edip bu büyülü evrene gelenler.
Yaşayamayanlar: öldükten sonra ikinci şansı hak ed...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bölüm 6. Part 2
Sabah uyandırma perisiyle gözlerimi açtığımda hâlâ uyumak istiyordum. Kısık gözlerimi görünce başımdan gitmek yerine bir oraya bir buraya kanat çırpmaya başladı. "Uyandım işte kız zilli. Gidebilirsin." dediğimde kulağımda harika bir gülüş yayıldı. Biri değil hepsi gülüyordu. "Aa şunlara bakın nasıl hoşlarına gitti." diyerek yataktan kalktım. Kafamı kaldırınca karşı yatakta olan Çağıl'la göz göze geldik. Hayatı sorgularcasına nefret dolu bakıyordu. Gözlerimi Işıl'a çevirdim. "Uyanmak istemiyorum ya hayır hayır." diyerek müthiş bir yeçil çam oyunculuğu yapıyordu. Pırıl ise yattığı yerden yan dönmüş sırıtarak onu izliyordu.
Üçüzlerden gelen üç farkı auraya karşı hızla banyoya gittim.
Bugün buraya geleli tam bir ay olmuştu.
Zaman ne kadar hızlı geçiyordu, kendimi neyin ortasında bulmuştum bilmiyordum. Bazen sadece bir kabus olsa ve uyansam diyorum, ama bazen kabus olamayacak kadar güzel şeyler yaşıyorum.
Onu o geceden beri bir daha görmedim.
Arat Zemheri'yi.
Görünce elektrik çarpmış gibi olduğum gözler karşıma çıkmadı ama kendini unutturmak istemiyor gibi her gece, istisnasız her gece rüyama giriyordu.
Bu nasıl mümkün oluyordu. İstesek bu kadar çok göremezdik aynı rüyayı.
Birkaç kere de ben boynumdaki kolye sayesinde o geceyi tekrar tekrar izlemiştim. Ve fark ettiğim bir detay vardı. Emirali büyütecimi tamir etmişti doğru, ama bana kendi büyütecini vermişti. Bunu neden yaptı bilmiyorum. Bu yüzden turnuva esnasında ikinci kez bakınca çarpılmamıştım. O bunu o an fark edip kaşlarını çatmıştı.
Emirali biliyor ve beni mi koruyordu?
Her gün mutlaka bir yerlerden karşıma çıkıyordu. Sohbeti çok hoştu. İyi bir arkadaştı benim için. Ama onda bu duygulardan daha ötesi var mıydı tam anlamıyordum. Çünkü bir sınırı vardı ve orayı hiç aşmamıştı. Eğer aşsaydı onunla da Efe'yle olduğu gibi bir konuşma yapmak zorunda kalırdım. Sanki bunu bilip beni hiç bu konuda sıkıştırmamıştı.
