Aşkın Peşinde

14.Bölüm (Part 2)

Biliyorum yeni bölüm biraz geç geldi.Ama inanın yeni bölümleri yazmakta çok zorlanıyorum.Kar tatili nedeniyle sınavlarımız bir anda geldi.Bu yüzden yazamadım.

Ama yarıyıl tatiline giriyoruz telafi edeceğim emin olabilirsiniz :) Yorum ve oy kullanmayı unutmayın :)

Bu bölüm Asya Emir'e olan duygularını anlamaya başlıyor...YaMir <3

Karşılaştığım manzara karşısında şaşırmamak mümkün değildi.Çünkü Doğan bavulunu yere bırakıp anneme sarılmıştı.Gerçekten istediğimi başarmıştım.

Ama içimde kötü bir his vardı, anlam veremediğim tuhaf bir his...Adımlarımı yavaşlatarak merdivenden indim.Doğan beni görünce olduğu yerde kaldı ve beni izlemeye başladı.

Belki de ona bir şey söylememi bekliyordu.Ama ben bunu yapmayacaktım içimdeki kötü hise rağmen ona gitme diyecek değildim ya...Dudaklarımın arasında sadece iki kelime döküldü:

''Güle güle Doğan.'' Doğan bunun üzerine bana sanki ''Gitme!'' dememi istermiş gibi baktı.Bunu nasıl anladığımı da bilmiyorum belki de ben böyle düşündüğünü düşünmüşümdür.

Bana bakmayı kestikten sonra babama döndü ve ''Her şey için teşekkürler.'' dedi. Sonra da Merve'yi öptü ve kapıyıdan dışarı çıktı.Babam ve annem de onun peşinden dışarı çıkmışlardı.Sanırım havaalanına kadar ona eşlik ediceklerdi.Kendi arabası olsa bile....

Evet, Doğan gitmişti istediğimi elde etmiştim ama giderken arkasında kötü bir his bırakarak gitmişti.

Merve'yle birlikte kahvaltıyı hazırlamaya başladık.Kendimi ne kadar mutlu olduğuma inandırmaya çalışsam da hayır mutlu değildim. Üzgündüm ve dün gece dediklerim için kendime kızıyordum.Ona bunların hepsini bir anda söylememeliydim.Bu kadar acımasız olmamalıydım...

Telefonumun çalmasıyla kendimi tüm bu kötü hislerden sıyırarak odama çıktım.Telefonum çantamda kalmıştı.Hemen çantamdan çıkardım.Ekrandaki isim yüzümün önce küçük bir tebessüm etmesine sonra da yerini nefrete bırakmasına sebep oldu.

Arayan Arda'dı.Nasıl oldu da şu birkaç ayda aramasını dört gözle beklediğim kişinin şimdi beni araması beni kızdırmaya yetiyordu.Neden aradığını öğrenmeliydim bu yüzden telefonu açtım:

''Alo Arda.''

''Merhaba Asya,nasılsın?''

''İyiyim saol'' dedim sesime merakımı yansıtarak.

''Bugün boş musun?''

''Bilmem herhalde alışverişe giderim, odamı değiştireceğim de.''

''Ne sen ve odanı değiştirmek mi? Sen odanı çok severdin Asya yoksa bir şey mi oldu? Burnuma kötü kokular geliyor.''

Benim ne hissettiğim ya da ne yaptığım sanki onun çok umrunda...

''Hayır can sıkıntısı.'' dedim geçiştirmek istercesine.

''Peki öyle olsun''dedi gülerek ve devam etti. ''Ben de bugün Eylül'ü yemeğe çıkarmayı düşünüyordum sen de bize katılırsın diye düşünmüştüm.''

Berbat düşünmüşsün tabikii o yemeğe katılmayacağım demek gelsede içimden bir yanım gidip Eylül'ü yerin dibine sokmak istiyordu.Ama bunu yapmayacaktım yaşadıklarımdan bir şeyler öğrenmiştim.

Ne kadar aceleci olursan o kadar dibe batarsın...Ben de bu yüzden artık adımlarımı yavaş ve büyük atacağım.Ben bunları düşünürken Arda'nın:

''Asya orda mısın?'' demesiyle irkildim.

''Evet evet burdayım.Aslında çok iyi düşünmüşsün ama ben gelemeyeceğim.''

''Üzüldüm o zaman biz de başka bir zaman yaparız.''

Neden bana göre yapıyordu ki.İlla orda olmak zorunda mıydım?Belki de benim yanımda daha rahat davranabileceğini veya sohbetin daha güzel olacağını düşünüyordur.Hala bizi en yakın arkadaşlar sandığı için.

''Hayır lütfen benim için planını bozma Eylül'ü ara ve onu yemeğe davet et eminim çok sevinecektir.''

''Emin misin Asya?''

''Evet eminim, sonra görüşürüz alışverişe gitmeliyim.'' dedim ve onun da bana veda etmesiyle telefonu kapattım.

Ne oluyordu ya? Bu buluşmayı durdurmam gerekmez miydi?Yoksa artık ne Eylül'ü ne de Arda'yı umursamıyor muydum? Sanırım cevabım buydu ama emin değilim.

Eylül'ü uzun süredir görmediğim için merak etmemiş değildim.Ama o artık benim için yoktu.Sanırım şuan yanımda olmasını istediğim tek kişi Emir'di...

Bu bölümün de sonuna geldik.Yorum yapın ve oy kullanın :) Diğer bölüm sürprizlerle dolu :D

Cumartesi görüşürüz-öpüldünüz