Ik help je! II Mabbie

19. Storm

Robbie wordt langzaam wakker door gekriebel in zijn nek. Matthy geeft allemaal kusjes. "Mmm, zo wil ik iedere dag wel wakker worden" fluistert hij. Matthy grinnikt en trekt Robbie in zijn armen. "We gaan zo lief. Voor je verrassing" zegt Matthy. Robbie draait zich om en kijkt Matthy aan. Er danst een twinkeling in zijn ogen. "Wat is het dan?" vraagt Robbie, Matthy lacht en zegt: "Als ik dat nu ga vertellen, is het geen verrassing meer lieverd." Robbie zucht, Matthy laat hem los en loopt naar de kast. Hij pakt twee broeken en twee shirts. Hij kleedt zichzelf en Robbie aan en pakt dan een sporttas. Hij doet een lange sportbroek en een sportshirtje in de tas en ritst hem dicht. Dan tilt hij Robbie op en neemt hem mee naar beneden. Hij pakt Robbies rolstoel en zet hem erin. Robbie trekt Matthy aan zijn ketting naar beneden en geeft hem een kus. Matthy glimlacht en zegt: "Dat is wel jouw move hè? Mij aan mijn ketting naar beneden trekken." Robbie bloost en kijkt beschaamt weg, Matthy pakt hem bij zijn kin en draait voorzichtig Robbies hoofd naar zich toe. Hij buigt naar Robbies oor, "Ik zei niet dat ik het erg vond" de stem die Matthy opzet geeft Robbie de rillingen. Hij trekt Matthy op zijn schoot en knuffelt hem. Als hij loslaat wil Matthy opstaan. "Nee, jij blijft mooi hier zitten. Ik heb het koud." Zegt Robbie, Matthy grinnikt en nestelt zich tegen Robbie aan. Robbie rolt naar de keuken, hij gaat stilstaan en pakt Matthy nog even vast. Als Robbie loslaat staat Matthy wel op, hij tilt Robbie op en zet hem op het aanrecht, naast het broodrooster. Robbie weet wat hij moet doen. Terwijl Matthy de eitjes bakt, toast Robbie het brood. Net als altijd, alsof het nooit anders is geweest. Als het ontbijt klaar is, springt Matthy naast Robbie op het aanrecht. Robbie geeft hem een bord en ze beginnen met eten. Matthy voelt iets zwaars op zijn schouder. Als hij opzij kijkt ziet hij dat Robbie zijn hoofd op Matthy's schouder heeft gelegd. Hij kijkt in de verte, kijkend naar niks. "Robje, wat is er? Ben je weer aan het overdenken?" vraagt Matthy bezorgd. Robbie kijkt op, zijn ogen glazig. Hij knikt, "Het doet gewoon pijn Matt, het doet pijn om te weten dat ik nooit meer zal kunnen lopen, het doet pijn omdat ik nooit meer kan spelen met de eventuele kinderen die we krijgen, nooit meer voor jou kan zorgen, nooit meer zal kunnen voetballen, nooit meer kan sporten. Het doet gewoon zoveel pijn" zegt Robbie. Matthy neemt hem in zijn armen, "Dat snap ik lieverd, maar dat is oké, het is oké om je niet oké te voelen. Het is oké als je moet huilen, je mag altijd bij mij komen tot al je tranen op zijn. Desnoods schreeuw en huil ik met je mee." Zegt Matthy. Robbie breekt, in duizend stukjes valt hij in Matthy's armen. De tranen vliegen over zijn wangen, hij schreeuwt en huilt, "IK WIL DIT NIET! [...] IK WIL LOPEN! [...] IK WIL VOETBALLEN! [...] IK WIL VOOR JOU ZORGEN! [...] EN VOOR DE KINDEREN!" schreeuwt en huilt hij, na een minuut of tien is de storm gaan liggen en draait hij zijn hoofd tegen Matthy's sleutelbeen aan. Hij snikt zacht terwijl Matthy hem allemaal lieve woordjes in fluistert en hem kusjes in zijn haar geeft. Matthy's telefoon gaat, hij wil hem niet opnemen, maar kijkt toch even wie het is. Als hij de naam van zijn broertje ziet staan, neemt hij toch op. Het lieve hoofdje van Ezzie verschijnt op het scherm. "HeY omE RoBbIE" schreeuwt hij als hij Robbie ziet. "Ssshh Ezzie doe maar iets zachter" zegt Matthy, Robbie kijkt op. "Ome Robbie? Waarom huilen jij?" vraagt Ezzie lief. "Ome Robbie is een beetje verdrietig." Zegt Matthy. "Oh, maar ome Robbie, ik heb een mop, dan jij zo weer blij!" roept Ezzie, "Oké ehm, Een tandenborstel zegt: "Ik heb echt de vieste baan ter wereld." Zegt het wc-papier: "Denk je dat echt?" Ezzie lacht hard om zijn eigen grap, Robbie wordt aangestoken en begint ook te lachen. "Ome Robbie weer blij!!!" roept Ezra. "Ja Ezra, dat heb jij goed gedaan" zegt Robbie. "Oké DOEI!" schreeuwt het kleine jongetje en hij drukt weg. Robbie lacht om de actie, Matthy zit er hoofdschuddend bij, "Zo heb ik hem niet opgevoed..." zegt hij. Na een korte stilte barsten ze in lachen uit. Robbie stopt met lachen en kijkt Matthy aan. Matthy stopt ook met lachen en kijkt Robbie aan. Robbie buigt naar voren en sluit zijn ogen, Matthy doet het ook en hun lippen raken elkaar. Matthy's handen verplaatsen zich naar Robbies nek. Robbies handen gaan onder Matthy's oksels door, hij legt zijn handen op Matthy's schouderbladen. Matthy vraagt om toegang en Robbie opent zijn mond een stukje en hun tongen dansen rond elkaar.

Matthy stapt uit de auto, hij pakt Robbies rolstoel. Hij tilt Robbie erin en loopt naast hem mee naar binnen. Ze komen bij een balie, de vrouw lacht vriendelijk naar ze. "Ik heb een proefles voor Robbie hier aangevraagd." Zegt Matthy tegen de vrouw, Robbie wordt nu wel heel benieuwd wat ze gaan doen. De vrouw knikt, "Je kunt die kant op, door de deur direct links." Zegt ze, Matthy knikt. Hij loopt weer naast Robbie, die steeds sneller gaat. "Matt! Ik ben sneller!!" schreeuwt Robbie, "Ohja? Dat denk ik niet!" zegt Matthy die hard achter Robbie aanrent. Ze komen aan bij de schuifdeur, er staat een oudere man. "Hallo! Jij moet Robbie zijn? Ik had gehoord dat je nog niet weet wat je gaat doen?" Robbie schudt zijn hoofd. De man knikt en zegt: "als je vriend je even helpt met omkleden zie ik je zo weer!" Robbie knikt en rolt de kleedkamer in die de man aanwees. Er staan diverse rolstoelen in de kleedkamer. Matthy tilt Robbie op de bank en trekt zijn broek uit. Hij doet de lange sportbroek bij Robbie aan en geeft hem het sportshirt. Als Robbie ook zijn schoenen aanheeft, tilt Matthy hem op en loopt terug naar de aardige man.

Met een grote glimlach op zijn gezicht rolt Robbie in de nieuwe rolstoel het veld uit. Het ging ontzettend goed, hij heeft vaak de bal gehad en een paar keer gescoord. Matthy komt naar hem toe. "En lieverd? Hoe vond je het?" vraagt hij, "geweldig!" zegt Robbie blij. "Ik zei toch dat er ook iets naast voetballen was? Het komt toch wel goed." Robbie knikt en geeft Matthy een kus, dan rolt hij naar de kleedkamer. Matthy helpt hem met omkleden en zet hem weer in zijn eigen rolstoel. Ze gaan naar buiten. Matthy tilt Robbie op en zet hem in de auto. Hij vouwt de rolstoel op en legt hem in de achterbak. Dan gaat hij in de auto zitten, Robbie slaapt. Hij start de auto en legt zijn hand op Robbies knie. Robbie opent één oog en glimlacht. Hij sluit zijn oog weer en valt in een diepe slaap.