Aşkın Peşinde

21.Bölüm

(Aşk böcüşlerim yeni bir bölümle daha sizlerleyim.OKUYUN LÜTFEN! Beğenilerinizi bekliyorum. Hepinizi çoook seviyorum.Benimle hikaye hakkında iletişime geçerseniz sevinirim.Kitaplarımla ilgili sosyal paylaşım siteleri açmayı düşünüyorum.Tabii siz isterseniz.Yorumlarınızı benimle paylaşmayı esirgemeyin.Kocaman öptüm :* )

Bölüm Şarkısı: The Strange Familiar-Unwanted

----

Birinin size kızım demesi çok tuhaf değildir.Ama bunu söyleyen kişi ilk defa gördüğünüz biriyse bunda bir gariplik olduğunu hissedersiniz.Ben de o an içimde sadece bir gariplik hissettim.Farklı bir gariplik.

Belki ismimi bilmediği için öyle seslenmiştir,belki Emir benim fotoğrafımı annesine göstermiştir.Bu düşünceler daha ağır basmıştı.Sanırım daha mantıklı oldukları gerçeğiyle yüzleşmem gerekiyordu.Ben de öyle yaptım ve Emir'in annesinin ne dediğiyle fazla ilgilenmeden elimdekileri açıklama yaparak ona teslim ettim.

Bunları düşünürken şuan düşünmem gereken daha önemli şeyler olduğuna karar verdim.Emir'in 3 gündür yoğun bakımda olması gibi...

Günde birkaç defa uğruyordum.Hep onun yanında kalmak istemiştim ama babam bu konuda bana fazla hak tanımadı.Ben de bu boşluğu sürekli ziyaret ederek kapatmaya çalışıyorum.Bu dönem boyunca Emir'in bir erkek kardeşi olduğunu öğrenmiştim.Aynı yaştaydık.Başta böyle bir şeyin nasıl olabileceğini düşünürken Serkan bana Emir'in bizden iki yaş büyük olduğunu ama eğitimine geç başladığını söyledi.Söyledikleri düşüncelerimi aydınlatmıştı.

''Asya!''

Eylül'ün sesi beni düşüncelerimin arasından halatla çekerken ona gözlerimi büyüterek bakmaya başladım.Kaza gününden itibaren benimle birlikte iki kere gelmişti.Nazik davranmamı hak ediyordu yani.

''Evet?''

''Serpil teyze seni çağırıyor,önemli bir şey sanırım,'' dediğinde oturduğum yerden kalktım ve ona doğru yürümeye başladım.Serpil teyze Emir'in annesiydi,Mehmet amca da babası.Bunlar da bu süreçte öğrendiğim bilgiler arasına giriyordu.

Serpil teyzenin yanına gittiğimde bana doğru daha da yaklaştı.Önüme düşen saçlarımı kulağımın arkasına aldıktan sonra gülümsedi.Büyük bir gülümsemeydi.Bu bana Emir'in uyandığı düşüncesini aşılamıştı.Tabiki düşündüğüm gibi olmadı,hiçbir zaman düşündüğüm gibi olmazdı zaten.

''Doktor içeri girmemize izin verdi.Ben ve Mehmet yanına girdik.Belki sen de girmek istersin diye düşündüm,'' dediğinde bunu ne kadar çok istediğimi hatırladım.Üç gündür orada öylece yatıyordu.Ona sormak istediğim onca şey varken o öylece yatıyordu.

''Evet,çok isterim,''dedim gülümseyerek.

Hemşireyle birlikte bir odaya girdiğimde hazırlanmaya başladım.Ona bir şey olmasını istemiyordum.O uyansın diye kafamda soruları bile silmeye razıydım halbuki.

Hazırlandıktan sonra odadan çıktım.Sürgülü bir kapı açıldığında yavaş adımlarla içeri girdim.Ona,aramızda bir cam varken bakmaya alışmıştım.Şimdi aramızda bir şey olmadan ona bakmak içimi burkmuştu.Yanına daha çok yaklaştığımda karşıma geçip bana gülümsemesini o kadar çok istedim ki bir an bunun gerçek olduğunu hayal ettim.Zaten sürekli yaptığımda bu değil miydi,onu canlı hayal etmek.

Öylece yatarken ben de gidip yatağın bir köşesine oturdum ve gözlerimi ona diktim.Belki bir umut benim gözlerimi üzerinde hissedip gözlerini açar diye.Ben Emir'e karşı farklı hissettiğimi ona bir şey olduğunda anlamıştım.Ama onun ne hissettiğini bilmiyordum.Belki de hiç öğrenmesem daha iyi olurdu.Arda'yla yaşadığım olayları yeniden yaşamak istemiyordum.

''Merhaba Emir, ben Asya.'' Ahh!Saçmalıyordum.Sanki biriyle tanışma faslındaydım.Beni tanıyordu ve ben de onu tanımaya başlamıştım.Birlikte güzel vakit geçirmiştik.

''Kaza geçirdiğin an ne hissettiğimi bir an anlayamadım.Ama biraz zaman geçince sana bir şey olursa bana ne olacağını düşündüm.O an sana değer verdiğimi anladım.Emir ben sana hazırlıksız yakalandım.''

Bunları söylerken gözyaşlarımı serbest bıraktım.Üzerimde hissettiğim üç çift göz vardı,Serpil teyze,Mehmet amca,Eylül...

Benim Emir'e baktığım yerde durmuş bize bakıyorlardı.Emir ve ben ne zaman biz olmuştuk ve bu nasıl sonlanacaktı?Hiç başlamamış ilişkimiz şuanda da bitebilirdi.Ama ben onun gözlerine neye bedel olursa olsun bakmak istiyordum.Karşımda daha canlı bir Emir görmek istiyordum.Bu o değildi.Hareketsiz kalmak ona yakışmamıştı.

Bunlar aklımdan geçerken söyleyebildiğim tek şey bir çift sözden ibaretti.

''Seni seviyorum.''