Craye
"craye, halika na bumangon kana jan. ano sasayangin mo na naman ang araw mo? magmumukmok kana naman jan sa kwarto mo? nagagalit na si Allen dahil sa dalawang linggo hindi mo pag pasok." sermon sakin ni Mon umagang umaga
"ayoko nang pumasok, tigilan nyo na muna ako. Bahala si Allen kung tatanggalin nya ko sa trabaho ko." reklamo ko at dumarecho na ko nang tulog, masakit pa ang ulo ko dahil 3am na din ako nakauwi galing bar.
"akala mo ba matutuwa si Justine pag nalaman nyang ganyan ka?" sagot ni Mon sakin, alam ko naman na concern sya sakin kasi bestfriend ko sya pero, ang sakit sakit nang ginawa sakin ni Justine, she left me nang hindi manlang sya nakinig sa akin.
blocked ako sa lahat nang social media nya, even sa phone number nya, wala din.
"pag ba pinagbuti ko ang buhay ko babalik sya sakin? mas mabuti na nga ito na pag nalaman nya na ganito sitwasyon ko baka bumalik sya sa akin at kaawaan nya ko. Kahit awa na lang basta bumalik lang sya." sagot ko kay Mon, hindi ko kaya, hindi ko na kaya. Mababaliw akooo.
"craye, nag try ka naman ahh, ilang beses mo nang pinuntahan si Justine sa Laguna, pero still ayaw ka nyang harapin. Hayaan mo na muna sya." Mon softened her voice, siguro dahil nakikita nya na sobra na kong nahihirapan at nasasaktan.
"Mon please, parang awa mo na ohh. Hayaan mo na muna akong ganito kasi hindi ko pa talaga kaya, bigyan mo ako nang time para makabangon ulit." sagot ko kay Mon
she nodded
kaya naman nung nakita kong lumabas na sya nang kwarto ko, tuluyan ko nang nilabas ulit ang luha sa mga mata ko.
bullsh*t! hanggang kailan ko ba mararamdaman yung sakit na to?
flashback
"tito please, kailangan ko si Justine. alam ko naman po na kasalanan ko pero andito po ako para mag explain at mag sorry sa kanya."
after ko sa office dito ako dumarecho para sana makausap nang maayos si Justine
"pasensya kana Craye pero ayaw kapang makaharap nang anak ko."
----------
"Justine! Justine please, kausapin mo ko! wag mo naman sana akong layuan na lang at iwan nang ganito." sigaw ko mula sa gate nila
"Justine, ano ba? hindi ba natin to aayusin? please, mahal na mahal kita.
"Craye, I'm sorry pero sabi ni Justine umalis at umuwi kana daw." sabi sakin ni Tita Jhonna "sana maiintindihan mo, ayoko nang nangyayari sanyo nang anak ko pero yun ang hiling nya."
"I'm sorry Tita, pasabi na lang po sa anak nyo na mahal na mahal ko sya."
"lakad na, mag iingat ka pabalik nang manila, masyado nang malalim ang gabi."
dismayadong umuwi ako nang manila nang hindi manlang nakita at nakausap si Justine
-----------
after ko sa bar ay dumarecho ako nang Laguna nag babakasalaki na harapin na ko ni Justine
"JUSTINE! JUSTINE LUMABAS KA JAN"
hindi ko na kaya, ang sakit sakit na. Ayokong iniignore nya lang ako
"PAG HINDI KA LUMABAS JAN, MAGPUPUMILIT AKONG PUMASOK! JUSTINE!
nakita ko naman si Tito Boyet na lumabas nang bahay nila, napansin ko din si Justine sa likod nya
"Dad, I'm sorry. Ako na po ang bahala." sabi ni Justine kaya naman bumalik na lang si Tito sa loob nang bahay, nakita ko pa na tinapik nito ang balikat ni Justine bago ito pumasok
BINABASA MO ANG
ONCE IN A LIFETIME (PART II)
FanfictionNalilito na ako kung saan nga ba ang tahanan ko, sa bahay ko o ikaw mismo. Craye patiently waited for her love of her life but Justine decided to walk away and follow her dream.
