[TOM 4/Rebooted] Jądro Gwiazd. Powrót Nulla

16. Gwiazda Życzeń

W pałacu Nulla, Null dostał dobry pomysł, aby pokonać Minix na dobre. Uwolnił Herobrine'a i Entity 303 z Wymiaru Nieskończoności. Herobrine i Entity lewitowali na przeciwko Nulla.

- Nullu, chyba wystarczy tego milczenia. Uwolniłeś nas z Wymiaru Nieskończoności, ale nie wiemy dlaczego. - powiedział Herobrine. - I dlaczego nie uwolniłeś także Psycho Girl?
- Bo jestem wprost bezgranicznie wspaniałomyślny. O was krąży plotki, a o nich nie. To wszystko. - odparł Null. Null po prostu wstał i podleciał do Herobrine'a i Entity. - Żartuje rzecz jasna. Jesteście tu, bo was potrzebuje. Herobrine, Entity. Jest coś co tylko dwa byty takie jak wy możecie dla mnie zdobyć. - czarami holokomunikator. Na komunikatorze było widać Gwiazdę Życzeń, która wyglądała jak magiczna, niebieska kometa. - To Gwiazda Życzeń. Olbrzymia kometa, która może spełnić największe życzenie, tego co wejdzie w jej posiadanie. Pochodzi w wymiaru koloru, ale raz na tysiąc lat przelatuje przez galatyczny wszechświat.
- To nie jest żadna tajemna wiedza. - wtrącił się Entity.
- Ta gwiazda ma nieskończoną moc. - zachwycił się złowiecznie Herobrine. Null przyleciał do swojego tronu.
- Dokładnie, Herobrine. Powstała z Sparx, energii, która zrodziła galaktyczny wszechświat wszystkie gwiazdy i magię czarodziejek oraz demonów. Zająłbym się tym osobiście, ale...moje moce nie są zgodne z Sparx. - wyjaśnił jasno. Null opowiadał jak próbował złapać Gwiazdę Życzeń. - Już wcześniej próbowałem ją złapać. Ale mi się nie udało.
Null ponownie otworzył oczy, złowiecznie spoglądając na Herobrine'a. Miał nadzieję, że demony takie jak oni, pomogą złapać Gwiazdę Życzeń. Herobrine natychmiast trochę bliżej podleciał do Nulla.
- Dlaczego mielibyśmy Ci pomóc? - zapytał Herobrine.
- Bo jesteście mi to winni. - odpowiedział na jego pytanie, tym samym też tworząc na ich dłoni znak Nulla. - Oto mój znak. Pamiętajcie dla kogo należycie. Jeśli nie będziecie mi posłużni, odeśle was spowrotem do Wymiaru Nieskończoności. Ale..jeśli mi pomożecie i Gwiazda Życzeń uczyni mnie najpotężniejszym demonem w galaktycznym wszechświecie, obdarze was ogromną mocą.
- Ogromna moc, hę? To interesujące. Całkiem niezły układ. Mam rację, Entity? - zapytał złowiecznie Herobrine, a Entity się zaśmiał psychicznie.

Gwiazda Życzeń przelatywała przez kosmos. Jej kometa wyglądała jak lodowoniebieska z błyszczącymi kolorami, ale jako w swojej humanoidalnej formie, Gwiazda Życzenia miała jasną, lodową skórę, duże pomarańczowe oczy z gwiazdowymi pasemkami i długie, srebrne, falujące włosy ozdobione fioletową koroną z różnymi kryształowymi dekoracjami na górze. Miała długą sukienkę w jasnoniebieskim i fioletowym kolorze oraz szczegółową spódnicę z okrągłymi bufiastymi rękawami tego samego koloru. Była boso. Null pokazał dla Herobrine'a i Entity, że przelatuje przez jego pałac. Herobrine natychmiast się zgodził. Gwiazda Życzeń spojrzała się na pałac Nulla

- Pałac Nulla. Przez ostatnie tysiąc lat niewiele się zmienił. Ciągle straszy. - powiedziała Gwiazda Życzeń. Gwiazda Życzeń zatrzymała się jak na drodze stał Herobrine i Entity.
- Tutaj jest. Będzie zabawnie. - odparł złowiecznie Herobrine, a Gwiazda Życzeń zmieniła w formę komety, by uciec. - Entity, za nią! - rozkazał, po czym polecieli za gwiazdą. Herobrine strzelił piorunami, ale uniknęła. Entity podleciał od drugiej strony i zaatakował zaklęciem, ale uniknęła. - Może jest dla nas za szybka, ale go głowy przychodzi mi pewien pomysł. Musimy ją zawrócić.

Herobrine znów strzelił piorunem, ale Gwiazda Życzeń może uniknęła, ale on stworzył meteoryty. Entity podleciał, tworząc iluzję czarnej dziury. Herobrine wykorzystał sytuację i stworzył klatkę, a iluzja zniknęła. Gwiazda Życzeń próbowała się uwolnić i wymyślała coś, ale nie miała innego wyboru. Musi to zrobić. Null był zachwycony z roboty Herobrine'a i Entity.

- Entity, zrobiliśmy co trzeba. - odparł zachwycony z siebie Herobrine. Entity też był zadowolony z tego, co zrobił z Herobrine'm.
- Nie zdołam się wydostać. Mogę zrobić tylko jedno. Nie mam wyboru. - powiedziała niepewnie, powoli uwalniając swoją magię i krzyczała, by uwolnić się z klatki.