කහ පාට පිටු

48

අනුධ ශර්ට් එක මාරු කරගෙන බාතෲම් එකෙන් එළියට එනකොට, මම ඇ‍ඳේ කෙලින් වෙලා වාඩි උනා.. මල්ලි පිටිපස්සෙන් කොට්ටයක් තියලා මට හේත්තු වෙන්න හදලා දෙනකොට, අනුධ ඇඳ ගාවට ඇවිත් මං ගාවින්ම වාඩි උනේ මගේ ඇස් මග ඇරලා.. එයා අඬන්න ඇති ආයෙත්.. ඒ ඇස් හොඳටම රතු වෙලා.. එයාගේ ඔලුව අත ගාලා, හැම දේම ඉවරයි කියලා කියන්න ඕනේ උනත්, හොස්පිටල් රූම් එක ආක්‍රමණය කරලා උන්නු සෙට් එක නිසා මොකුත් කරගන්න බැරුව මම ඔහේ එයා දිහා බලාගෙන හිටියා.. එයා ඉන්නේ ලොකු කල්පනාවක.. වෙලාවකට මගේ අතේ ගහලා තියන කැනියුලා එක දිහා ඔහේ බලාගෙන ඉන්නවා.. තව වෙලාවක, එයාගේ නළලේ ගහලා තියන ප්ලාස්ටර් එක හෙමින් අල්ලලා බලනවා.. කට්ටියගේ කතා බහ අස්සේ මම එයාගේ හැම ඉරියව්වක් දිහාම හොඳට බලාගෙන උන්නා..

"මං දැන් ස්ටේශන් එකට යන්න ඕනේ.. මම පුතාව ඩිස්චාර්ජ් කරන ටයිම් එකට එන්නම්. මාත් එක්ක යන්න ඉන්න." දේශාල්‍ය අයියා එහෙම කිව්වේ එයා ඉඳගෙන හිටපු තැනින් නැගිටින ගමන්.

එයා කතා කරේ මං ගාවින්ම වාඩි වෙලා ඉන්න අනුධ දිහා බලාගෙන උනාට, එයාගේ වචන වල ඉලක්කේ උනේ නුගාර සර් කියලයි මට හිතුනේ..

"OIC මහත්තයා ආයේ කරදර වෙන්න ඕනේ නෑ. මේ කරපු උදව් ඇති. ගොඩක් ස්තුතියි." නුගාර සර් කලින් පාඩම් කරන් ඉඳපු කතාවක් කියනවා වගේ එක දිගට කියාගෙන ගියේ දේශාල්‍ය අයියා දිහා කෙලින් බලන ගමන්.

"සර් බස් එකේ එන්න. ඒත් මේ ළමයි දෙන්නව බස් එකේ යවන්න බෑ. එයාලා ඉන්ජර්ඩ් වෙලා ඉන්නේ." දේශාල්‍ය අයියත් කතා කරේ ඇඟට පතට නොදැනී.

සමහරවිට නුගාර සර් එයාගෙන් ඒ වගේ රියැක්ශන් එකක් බලාපොරොත්තු වෙන්න නැතුව ඇති. ඒ හින්දමද කොහෙද සර් දේශාල්‍ය අයියට ඔරවලා අහක බලාගත්තේ..

ඔය අස්සේ මල්ලියි සිතිජයි හෝ ගාලා හස්ත සංඥා වලින් කතාව. මම බැරිම තැන මල්ලිට පයින් එකක් ගැහුවේ ඒ විකාරේ නතර කරන්න. නැත්තම් මෙතන මේ ගිනි පුපුරු විසි වෙවී තියන වෙලාවේ, මුන් දෙන්නා ඉඳගෙන පෙට්‍රල් දැම්මොත් එහෙම කොහෙන් නතර වෙයිද දන්නේ නෑ..

"පුතාලා පැයකින් රෙඩි වෙලා ඉන්න. මම එන්නම්.." දේශාල්‍ය අයියා එහෙම කියලා අනුධගේ උරිස්සට තට්ටුවක් දාලා යන්න ගියා.