Aslında çok basit gibi görünen, her yakın arkadaş'ın kurduğu hayallerdendi bizim hayalimizde... 6 yıldır vazgeçmediğimiz tek hayalimizdi bu bizim ve 2 yıl önce sadece hayal olmaktan çıkmıştı. Çünkü artık hayalimiz bizde kurtuluş ve yeni bir başlangıç anlamı kazanmıştı. İnsanlar 'olmaz' dedikçe daha fazla hırslandık.
Bu zamana kadar bir çok engel ile karşılaşmıştık. Pes ettik mi? Hayır. Peki ya değdi mi? Bunu bize zaman gösterecek.
Önümüzdeki engelleri birlikte aşarak sınav yılına geldik ve başladık çalışmaya... Güzel olan hiç bir şeye kolaylıkla erişemezdiniz. Çaba gerekirdi. Çaba ve fedakarlık...
İkimizde kendi hayatlarımızdan, geleceğimiz ve hayalimiz için fedakarlıklarda bulunmuştuk. 1 yılımızı tabiri caiz ise inek modunda geçirmiştik... Ama inek modunda olmak o sıralar pek de umrumuzda değildi açıkcası. Çünkü hayalimiz gerçekleşince her şey daha kolay olacaktı. En azından böyle umut ediyorduk. Sınav gününden bir önceki güne kadar hakkını vererek çalışmıştık. Ygs bizim için kolaydı. Peki ya Lys?
Sınava girmiş ve çıkmıştık. Bir aradaydık ama ikimizde daha birbirimize nasıl geçtiğini sormamıştık. Sanırım 'berbat geçti' gibi bir şey duymaktan korkuyorduk. Sonunda merakıma yenilip sordum.
"Nasıl geçti?" Ilgaz düşünen gözlerle baktı ve sonra gözlerinin içi parladı. Bir anda sarıldı ve beni çok mutlu eden o sözleri söyledi.
"Hiç beklemediğim derecede güzel geçti."
"İşte benim kardeşim." dedim. O günü bayram ilan edip dışarı çıktık ve ortalama 1-2 ay sonraki sonucu düşünmeden 1 yılın acısını çıkarmaya başladık. Peki ya 1ay sonra ne olmuştu..?
Multimedya: Ilgın
ŞİMDİ OKUDUĞUN
HAYALLERİN ÖTESİNDE...
Fiksi RemajaHayaller ne kadar gerçek olabilirdi ki? Ya da ne kadar umut ediyordum gerçekleşeceğini? Olmuştu işte. 6 yıldır gerçekleşsin diye dua ettiğim insanların 'olmaz' dediği hayalime ilk adımı atmıştım. Atmıştık...
