Behind The Bars #1

Chapter 21

Hello! I'm Fuji at your service. I'm just starting to purse my passion on writing. As you can see this is my first published story and I really need a support right now. A simple appreciation will do. Interact with me in the comment section, and please vote. Thank you so much (⁠≧⁠▽⁠≦⁠) !

New Fam

After the rough situation we faced, we finally found our boat.

Pagod lang ang nararamdaman namin sa oras na 'to dahil sa mahabang paglalakad.

Buti nalang ang may natirang tubig sa tumbler ko kaya iyon muna ang pina inom ko kay Khione para maibsan ang uhaw at gutom nito.

"Tara na?"

"Let's go."

We hop on the boat and start paddling continuously again.

Pumunta lang kami sa direksyon kung saan feeling ko ay doon kami nangaggaling.

"Sure ka bang dito 'yon? Parang mas lalo tayong napapalayo." He's worried.

"Instinct, sa tingin ko naman ay dito 'yon."

Nahihirapan na kami dahil nagsisimula ng lumakas ang hangin pati na ang alon kaya inaanod kami pabalik.

Nagsisimula na rin ang pag sama ng panahon. Mayroon pang kasamang nakakatakot na kulog at kidlat.

"Kailangan na natin makahanap ng pampang kundi aalunin tayo at hindi kakayanin 'tong malaking alon." Hinihingal kong sabi.

"Paano? Wala na akong makita kundi puro tubig!"

Bawat pag alon ay may pumapasok na tubig sa aming bangka, kaya sinusubukan namin 'yong limasin para hindi kami lumubog.

Good Lord, please guide us.

"Paano pala kung dito na tayo mamamatay?"

Nag jo-joke ba 'to?

"I would gladly accept it, as long as you're here with me. Dahil kung ikaw ang kasama ay baka nakangiti pa akong mamatay." I laughed trying to light up his mood.

"Pero ako, ayoko pa. Marami pa akong pangarap sa buhay. I want to fullfil my desire, in this life, in my life."

Damn, that hit me. I didn't know that future is still matters. Well yeah, I can't think of it because my future is right here in front of me.

"Ayaw mo akong kasama? Mamatay?" I joked.

"Bakit ako sasama, kung ako mismo ang papatay sayo?" He smirked.

Ang hirap talaga makipag biruan sa isang 'to. Hindi ko kasi alam kung joke pa ba 'yon o ano.

Napatigil lang kami parehas nang magsimula ng mag patakan ang butil ng ulan.

Is our death near? Huwag muna! Kita namang nagkakamabutihan na kami e.

Nagsimula na ang paglaki lalo ng mga alon dahilan para dalahin kami. Kasabay nito ang lakas ng hangin na dahilan ng pag kataob ng bangka namin.

Ako, marunong akong lumangoy, pero si Khione, hindi.

Kaya niyakap ko agad siya at inangat, sobrang lamig na ng katawan namin at tanging nagagalit na sama ng panahon nalang ang narinig namin.

Pero akala ko ay okay na, pero biglang nanigas ang mga paa ko, dahilan para lumubog kami parehas.

At nang pagkalunod naming dalawa.

-----------------------------------------------------

Nagising ako sa hindi pamilyar na lugar. Sa tingin ko ay bahay ito ng isa sa taga Isla dahil sa porma at disenyo nito.