Sweet Innocence Completed

Chapter 13; She's impossible

Hi my dearest reader!

Tagal ko mag update. Naghahanap po kasi nang inspiration. Hehehe! Pagpasensyahan nyo na po ang error ko, ha.. Hindi po ako perpektong manunulat. Pero pinagsisikapan ko pong maipatating sa inyo ang bawat feelings.
Happy reading!

Love lots,
This_is_me

______________________________________________________
Unedited!!!
Unedited!!!
Unedited!!!
______________________________________________________
"I love you not for what you are But for what I am when I'm with you."
-Roy Croft
___________________________________________________________
MARGARETH's POV

Isa-isang naglaglagan ang mga  luha ko nang makapasok ako sa kwarto ko. Umupo ako sa sahig saka sumandal sa kama. Niyakap ko ang mga binti ko at isinubsob ang mukha ko sa mga tuhod ko.
Sa mga sinabi niya kanina, sa mga tanong niya kanina lalo lang tumatak sa isip ko kung gaano kalayo ang agwat ko sa kaniya.

Sayang hindi kasi ako nakapag aral. Wala akong alam sa napakaraming bagay. Mahilig akong makuntento at magpasalamat na lamang. Hindi ako mataas mangarap. Ang gusto ko lang ay simple at tahimik na pamumuhay.

Pero kanina, sa kauna-unahang pagkakataon ninais ko lumevel sa kanya. Na sana nakapagaral ako. Na sana nakapagtapos ako. Na mayaman din ako. Baka sakaling hindi ganito ang trato niya sa akin.

Lolo, sana nandito kayo..

Muli ko naisip si lolo. Kung nandito siya may magtuturo sa akin nang mga napakaraming bagay. Hindi niya ako papabayaan na masaktan. Pero hayun nga... Wala siya. Wala na si lolo. Magisa na lang ako. Walang kakampi at walang karamay.

Dahil iyon sa mga Montinez. Kinuha nila ang pag-asa ko. Ang pamilya ko. Ang pangarap at buhay nang mga maraming tao. Dinurog nila pagkatao ko. Nasasaktan ako dahil mag-isa ako. Nasasaktan ako dahil hindi ko kasama ang mga tao dapat ay gumagabay sa akin. Nandito ako ngayon kasama ang napaka aroganteng tao sa mundo! Nandito ako nakasalampak sa sahig at walang pagpipilian kung hindi ang tanggapin ang kapalaran na nahuhulog ang loob ko sa lalaking napakalayo nang agwat ng estado sa akin. Dahil lahat iyon sa mga gahaman na Montinez.

Kung hindi dahil sa kanila hindi ko mararanasan ang ganitong klase nang pangliliit. Kung may magagawa lang ako para kahit man lamang sampal sa kanila. Baka sakaling mababawasan ang panibugho ko sa sarili ko. Kung masisigawan ko siguro sila, baka mababawasan nito ang awa ko sa sarili ko. Pero, wala. Wala akong alam. Isa ako istupida.

ANDREI's POV

She's impossible...

She's staying with this suite for almost a month at hindi siya lumalabas ng kahit pinto nang lugar na ito? Ganoon ba siya katakot lumabas? I know how innocent she is pero hindi ko akalain na ganoon ang kalalabasan.

Worst thing is halos wala siyang nakikitang ibang tao maliban sa akin. I felt guilty dahil napapabayaan ko siya. I should not let her locked herself inside this place. I dont even know that she doesn't know how to use these hi-tech appliances i have. But hey, she can read! Pwede naman niya basahin at i-analize lahat. Ganoon, ba siya katakot na mag explore ng mga bagay-bagay?

She is really imposible! Unlike sa ibang mga babae na nakilala ko all those women proves themselves that they know everything. Buong akala ko wala nang babae ang papayag lang nasa loob lang bahay. Most of the women now can be found on streets. Hitting smoke and dringking beer and tequilas. Women nowadays have their own careers. Nakikipagkompitensya sa mga lalaki sa kung ano ang kaya nilang gawin.

But Margareth is different. She's so vulnerable. So naive. So innocent. She is like precious crystal that should handle with care- extra care!

Kanina, hindi ako makapaniwala habang tinatanong ko siya. Hindi siya nanonood ng t.v kahit sa room niya. Now i wonder kung alam ba niya gamitin ang mga iba pang de-kuryente dito like vacuum at dust-sipping. Napatingala ako, kung ganoon, paano niya napapanatiling maayos at malinis ang bawat sulok at kagamitan ng condo na ito? Even the chandeliers are shinning due to it's cleanliness! My goodness, umaakyat ba siya sa sa kung saan at magisang nililinis ang lahat?

Margareth suffered from all the hurts. I should not let her feel nothing. Lalo tuloy ako naguilty. Alam kong sa tono ko kanina ay pinagmukha ko siyang tanga. Hindi ko iyon intensyon. Hindi ako naiinis or nagagalit sa kanya. Galit ako sa sarili ko because hinayaan ko siya mahirapan habang nasa poder ko.

I feel responsible for her lost. Hindi ko hinangad na maging katulong siya dito. Pero alam kong tatanggi siya kung sasabihin kong gusto ko lang maging secure siya sa poder ko. Na gusto nang sistema ko na nakikita ko siya araw-araw dahil kahit ako nalilito. It was alarming that may best buds notice her beauty. This feeling is strange para sa akin. Mahirap ipaliwanag. The moment I saw her in the hospital my heart go on race. She is always in my mind. She is always in my dream.

Until i noticed that i wang her in my arms. I want to taste her lips. Feel her skin. I want to feel everything in her. I want to sleep that she was last person i saw and the first person i'll see when I get up.

Kakaiba. Strange. I never felt this to any woman. Kaya mas pinili kong dumistansiya. I went out as early as posible and went home late. Pero kahit gabi na ako dumadating I always sneak to her room and look to her angelic face. I want to know if she's okay. Most of the time i feel the urge to touch her face pero pinipigil ko. Baka matakot siya. Baka isipin niya pinagsasamantalahan ko siya.

I should say sorr to her. May kasalanan ako at responsibilidad ko siya. Inakyat ko nang mabilis ang hagdan at kumatok sa silid ni Margareth.

Three knocks and no answers.
I knock again.

Nang wala pa din sumasagot i open the door slowly. She is lying on the floor. Nagpanic ako dahil akala ko nahimatay na naman siya or something. Pero upon checking on her she's sleeping. Napansin ko ang ilang guhit luha sa kanyang pisngi. Umiyak siya.

Dammit! I made her cry again!

Marahan kong hinaplos ang kanyang pisngi. It feels good but my body aches for more.

This is crazy! Bago pa ako mawalan ng kontrol ay binuhat ko siya nang dahan dahan para ilipat sa kama. Ah.. Her body is so soft. Her smell--parang droga. Nakaka addict. Ngayon ko masasabing kahanga-hanga ang pagtitimping ginagawa ko. Ramdam na ramdam ko ang pagbuhay ng pagkatao ko.

I need bath! Cold bath or else hindi ko mapipigilan ang sarili kong mahalikan siya.

___________________________________________________________
How was the thirteenth chapter?
I appreciate your votes, comments and suggestions:)

Follow me:
Facebook:
https://www.facebook.com/ana.briones.3323

Instagram:
https://instagram.com/ana_visco/

Twitter:
@ana_visco