"ဒေါက်...ဒေါက်!..."
အခန်းအပြင်ဘက်ကတံခါးခေါက်သံ
ကြောင့် ယိုရှီအိပ်ယာပေါ်လှဲနေရာက
နေထပြီးတံခါးစီသွားလိုက်သည်။
"လေးလေး...ဘာကိစ္စရှိလို့လဲ"
ညဆယ်နာရီကျော်နေပြီမို့အရေးကြီး
ကိစ္စများရှိသလားယိုရှီမေးလိုက်သည်။
"အကိုလေးပြန်ရောက်ပြီသခင်လေး"
တံခါးကိုကိုင်ထားဆဲဖြစ်တဲ့ယိုရှီလက်
တွေကတင်းကြပ်သွားရသည်။ နှစ်ပါတ်
လောက်အိမ်ပြန်မအိပ်တဲ့သူကအခုအိမ်
ပြန်ရောက်နေပြီတဲ့လား။ သူကလဲဘာ
လုပ်ရမှာလဲ သွားပြီးကြိုဆိုရမှာလား
ပင်ပမ်းနေသလားသွားမေးရမလား
သူမှားခဲ့တာ တွေအတွက်ထပ်ပြီး
တောင်းပန်ရဦးမှာလား အရင်ကယိုရှီ
သာဆိုရင်အပြေးလေးသွား၍ကြိုဆို
မိမှာပင် အခုတော့သူ့မှာထိုကောင်လေး
ရဲ့မျက်နှာကိုပင်မကြည့်ချင်သေး။
"ဟုတ်လား...ကျွန်တော်နားတော့
မယ်လေးလေး..."
အိမ်တော်ထိန်းမှာပိတ်သွားတဲ့တံခါး
လေးကိုကြည့်ပြီးဘယ်နှစ်ကြိမ်မြောက်
မှန်းမသိသက်ပြင်းချမိတော့သည်။
အကိုလေးကသခင်လေးကိုတွေ့ချင်
နေတာသူပြောတောင်မပြောလိုက်ရ
ဘူး။
တတိယထပ်ကနေတစ်ယောက်ထဲပြန်
ဆင်းလာတဲ့လေးလေးကိုကြည့်ပြီး
ဂျောင်ဟွမ်စိတ်ပျက်လက်ပျက်ဖြစ်
သွားရသည်။
"သူအိပ်နေပြီလား"
"မအိပ်သေးဘူး..."
"ဒါဆိုဘာလို့လိုက်မလာတာလဲ"
"သခင်လေးကနားချင်နေလို့တဲ့"
"ကျစ်..."
ဂျောင်ဟွမ်စုပ်သတ်လိုက်ပြီးလေးလေး
ကိုဘာမှဆက်မေးမနေတော့ပဲ တတိယ
ထပ်ကိုသာလှမ်းတက်လိုက်တော့သည်။
အိမ်တော်ထိန်းကအခြေနေသိ၍လိုက်
မသွားတော့ပဲအောက်ထပ်သာဆင်း
နေလိုက်သည်။
ယိုရှီအခန်းတံခါးရှေ့ကိုရောက်တာနဲ့...
"ဒေါက်...ဒေါက်!!!..."
"ခင်ဗျားမအိပ်သေးတာသိတယ်
တံခါးလာဖွင့်ပေး!..."
ညသံနဲ့မို့ဂျောင်ဟွမ်အော်မနေပေမဲ့အသံ
ကကျယ်လောင်နေသည်။ ကြီးမားလှတဲ့
အိမ်ကြောင့်အောက်ဆုံးထပ်ကအန်ကယ်
တို့ကတော့မကြားနိုင်ပေ။ တံခါးကိုအ
ဆက်မပြတ်ခေါက်ပြီး ခနအကြာမှတံခါး
ကဖွင့်လာခဲ့သည်။
YOU ARE READING
IMBALANCE
Fanfictionyoshihwan ငါးပုဒ်မြှောက်ယိုရှီဟွမ်လေးပါ💗 ရှေ့ကလေးပုဒ်နဲ့မတူအောင်ကြိုးစား ရေးကြည့်မလို့ပါရှင့် သဘောကျမယ် လို့မျှော်လင့်ပါတယ်💖
