Nothing like us || Rein van Duivenboden

Hoofdstuk 28

pov Gina
Met een zucht stop ik de laatste spullen in mijn koffer en sleep ik hem mee naar beneden. Nadat ik het had uitgemaakt met Rein had ik gehoopt mij minder ongelukkig te voelen. Maar in tegendeel ik voel mij alleen maar slechter. Mijn ouders hadden alles snel door en Cynthia ook. Mijn ouders hebben al een paar keer gezegd dat ik toch nog eens met hem moet gaan praten. Cynthia heeft het ook al eens gezegd. Maar op dit moment heb ik er geen zin in. Ik heb besloten mij op het bezoekje in Portugal voor te bereiden.
Beneden zet ik mijn koffer in de gang en loop ik de woonkamer in. Mijn ouders hebben niet door dat ik binnen kom lopen dus loop ik snel door naar de keuken. Daar hoor ik mijn ouders veder praten.
"Ze moet echt met Rein praten voordat ze naar Portugal gaat." zegt mijn vader. Ik hoor mijn moeder zuchten. "Dat vind ik ook Bart maar we kunnen haar echt niet gaan dwingen en trouwens als ze denkt dat dit het beste is moeten we haar misschien wel zo laten." "Liss je ziet toch ook dat ze hartstikke ongelukkig is op dit moment."
Ineens begint mijn mobiel als een gek te trillen. Ik pak hem en ontgrendel hem.
Cynthia: "Gina ga onmiddelijk naar Instagram."
Ik lees haar appje en schrik een beetje omdat ik precies weet hoe laat het is. Ik ga van what's app af en dan naar Instagram. Het filmpje van Rein staat bovenaan. Ik zet mijn geluid aan en wacht tot de muziek begint te spelen.
" Only half a blue sky
Kinda there but not quite
I'm walking around with just one shoe
I'm half a heart without you
I'm half a man at best,
With half an arrow in my chest
I miss everything we do,
I'm half a heart without you"
Een traan rolt over mijn wang. Ik hoor aan de stem van Rein dat hij hartstikke gebroken is. Snel ga ik terug naar app.
Gina: "Waarom doet die dit?"
Cynthia: "Omdat hij je terug wilt natuurlijk"
Gina: "Okay"
Gina: "Ik zie je over een paar uur xx"
Ik leg mijn mobiel weg en loop de woonkamer in zonder ook maar iets van drinken gepakt te hebben. Mijn moeder glimlacht zwak naar mij.
"Gina als je toch nog even met Rein wilt praten wilt je vader je wel brengen." zegt ze. Ik kijk haar verbaasd aan. "Ik wil niet met Rein praten voor de 300ste keer mam." zeg ik geirriteerd. Ik zie dat ze schrikt maar ik draai mij al om en loop naar boven. Ik pak mijn pyjama die ik niet heb ingepakt kleed mij om en ga dan in mijn bed liggen om een beetje te slapen.
Het is 5 uur 's nachts en wij staan op het vliegveld. Ik ben echt dood moe en zenuwachtig ik en Cynthia geven onze ouders nog een laatste knuffel.
"Wees voorzichtig meiden en bel ons als er iets is he." zegt de vader van Cynthia. We knikken allebei braaf en gaan dan ons inchecken. Als we in de rij staan vraag ik haar. "Zullen we zo een Starbucks halen?" ze knikt.
"Gina zullen we iets afspreken?" vraagt ze. Ik kijk haar aan. "We spreken niet over Rein behalve als hij iets op internet zet maar voor de rest niet tenzij je het wilt gewoon zodat je nog even goed kan nadenken." zegt ze. Ik stem er mee in en en dan begint het inchecken.
In de Starbucks bestellen we onze koffie en gaan zitten we zeggen allebei niks. We weten allebei niet wat we moeten gaan verwachten in Portugal. En op dit moment is het gespreksonderwerp jongens ook niet echt een oplossing.
"Laten we alvast richting de gate lopen." zeg ik tegen Cynthia en ze stemt er mee in.

Vote's? Het kan zijn dat het volgende hoofdstuk wat later komt door WiFi problemen.