Bir ay boyunca ders çalışarak geçen zamanları telafi etmeye çalıştım. İlk 1 hafta sevdiğim akrabaların ziyaretleri, gezme ile geçerken 2.hafta özlediğim arkadaşlarımla görüşmüştüm. Sona kalan 2 haftada ise genel olarak Ilgaz ile zaman geçirdim. İlk 2 haftaya göre daha sakindi son 2 hafta.
Bu 1 ay içerisinde sınavların açıklanıp açıklanmadığına hiç bakmamıştım. Çünkü Derya bize haber verecekti ve Ilgaz ile birlikte sonuçlara bakacaktık. Aradan 1 ay geçmişti ve Derya'dan hala haber yoktu. Ta ki 2 gün öncesine kadar...
Kızlarla toplanıp pijama partisi yapma kararı almıştık ve dieti bir kenara bırakıp bir sürü abur cuburla birlikte kendimizi dedikoduya kaptırmıştık ki Derya arayıncaya kadar!
Telefonu açıp Derya'ya konuşma fırsatı vermeden başladım çemkirmeye.
"Hep mi böyle münasebetsizce arayacaksın kızım sen beni? Saate bak ya! Bir de dedikodunun en önemli yerinde aradın umarım geçerli bir sebebin vardır." Ben bu şekilde Derya'ya söylenirken kızlarda bu yersiz sinirime gülüyorlardı.
"Ne bağırıyorsun be? Duyan da savaşta aradım benim yüzümden vuruldun sanacak." Derya bu sözlerle sitem ederken;
"Semih ile ilgiliydi dedikodu" dedim bıkkınca. Tabi bunu dememle Derya'nın bütün dikkati dedikodumuza dönmüstü. Çünkü Semih onun hoşlandığı çocuktu ve sevgilisi vardı.
"Ne oldu hasta mı? Ayrılmışlar mı? Nerdeymiş? Nasılmış?" diye soruları sıralamaya devam ederken daha fazla dayanamayıp çemkirdim.
"Yaşıyor merak etme. Sevgilisiyle büyük çaplı kavga etmişler ama ayrılmamışlar. Yani senin saf sevdiğin kendini o kıza kullandırmaya devam ediyor. Şimdi niye aradın onu söyle." dedim.
"Of ya bir fark edemedi varlığımı. Neyse ben seni sınav sonuçlarının açıklandığını söylemek için aradım." dedi.
"Nereyi kazandın?" diye atıldım hemen.
"Gazi Üniversitesi Hukuk Fakultesi" diye sevinç çığlıkları atarken bende çok sevinmiştim istediği yeri kazanmıştı. Önce bir iç çekip sonra;
"Gözün aydın çok sevindim canım." dedim.
"Teşekkür ederim de neden iç çektin ki?" diye sormayı ihmal etmedi.
"Yok bir şey acaba biz nereyi kazandık diye düşündüm bir an. Başka bir şey demeyeceksen kapatayım da biz de bakalım sonuçlara." dedim
"Tamam canım bana da haber ver." deyince "olur" deyip telefonu kapattım.
Sonra kızlara sonuçların açıklandığını söyledim ve sonuçlara bakmaya başladık. Herkes kendi telefonundan bakarken kazandığı yerleri söylediler.
Sonuçlara bakmamla donup kalmam bir olmuştu. Çünkü ekranda 'Ege Üniversitesi Hemşirelik Bölüm'ü' yazıyordu. Ben öylece durmaya devam ederken Ilgaz telefonu elimden aldı ve çığrınmaya başladı.
"İnanmıyorum ya Ilgın bu nasıl olur ya? Bana Bursa gelmiş sana İzmir." Yıllardır istediğim Üniversiteyi kazanmıştım ama sevinemiyordum çünkü dostum başka yeri kazanmış...
Sonunda kendime gelerek cevapladım.
"Ne diyorsun sen Ilgaz ne demek Bursa?" bu sözlerin ardından gözlerim dolmaya başlamıştı bile. Ilgaz kollarıyla beni sararken gözyaşlarım daha fazla akmaya başlamıştı.
"Hadi ama güzellik ağlama, ağlanacak bir şey yok bizim şimdi mezdeke açıp oynamamız lazımdı." dedi.
"Ilgaz sen ne dediğinin farkında mısın? Aynı yerleri kazanmamışken ne mezdekesi ya!" diye çemkirdim. Ardından duyduğum sözlerle o kadar sinirlenmiştim ki Ilgaz'ı o an öldürebilirdim.
"Bitanem ben az önce şaka yaptım. Şu an sarıldığın arkadaşın var ya Ege Üniversitesi Beslenme Bölüm'ü öğrencisi sayılır." bunları duymamla kıpırdanmaya başlamam bir oldu. Ilgaz ona yapacaklarımı bildiği için sıkı sıkı sarılıyordu.
Bende o sinirle omzuna geçirdim dişlerimi ve tüm gücümle ıssırdım. Canının yanmasıyla geri kaçmaya çalıştı ama bu hareketi yüzünden canı daha çok yandı sanırım. Çünkü hala ıssırıyordum.
"Tamam bırak köpek gibi ıssırımayı özür dilerim ya bırak hadii." derken kızlar bu halimize resmen hönkürerek gülüyorlardı. En sonunda ıssırmayı bıraktım ve mezdeke açtım.
Evet garip gelebilir ama o an bunu yapmalıydık. Biz heycan dansı yaparken bu sefer kızlar anlamsızca bize bakıyorlardı. Bu hareketimizi bizden başka hiç kimse anlayamaz. Çünkü bu bizim aramızda bir şeydi.
Heyecan dansımız bitince kızlarla dedikoduya geri döndük.
Mutluydum, çok mutluydum çünkü hayalimize gerçek anlamda ilk adımlarımızı atmıştık. Bu olayların ardından 2 gün geçti ve annem sayesinde neredeyse tüm akrabalar öğrenmişti Ege Üniversitesi'ni kazandığımı. Annem resmen ayaklı dedikodu makinesi gibi...
Yatağıma uzandım ve düşünmeye başladım. Acaba bundan sonra neler olacak..?
------
Arkadaşlar ilk defa kitap yazıyorum. Bu yüzden düşüncelerinizi yorumla bildirirseniz çok mutlu olurum. Oy ve yorumlarınızı esirgemeyin :)
ŞİMDİ OKUDUĞUN
HAYALLERİN ÖTESİNDE...
Teen FictionHayaller ne kadar gerçek olabilirdi ki? Ya da ne kadar umut ediyordum gerçekleşeceğini? Olmuştu işte. 6 yıldır gerçekleşsin diye dua ettiğim insanların 'olmaz' dediği hayalime ilk adımı atmıştım. Atmıştık...
