IMBALANCE

Part-5

ဆေးရုံရဲ့လျှောက်လှမ်းတစ်လျှောက်
မှာပြေးလွှားနေတဲ့ဖိနပ်သံကအခြား
အသံများကိုကျော်လွန်ပြီး ကျယ်
လောင်စွာထွက်ပေါ်နေတော့သည်။

ယိုရှီသတိရလာပြီလို့သတင်းရတာနဲ့
ဂျောင်ဟွမ်ချက်ခြင်းထထွက်လာရ
သည်။အန်ကယ်တို့ထက်အရင်ရောက်
ဖို့အရေးကြီးသည်မို့။

သူလုပ်ခဲ့တဲ့အကြောင်းအရာများက
ယိုရှီနဲ့လက်မထပ်ချင်လို့လုပ်ခဲ့တာမို့
အန်ကယ်နဲ့အန်တီတို့သိသွားတာမျိုးသူ
လုံးဝမလိုချင်ပါ။သူ့အနေနဲ့ကထိုဂုဏ်
မောက်နေတဲ့သခင်လေးကိုအစွယ်ချိုး
ပြီးမာန်လျော့သွားစေချင်ရုံလေးဆိုပေမဲ့
ဒီလိုအခြေနေမျိုးကမဖိတ်ခေါ်ပဲဝင်
ရောက်လာခဲ့သည်။

ဝုန်း!!

တံခါးကိုအလျင်လိုစွာဆွဲဖွင့်လိုက်တော့
အလန့်တကြားလှည့်ကြည့်လာသည့်လူရဲ့
ပုံစံက ခေါင်းမှာပတ်တီးအဖြူရောင်က
နေရာယူထားပြီးဖျော့တော့နေကာအလွန်
တရာမှအားနည်းနေပြီးသနားစရာကောင်း
လွန်းလှသည့်ယုန်လေးတစ်ကောင်နှင့်ပင်
တူလှသည်။ဂျောင်ဟွမ်ဘာမှမတွေးပဲ
ထိုလူနားသွားရပ်လိုက်ရင်း...

"ခင်ဗျား...အန်ကယ်တို့ကိုဘာမှမပြောဖို့
မျှော်လင့်တယ်"

ဂျောင်ဟွမ်သူပြောချင်တာပြောပြီးမှ
သတိထားမိသွားတာက စိုးရိမ်စိတ်များ
ကိန်းအောင်းနေ‌တဲ့မျက်ဝန်းတစ်စုံကိုပင်။
အထူးအဆန်းလိုသူ့ကိုကြည့်နေတဲ့
မျက်ဝန်းတွေကတည်ငြိမ်နေသလိုထိတ်
လန့်နေတာကလဲသိသာသည်။

ဂျောင်ဟွမ်ခေါင်းထဲတစ်စုံတစ်ခုကိုတွေး
မိသွားပြီးအံ့ဩထိတ်လန့်သွားရသည်။
ဂျောင်ဟွမ်တွေးမိတာသာအမှန်ဆိုလျင်
ထိုလူက...

"ဘယ်သူလဲ?..."

ရပ်နေရာကနေနောက်သို့ခြေလှမ်းနှစ်
လှမ်းလောက်ထိဂျောင်ဟွမ်ရွေ့သွားရ
သည်။သူထင်လိုက်တာတကယ်ကိုမှန်နေ
လို့အံ့ဩထိတ်လန့်သွားရသလိုတစ်ဖက်
ကတွေးကြည့်ရင်လဲလတ်တလောအတွက်
သူ့ရဲ့ပြဿနာကိုဖြေရှင်းသလိုဖြစ်သွား
တာမို့ စိတ်အေးသွားရတဲ့ခံစားချက်က
လဲကပ်‌ပါနေသည်။