hot to go • yeonbin

14

(yeonjun-soobin)

gerizekalı: neredesin sen

soobin: lavabodayım??
giderken haber mi vermem lazımdı

gerizekalı: yok
ortalarda yoksun merak ettim
işten mi kaytarıyosun diye

soobin: iş diye kafayı yedin

gerizekalı: arkadaşınmışım gibi konuşmasana benimle

soobin: peki BAY CHOI

gerizekalı: ayrıca neden giyimine dikkat etmiyosun sen
kırk kere aynı şeyden dolayı uyarılmak hoşuna mı gidiyo

soobin: giyindim ya
ne var yine

gerizekalı: ceketin nerede
sabahtan beri bi kere bile ceket görmedim üstünde

soobin: ceketim??

gerizekalı: evet soobin
ceketin??

soobin: üzerinde ya yeonjun

gerizekalı: ne

soobin: dünden beri çıkarmadın herhalde
ceketimle geldin
gelip de üstünden alayamacağıma göre??
öyle bıraktım
yine de kızmanın bi yolunu buldun yani

gerizekalı: ha
olabilir
başka ceket giyseydin

soobin: başka ceketim yok?

gerizekalı: sana takım al derken bi tane al dememiştim soobin

soobin: ceketi bi tane aldım
sonuçta takım dediğin pantolon gömlek yani aynı şeyler
ne gerek var her birine ayrı ceket almaya

gerizekalı: bu nasıl bi mantık ya

soobin: öyle bi mantık
söyliceğin başka bi şey yoksa işeyebilir miyim artık

gerizekalı: pislik

soobin: sen işemiyosun çünkü

gerizekalı: ayıp denen bi şey var ya hani

soobin: anladık tamam
toplantı salonunda mısın

gerizekalı: evet
işin bitince buraya gel
şu mirasçıların işini konuşuyoruz

soobin: tamam
geliyorum

**

O toplantı odasında sonsuza dek kalacağımı, kemiklerimin koltukların üzerinde bulunacağını düşündüm oldukça uzun bir süre. Herkesin bıkkınlık ve uyku dolu bakışları arasında, Yeonjun hiçbirine aldırış etmeyerek uzunca anlattı anlatacaklarını. Bir an hiç susmayacak sandım.

Anlatacakları bittiğinde ise herkesle beraber beni de eve yolladı. Koruması olarak her adımında dibinde bitmem gerekmez miydi tarzı düşüncelere girdim ancak öyle yorgundum ki, bunu daha sonra düşünmeye ve önüme itilen şansı elimle geri tepmemeye karar verdim. Karar süreci pek zor değildi anlayacağınız.