මම 'සෙව් සුපර් මාර්ට්' එකට ගොඩ වෙද්දී, කැශියර් එක ගාව හිටියේ සෙව්වන්දි අක්කගේ තාත්තා.
"අපෙ අප්පේ මේ ඉස්කෝලේ නෝනගේ ලොකු මුනුපුරානේ! කාලෙකින් මේ පැත්තේ..!" සෙව්වන්දි අක්කගේ තාත්තා ලොකු හිනාවක් එක්ක එහෙම කියද්දී මමත් හිනා උනා.
"ඊයේ දිසානායක මහත්තයයි නෝනායි දෙන්නත් කඩේට ගොඩ වෙලා ගියේ.." මම චොක්ලට් දාලා තිබුණ පැත්තට යද්දී මාමත් මාත් එක්කම වගේ ඒ පැත්තට ඇවිදගෙන ආවා.
"අලුත් ඉස්කෝලේ හොඳයිද පුතේ?" මාමා ඇහුවේ මම බර්බන් එකක් අතට අරගන්න අතරේ.
"හොඳයි මාමේ.." මම උත්තර දුන්නා.
මං කොහොමත් වැඩිය කතා බහක් නැති කෙනෙක් කියලා කවුරුත් දන්න දෙයක් නිසා, මගේ කෙටි උත්තර ගැන මාමත් වැඩිය ගනන් ගත්තේ නෑ කියලා මට හිතුනා. මම බර්බන් එකයි, චොක්ලට් ෆින්ගර්ස් එකකුයි අරන් කැශියර් එක ගාවට යද්දී එයා ඒ ටික බිල් කරලා දුන්නා.
"මේක මේ අලුතෙන් ආපු බිස්කට් ජාතියක් පුතේ. මමත් කාලා බැලුවා. කිරි තේ එකක් එක්ක නම් මරුවට ගැලපෙනවා" මාමා එහෙම කියලා බර්බන් එකයි චොක්ලට් ෆින්ගර්ස් එකයි දාපු බෑග් එකටම තව බිස්කට් එකක් ඔබද්දී මම සාක්කුවට අත දැම්මේ සල්ලි ගන්න.
"ගාන තුන්සිය දහයයි පුතේ.." බිල් එකත් එක්ක බඩු දාපු බෑග් එක මගේ අතට දෙනකොට මම ඒකත් අරන් මාමා දිහා බැලුවේ ගාන වැරදිලා නේද කියලා හිතුන නිසා.
"...මේ බිස්කට් එකට ගාන දාලා නෑනේ මාමේ?" මම ඇහුවේ කවරේ ඇතුලේ තිබුණ බිස්කට් එක එළියට ගන්න ගමන්.
"ආ, ඕකට සල්ලි එපා පුතේ! ඕක මං ගානේ!" මාමා එහෙම කිව්වට මගේ හිතට එච්චර හරි නෑ.
"ඒත් මාමේ.." මම සාක්කුවෙන් සල්ලි හාරසීයක් අරන් මාමට දෙනකොට එයා මට අනූවක් ඉතුරු දුන්නේ බිස්කට් එකට ගාන ගන්නේ නැතුව.
"සල්ලි එපා කොල්ලෝ! මාමා ගානේ ඕක! කාලා බලලා මට කියන්නකෝ හොඳද කියලා!" මම ඉතුරු අතට ගන්නකොට මාමා එහෙම කිව්වේ මගේ ඔලුවත් අත ගාලා.
"..තැන්ක් යූ මාමේ. ගිහින් එන්නම්." මං එහෙම කියලා 'සෙව් සුපර් මාර්ට්' එකෙන් එළියට බැහැලා ආවේ සෙව්වන්දි අක්කගේ තාත්තට සමු දෙන ගමන්.
YOU ARE READING
කහ පාට පිටු
Romanceජීවිතේ කියන්නේ කතන්දර පොතක්.. ඉපදෙනකොට හිස් පිටු ගොඩක් අරන් මේ ලෝකෙට එන හැම මනුස්සයම ජීවත් වෙලා ඉන්න කාලේ ඇතුලත ඒ හිස් පිටු එකින් එක පුරවනවා. සමහර කතා හරි කෙටියි.. සමහර කතා ගොඩක් දිගයි.. සමහර කතා ශෝකාන්ත.. ඔය වගේ විවිධ වර්ගයේ කතා මිනිස්සු අතින් ලියව...
