Ik help je! II Mabbie

12. Thuis

Koen loopt trillend naar de deur, hij is onderweg een relatie uit te maken, waar hij twee jaar heel zijn hart in heeft gestoken. Raoul is met hem mee om hem te ondersteunen. Trillend reikt Koen naar de bel, hij heeft geen zin om zijn sleutel te pakken. Hij heeft sinds gisteren geen contact meer gehad met Milo. Milo heeft hem wel twintig keer gebeld, maar hij had geen zin om op te nemen. De deur gaat open, Milo zegt: "Hey schat! Ben je je sleutel vergeten?" hij doet een stap naar voren om Koen een kus te geven. Koen duwt hem weg en loopt langs hem naar binnen. Milo kijkt Raoul vragend aan, Raoul gebaart dat Milo naar binnen moet lopen. "Kom even zitten, we moeten het ergens over hebben." Zegt Koen zenuwachtig, Milo komt tegenover Koen zitten. Raoul gaat naast Koen zitten en slaat een arm om hem heen. "Milo, wat heeft dit te betekenen?" vraagt Koen terwijl hij het filmpje laat zien. Milo's ontspannen blik verstrakt. "I-i-ik..." "MILO! Waarom rand je de fucking EX van Robbie aan? Waarom ga je vreemd? We waren zo gelukkig, ik zag echt een toekomst met je..." zegt Koen met een stemverheffing. Milo kijkt Koen aan, nu pas dringt het tot hem door wat Koen zei, "D-d-de ex van Robbie?" "Ja Milo, je hebt fucking Jamie aangerand, terwijl ze gewoon een relatie heeft. Die meid heeft er een trauma aan over gehouden." Zegt Raoul boos. Milo weet niet wat hij moet zeggen. "Milo, je snapt wel dat ik nu niet meer verder met je wil. Maar ik heb ook niet de behoefte om je ooit nog te zien. Dus het lijkt me beter dat je stopt bij Bankzitters BV. Ook Robbie heeft aangegeven niet meer met je te willen werken." Zegt Koen rustig. Er rollen tranen over Milo's wangen. "Doei Milo, veel succes verder. Ik kom mijn spullen nog wel een keer halen." Zegt Koen en hij en Raoul staan op. Als ze in de auto zitten breekt Koen, Raoul troost hem. Hij neemt Koen in zijn armen, maar de tranen blijven maar stromen.

De taxi heeft Matthy en Robbie net bij Robbies appartement afgezet. Matthy tilt Robbie naar binnen. Zijn humeur is al iets beter dan gister. Matthy heeft gezegd dat hij alles om zich heen moet loslaten en zich volledig moet richten op zijn herstel. Dat doet Robbie, hij maakt weer grapjes en is weer iets vrolijker. Vanmorgen is Koen met Raoul naar Milo gegaan. Het is uit tussen de twee en ze hebben Milo uit de groep gekicked. Koen is wat blijer nu en daardoor valt er ook een last van de schouders van Robbie en Matthy. "Schat, lukt het om me naar de lift te tillen?" vraagt Robbie onzeker, "Natuurlijk" ik ben een sterke jongen hè!" zegt Matthy lachend. Robbie lacht nu ook. Ze gaan hier Robbies spullen halen. Dan rijdt Matthy in Robbies auto naar Ameide. Daar blijft Robbie in ieder geval tot hij weer kan lopen en misschien langer. Matthy zet Robbie voorzichtig op het bed en opent de kledingkast, "Wat moet er mee?" vraagt Matthy, Robbie roept een paar dingen. Zijn pak laat hij lekker liggen. Die heeft hij toch niet nodig. "Ik ben wel benieuwd hoe je kontje eruitziet in deze broek" zegt Matthy met een grijns als hij de donkerblauwe pantalon omhooghoudt. Robbie bloost. "I-ik weet niet of die wel mee moet..." "Ja c'mon, die staat jou fantastisch!" Robbie wordt nu nog roder, "Nee, hij is niet mooi" zegt hij, "Wel! Moet ik het bewijzen?" Robbie kijkt Matthy vragend aan, Matthy zegt niks meer. Hij komt op Robbie afgelopen, "W-wat ga je doen schat?" Matthy zegt nog steeds niks. Hij staat nu voor Robbie, hij hurkt en pakt de rand van Robbies joggingbroek, met een snelle beweging trek Matthy hem uit, dan pakt hij de pantalon. Hij trekt hem snel aan bij Robbie, daarna trekt hij Robbie omhoog en zet hem voor de spiegel. Hij blijft Robbie goed vasthouden. "Zie je wel? Hij staat je echt mooi, je mooie kontje komt er goed uit. Niet zo onzeker zijn Robje" "Nieuwe bijnaam bedacht?" vraagt Robbie blozend. Matthy knikt, "dat mag wel, toch?" "Als ik het ook mag... Mattje" nu is Matthy degene die bloost. Robbie probeert zich voorzichtig om te draaien. Als het eindelijk is gelukt, springt hij op Matthy's heupen en slaat zijn benen om Matthy heen. Hij geeft Matthy een kusje, als hij terugtrekt blijft hij met zijn voorhoofd tegen die van Matthy leunen. Hij drukt nog een keer zijn lippen op die van Matthy, nu langer. Hij legt zijn handen in Matthy's nek en Matthy tikt met zijn tong tegen Robbies lip. Robbie opent voorzichtig zijn mond, hij voelt hoe Matthy's tong voorzichtig door zijn mond gaat. Als Matthy weer terugtrekt, zegt Robbie wat al weken op zijn tong brandt. "Ik ben zo blij met jou, ik hou van je lieve Matt" "Ik ook van jou, schat. Je hebt me uit een diep gat gegraven. Ik heb, sinds ik jou ontmoette helemaal geen depressieve gedachten gehad." "Wat fijn! Dat is je ook gegund!" na deze woorden loopt Matthy met Robbie en de spullen in zijn armen naar buiten. "Mijn sleutels zitten in mijn broekzak" fluistert Robbie als ze bij de auto staan. Matthy pakt de sleutels voorzichtig uit Robbies broekzak, bang iets aan te raken, wat Robbie niet wil. Hij opent de auto en legt eerst de spullen in de achterbak. Dan loopt hij naar de bijrijderskant. Hij opent de deur en zet Robbie op de stoel. Hij is in slaap gevallen, cute. Matthy stapt nu ook in en rijd richting Ameide.

Hij mag je niet Robbie. Hij wil je niet helpen, hij doet alsof. Morgen is hij weg. Zadel hem nou niet op met werk. Doe het gewoon zelf. Hij moet je nu overal heen tillen omdat je nog geen gevoel hebt in je been, je kan echt wel lopen. Pussy, je bent ook echt niks waard.

Matthy merkt dat Robbies ademhaling is gestegen. Hij heeft weer een nachtmerrie, hij kijkt even opzij en ziet dat de tranen over Robbie wangen lopen. Hij neemt de eerste afslag naar een tankstation. Hij zet de auto stil, loopt naar Robbies kant en maakt hem zachtjes wakker. Trillend wordt hij wakker, de tranen stromen nog harder over zijn wangen. "Hey, lieffie wordt even wat rustiger. Blijf rustig ademen, in en uit." Het werkt niet. Robbie hyperventileert. Hij krijgt zijn ademhaling niet onder controle. Als Matthy ziet dat Robbies ogen bijna naar achteren draaien zegt hij: "Blijf bij me vriend, hier blijven! Probeer het schat. Blijf bij me." Matthy trekt Robbie de auto uit en legt Robbies hoofd tegen zijn borst. Eindelijk wordt hij wat rustiger, voorzichtig kijkt Robbie omhoog. "Is het echt waar?" vraagt hij, Matthy kijkt hem vragend aan "Wat?" "Dat ik niks waard ben en dat je me gaat verlaten. Dat ik te veel werk ben? Als dat zo is, dan loop ik vanaf nu wel weer gewoon, ik rijd wel weer, het is toch mijn auto. Als dat het probleem is, dan kunnen we dat oplossen. Ga alsjeblieft niet weg bij me, alsjeblieft!" ratelt Robbie. Matthy schrikt. "Maar lieffie, ik zou je toch nooit verlaten? Ik vind het juist leuk dat ik je kan helpen!" "Echt? Dus ik ben geen last voor je? Je bent niet weg morgen? Je vindt het niet erg dat ik niet kan lopen?" huilt Robbie, "nee lief, echt niet. Ik vind het eigenlijk wel leuk om je de hele tijd te mogen tillen, dan heb ik jouw mooie, warme lichaam altijd tegen me aan." Fluistert Matthy met een glimlach in Robbies oor. Matthy voelt ineens twee armen om zich heen. Robbie geeft hem een hele dikke knuffel. "Dankjewel, Dankjewel, Dankjewel!" "Lief, zullen wij lekker naar huis gaan? Dan zal ik je thuis lekker verwennen!" "Thuis?" "Ja, als je je thuis voelt bij mij, wat ik ook bij jou voel, is dat je thuis." "Laten we dan maar gaan" zegt Robbie. Ze stappen weer in, voor ze gaan rijden pakt Matthy Robbies kin vast, draait zijn hoofd naar de zijne en geeft hem een kus. Dan start hij de auto weer, ze rijden naar Ameide.