පහුවදා අපි ක්ලාස් යන්න ලෑස්ති වෙලා පාරට යද්දි, අනුධයි සිතිජයි දෙන්නා පාරට ඇවිත් හිටියා. අනුධ අපි දෙන්නව දැක්ක ගමන් අත උස්සලා වේව් එකක් දැම්මා. අපි ඒ දෙන්නා ගාවට යද්දි තමා දැක්කා නුගාර සර්රුත් ඉන්නවා කියලා. සර් පාරේ අයිනේ තිබ්බ ගලක් උඩ වාඩි වෙලා නිදි කිරනවා..
"අන්තෝනියෝ.." අනුධ එහෙම කියලා මල්ලිට හෑන්ඩ් ශේක් එකකට වගේ අත දික් කරා.
"බුද්ධදාස මහත්තයා.." මල්ලි එහෙම කියලා අනුධට අතට අත දුන්නා.
හෑන්ඩ් ශේක් එකට පස්සේ ෆිස්ට් බම්ප් එකක්. ඊට පස්සේ තව මොකද්ද විකාරයක් කරලා තමා දෙන්නගේ පිළිගැනීමේ චාරිත්‍රය ඉවර කරේ.
"ගුඩ් මෝර්නින් බං.." සිතිජ මගේ උරිස්සට තට්ටුවක් දාලා එහෙම කියද්දි මමත් හිනා වෙලා 'ගුඩ් මෝර්නින්' කිව්වා.
"අද සර්රුත් යනවද ටවුන් එකට?" මං ඇහුවේ පාර අයිනේ ගල උඩ වාඩි වෙලා නිදි කිරන නුගාර සර් දිහා බලලා.
"ඔව් බං, මොකද්ද වැඩකට අද කොළඹ යනවා කිව්වා.." සිතිජ උත්තර දුන්නා.
"ම්ම්ම්.. කොහොමද ඉතින් නිවාඩු කාලේ?" මං ඇහුවේ කයියක් පටන් ගන්න ගමන්.
බස් එක එනකනුත් මගේ මිනිහට මාව මතක නෑ. මල්ලිත් එක්ක හෝ ගාලා බොරු කියනවා. බස් එක ආවට පස්සේ මමත් එයාව ගනන් ගන්නැතුව නැගලා, පිටිපස්සෙම සීට් එකේ ඉඩ තිබුණ තැනින් වාඩි උනා. මට එහා පැත්තේ හිටියේ අක්කා කෙනෙක්. මෙහා පැත්තෙන් නුගාර සර් වාඩි උනා. අනුධ තමා අන්තිමට බස් එකට නැග්ගා. එයා බස් එකට නැගලා, මං දිහා බලලා ගැස්සුවේ නැතෑ ගැස්සිලක්!
"...අර සමයමට මක් වෙලාද?" නුගාර සර් ඇහුවේ අනුධ ගස්සගෙන රවාගෙන ගිහින් ඉඩ තිබුණ සීට් එකක ඉඳගන්නවා දැකලා.
"අනේ මන්දා සර්.." මං කිව්වා.
මාව ගනන් නොගෙන හිටියේ එයානේ මුලින්ම.. මට ගස්සලා ගිහින් එයාගේ බුද්ධදාස මහත්තයා එක්ක ඉන්න නැතෑ දැන්..
"දිසානායක සර් සනීපෙන් ඉන්නවද ලොක්කා?" නුගාර සර් ඇහුවේ බස් එක හෙමින් හෙමින් ඉස්සරහට යන අතරේ.
"ඔව් සර්.. මේ ටිකේම තාත්තා ඉස්කොලේ ගියා රෙපෙයාර් වගයක් යනවා කියලා.."
YOU ARE READING
කහ පාට පිටු
Romanceජීවිතේ කියන්නේ කතන්දර පොතක්.. ඉපදෙනකොට හිස් පිටු ගොඩක් අරන් මේ ලෝකෙට එන හැම මනුස්සයම ජීවත් වෙලා ඉන්න කාලේ ඇතුලත ඒ හිස් පිටු එකින් එක පුරවනවා. සමහර කතා හරි කෙටියි.. සමහර කතා ගොඩක් දිගයි.. සමහර කතා ශෝකාන්ත.. ඔය වගේ විවිධ වර්ගයේ කතා මිනිස්සු අතින් ලියව...
