S3_Chapter 07

101 20 67
                                    

"ඔයාට හැමදාම එකම තැන ඉන්න බෑ ජිමිනි...ඔයා එතනින් මූව් වෙන්න ඕනෙ."

"ඔයාට තේරෙන්නෑ ටේ...ඔයාට ජන්කුක් ඉන්නවා.ඌ ඔයා වෙනුවෙන් ඉන්නවා.ඒ නිසා ඔයාට අනිත් දේවල් තේරුම් ගන්න බෑ."

"ජි...ජිමින්?"

"අහන්න ටේ...ඔයාගෙ හිත රිද්දන්න ඕනෙ නෑ මට.ඔයා මං වෙනුවෙන් මේ දේවල් මගේ හොදට කරනවා වෙන්නැති.ඒත් මම ආස නෑ ටේ...මට මෙහෙම ඉන්න දෙන්න."

"සමාවෙන්න ජිමිනි මට.මං නිසානෙ හැමදේම.මට ඒ වරදකාරී හැඟීමෙන් මිදෙන්න බෑ ජිමිනි.මම මහ ආත්මාර්ථකාමියි නේද?"

"නෑ ටේ...ප්ලීස්.ඔය විකාර දැන් වත් ඔලුවෙන් අයින් කරගන්න.ඔයාට ලස්සන ෆැමිලි එකක් තියනවා.ඒ ගැන හිතන්න.අනික මම මේ ඉන්න විදිහ මට හොදයි."

ජිමින්,ටේගෙ උරහිස් වලින් අල්ලන් මෙවර මදක් සන්සුන්ව ඔහුට ඒ දේවල් වටහා දුන්නා.

"හරි...ඔයා එහෙනම් ඔහොම ඉන්නකො.ඒ කියන්නෙ කාටවත්ම ඔයා කැමති වෙන්නැද්ද?"

"ටේ!"

"හරි හරි තමුසෙගෙන් මම ආයේ අහන්නෑ..."

"හරි මම හිතලා බලන්නම්."

"ඇත්තමද?"

"මට තව කාලයක් ඕනේ."

"එහෙනම් නාකි වුනාම උත්තරයක් දෙන්නකො."

"ශුවර්."

ඔවුන් දෙදෙනාගෙ සංවාදෙ එතනින් ඉවර වෙද්දි ජිමින් එතනින් පිටව ගියත් ඔහුට අමුත්තක් දැනුනා.

හරියට කවුරු හරි එතන හිටියා වගේ.ඒත් පේන්න නම් කවුරුත් එතන හිටියෙ නෑ.

ඒ නිසා ඔහු එතනින් නික්ම ගියා.










Next Day.

හැමෝම මැංශන් එකේ හිටපු වෙලාවක හදිස්සියෙම පැමිණි අමුත්තෙකු නිසා හැමෝම වගේ හිටියෙ ලොකු කුතුහලේකින්.ඒ වගේම හේතුවක් නොදැන වුනත් ඔවුන් මදක් කළබල වුනේ ඒ ඇවිත් හිටියෙ පොලිස් නිළධාරියෙක් නිසයි.

"අපි මුකුත් කළෙත් නැතුව ඇයි එයාලා මෙහේ?"

සෙන් හෝප්ගෙ කනට ළං වෙලා ඇහුවා.

"කවුද දන්නෙ මින් අපේ ඔත්තු බලන්න කියලා හිතන් මූව එව්වද කියලා?"

VENGANZA✔Where stories live. Discover now