JULIE’S SIDE
Kadarating lang nya sa hotel room sa isang hotel sa London. Trabaho agad ang inasikaso nya pagdating para makauwi agad. Sa limang araw na pinamalagi nya sa London, puro meeting at trabaho ang ginawa nya para hindi mapansi ang oras. Nang matapos ang business deal nya, kumuha agad sya ng ticket para makauwi. Maganda naman daw ang lagay ni Elmo at mas gumaganda ito araw-araw. Gusto na nya Makita si Elmo kaya sumakay sya sa unang flight pabalik sa Pilipinas.
ON BOARD
“PLEASE WEAR YOUR SEAT BELT”
Yan ang sabi ng voice over sa eroplano. Palapag na sila sa Airport sa Hongkong. Isang airplane pa bago sya makarating sa Pilipinas.
JULIE POV: (naghihintay ng flight pabalik sa Pilipinas) Sa wakas, malapit na ako…
“PHILIPPINE AIRLINES Hongkong TO MANILA- CANCELED”
JULIE POV: (nakita ang anoucement) Oh my! What?! Why?!
PASSENGER1: Crap! Canceled ang flight to Manila!
JULIE: (napatingin sa katabi) Excuse me, you’re a Filipino?
PASSENGER1: Yes. Why?
JULIE: Oh, good! You have any idea about the canceled flight?
PASSENGER1: Oh that. Yeah, may typhoon daw kasi sa Manila kaya na-cancel.
JULIE: Ah, I see. Tsk!
PASSENGER1: Hussle no?
JULIE: Yup.
PASSENGER1: Kung kelan ka nagmamadali, saka naman nagkaka-aberya.
JULIE: You’re in a rush?
PASSENGER1: Yup, actually may feeling na ako na maca-cancel ang flight pero tumuloy pa rin ako. Alam ko kasi na may bagyo ngayon dun.
JULIE: Ah… Hindi ko kasi alam na may typhoon doon. Galing pa kasi ako ng London eh.
PASSENGER1: Mahirap yan. Mag-aantay tayo dito hanggang matuloy ang flight.
JULIE: Matatagalan kaya yun?
PASSENGER1: Siguro, typhoon kasi yun eh. Tsk! Mabibitin ang wedding preparations ko dahil sa canceled flight nay an.
JULIE: Oh, you’re getting married? Congratulations! (smile)
PASSENGER1: Yeah, thank you. I’m Ken Chan, by the way. (shake hands)
JULIE: (shake hands) I’m Julie San Jose. Nice to meet you.
PASSENGER1: Same here. (smile)
JULIE: Well, I guess I should go now since canceled ang flight. Mahirap kalabanin ang kalikasan.
PASSENGER1: Well, I guess me too. Baka mas lalong hindi matuloy ang wedding ko pag pinilit ko makarating sa Manila tonight na masama ang weather. Tara, sabay na tayo palabas. (tumayo)
JULIE: Sure. (lumakad na)
Nag-stay si Julie sa pinakamalpit na hotel sa airport. Minonitor nya ang balita tungkol sa bagyo sa Pilipinas at nag-abang ng flight pabalik. Sabi sa balita, mabagal daw ang pagkilos ng bagyo at mga 4-5 araw pa itong mamamalagi sa Pilipinas. Namasyal na lang muna si Julie sa Hongkong habang naghihintay.
HK DISNEYLAND
JULIE: (namamasyal)
KEN: (nakita su Julie) Julie?
JULIE: (napatingin) Ken?
KEN: (napangiti) Ikaw nga! Anong ginagawa mo dito?
JULIE: (smile) Namamasyal. Nakaka-bore kasi maghintay ng flight sa hotel eh.
KEN: Ako rin eh. Nakaka-bad trip kasi yung bagyo sa Manila eh.
JULIE: Sabi ng PAL hindi daw muna sila maglalabas ng flight to Manila hanggang may typhoon doon.
KEN: Hayaan mo na, hintayin na lang natin umalis yun dun. 2 days pa siguro bago ma-resume yung flight natin. Malakas daw talaga yung bagyo eh.
JULIE: Mamasyal na lang muna tayo at maglibang.
KEN: Game! Wala ka bang kasama? Gusto mo samahan na kita?
JULIE: Wala eh.
KEN: Sige, samahan na lang kita para hindi ka nag-iisa habang namamasyal dito.
JULIE: Sure. (smile)
Namasyal sila Julie at Ken sa Hongkong habang hinihintay ang flight nila. Kung saan-saan sila pumunta sa Hongkong. Inabot ng 5 days bago nag-announce ng flight to Manila ang PAL. Sumakay agad sila sa unang flight pabalik sa Manila.
AIRPLANE
KEN: Sa wakas, natuloy din! (super happy)
JULIE: Oo nga. Ang tagal din natin itong hinintay. (happy)
KEN: Sa wakas, makikita ko na rin ang fiancé ko. Invited ka sa wedding naming ha. (smile)
JULIE: Naks! Sige ba! Padala mo na lang yung invite sa office ko.
KEN: Sure. Ikaw, sino ang unang taong gusto mong Makita pagdating mo ng Manila?
JULIE: (napangiti at umiling)
KEN: (naghihintay ng sagot) Uy! Sino na?
JULIE: Secret..
KEN: Ito naman, siguro fiancé mo?
JULIE: Hindi ko pa sya fiancé, hindi pa sya nagyayayang magpakasal eh.
KEN: Talaga? Sa ganda mong yan, hindi ka pa nya niyayaya?
JULIE: (nag-isip) Uhm… it’s complicated eh…
KEN: Why? (curious)
JULIE: Okay. We lost our memories from an accident 5yrs ago. We just got them back last week kaya lang naaksidente sya. Nung umalis ako hindi pa sya gumigising kaya hindi pa kami nakakapag-usap. (sad)
KEN: I’m sorry, hindi ko alam na ganun ang nagyari sa inyo.
JULIE: (sad smile) No, it’s okay.
KEN: I just wish you two can have a happy ending. Sana magising na sya at makapag-usap na kayo para happy ka na. (smile)
JULIE: (smile) Thank you.
