"ස..සන්ෂයින්...
එතැන් සිට....
-------------------------------------------------------------------
අවි ලගින් නැගිටලා මම තුන් දෙනා දිහාම බලන් හිටපු ඒ මොහොත කල්පයක් වගේ දැනුනා. දෲව් ගේ ඇස් වල හැගීම් ගොඩක කතාවක් තියෙද්දි, යූග් ගේ ඇස් වල පුදුමය, ඔක්කොටම වඩා මම වෙනසක් දැක්කේ ආශු ගේ ඇස්වල ඒ ඇස්වල තිබ්බේ තරහක් කලකිරීමක් වගෙ. ඒ නිසාම මට සමාව ඉල්ලන්නත් බැරිව ගියා. කල්පයක් වගේ දැනුන කාලය නිමා කරමින් මට කතා කලේ මගේ අවි.
"අම්මාඅප්පච්චියේ..."
"ඕ..අවි ඇයි පුතේ..."
මගේ පැටියා මොනවා හරි කියන්න හදන නිසා මගේ දෝතින්ම ඒ චූටි මූණ අල්ලගත්තා.
"අම්මාඅප්පච්චියේ කුක්කු..අවිට කුක්කු."
ඇත්තටම මගේ අවි තාම මගෙන් කිරි බොනවා.මට උවමනාවක් තිබ්බේ නෑ කිරි නවත්තන්න. ඒ නිසා කොල්ලා තාම කිරි බොනවා. අවි එහෙම අහද්දි මට බැලුනේ දෲව් දිහා එයා තාමත් මගේ දිහාම බලන්.
"අවි ගුඩ් බෝයිනේ. ගෙදර ගියාම බොමු.අපි ගෙදර යන් හොදේ."
"අවි ගෙදල නනෝ....කියා අවි ගෙදල නනෝ..."
"හරි දැන් සද්ද නැතුව ඉදන් ඉන්නකෝ."
අවිව ඇදෙන් ඉන්දවලා ඉවර වෙනවත් එක්කමයි ඩොක්ටර් ආවේ.
"හේයි කොහොමද ලිට්ල් වන්. යූ ඕකේ."
"I'm fine ඩොක්තර් අන්තල්. මට ගෙදල යන්න ඕනේ.''
''ඔව් ඔයාට යන්න පුලුවන් හීරෝ."
"doctor මගේ පුතා.???"
"ඔයා.?"
"මම එයාගේ අප්පච්චි."
"එයා හොදින්, දැන් කිසි ප්‍රශ්නයක් නෑ."
"ok doctor thanks."
"ඩොක්ටර් ට ස්තූති කරන ගමන්ම මන් ගාවට ආව දෲව් මගේ ලගින්ම නැමිලා අවි දිහා බැලුවා ."
"චෑම්ප්, දැන් ගෙදර යන්න පුලුවන්නේ. එනවද අන්කල් ගේ කාර් එකේ ගෙදර යන්න.චෑම්ප් ව ගන්නද අන්කල්."
"සන්ෂයින්"
මගේ ආමන්ත්‍රණයට මදක් කෙලින් වෙලා මගේ ඇස් දිහාම බලපු දෲව්,
YOU ARE READING
❤️🔥ආයුෂ්❤️🔥
Romanceජීවිතයේ සමාජ යදම් බිද දමමින් පියාසර කරන්නට දගලන පුංචි දගකාරයෙක්. අභිමානවත් පෞර්ෂයකට උරුමකම් කියන, ඉන්දියන් රාජ්පූත් කෙනෙක්, ගෞරවය ඉහ මුදුනින් සැලකූ ආඩම්බරකාරයෙක්. ආයුෂ්. එන්න ආයුෂ් ගේ ඉරණම විසදන්න.
