ဂျောင်ဟွမ်အန်ကယ်နဲ့မျက်နှာချင်း
ဆိုင်ထိုင်နေပြီး မျက်လုံးချင်းမဆုံမိ
အောင်ရှောင်နေမိသည်။ဒါကသူ့ဘဝ
မှာပထမဆုံး တစ်စုံတစ်ယောက်ကို
ရင်မဆိုင်ရဲတဲ့အချိန်ပင်။
"သားငယ်"
"ဗျာ"
အန်ကယ်ကခုံကိုမှီထားရင်းမှလက်မ
နဲ့လက်ညှိုးကိုသုံးကာသူ့ရဲ့နားထင်
တွေကိုနှိပ်နယ်နေပုံက အတော်လေး
စိတ်ထိခိုက်သွားပုံရသည်။
"အန်ကယ် ကိုတစ်ခုခုရှင်းပြလို့
ရမလား"
"ဟုတ်...ကျွန်တော်တို့အဆင်ပြေနေ
ကြပါတယ်"
ဂျောင်ဟွမ်စကားကိုနားလည်သွားပုံ
ရတဲ့အန်ကယ်ကသက်ပြင်းရှည်တစ်
ခုကိုဆွဲဆွဲငင်ငင်ချလိုက်ရင်း...
"သူအတိတ်မေ့နေတဲ့ပုံစံကိုသဘော
ကျတာလား"
ထိုမေးခွန်းအတွက်အဖြေဂျောင်ဟွမ်
မှာမရှိ။တိတ်ဆိတ်ရင်းနဲ့သာလျစ်လျူ
ရှုလိုက်မိသည်။ထိုအခါအန်ကယ်က
တစ်ခုခုကိုသဘောပေါက်သွားပုံဖြင့်...
"မင်းကလဲအန်ကယ်သားပဲမို့ဘာမှ
ဝင်မပါလိုဘူး ဒါပေမဲ့သားကြီးကို
ထပ်ပြီးစိတ်ညစ်စေမယ်ဆိုရင်တော့
အန်ကယ်ကိုယ်တိုင်အဝေးပို့ပစ်ရလိမ့်
မယ်"
နောက်ဆုံးစကကြောင့်ဂျောင်ဟွမ်
လက်သီးတွေတင်းကြပ်စွာဆုပ်မိ
သွားရသည်။
ဘယ်လိုမှထိုလူကိုသူ့အဝေးမှာမထား
ချင်ပါ။အဲ့လိုမျိုးတစ်သက်လုံးမဖြစ်
စေရဘူး။
"ကျွန်တော်ပျော်အောင်ထားမှာပါ"
"ကောင်းပြီမင်းစကားကအမြဲတမ်း
အတွက်ဖြစ်ပါစေ"
စကားစကိုဖြတ်ပြီးအန်ကယ်ကအခန်း
ထဲကထထွက်သွားတော့သည်။စာဖတ်
ခန်းထဲမှာဂျောင်ဟွမ်နဲ့အတူတိတ်ဆိတ်
မှုသာကျန်ခဲ့သည်။ခေါင်းကိုမောကာ
မျက်နှာကြပ်ကိုငေးရင်းဂျောင်ဟွမ်
အတွေးထဲနစ်မြောနေတော့သည်။
သူအခုလက်ရှိယိုရှီကိုသဘောကျသည်
ဒါပေမဲ့အရင်ကယိုရှီကိုတော့သဘော
မကျလှ။တကယ်လို့ယိုရှီကသာပြောင်း
လဲသွားခဲ့ရင်....
"ဂျောင်ဟွမ်!..."
အခန်းထဲဝင်လာတဲ့ယိုရှီကြောင့်
ဂျောင်ဟွမ်အတွေးစတွေပျက်သွားပြီး
ဝင်လာတဲ့သူကိုကြည့်မိတော့ရေချိုး
ပြီးပုံရသည်။
YOU ARE READING
IMBALANCE
Fanfictionyoshihwan ငါးပုဒ်မြှောက်ယိုရှီဟွမ်လေးပါ💗 ရှေ့ကလေးပုဒ်နဲ့မတူအောင်ကြိုးစား ရေးကြည့်မလို့ပါရှင့် သဘောကျမယ် လို့မျှော်လင့်ပါတယ်💖
