Nothing like us || Rein van Duivenboden

Epiloog

LET OP: DIT EPILOOG IS OOK DE PROLOOG VOOR HET VERVOLG DUS DIT IS NOG NIET HET EINDE! :)

~7 jaar later~
"Een stokbrood, twee boerenvolkoren en 1 donut nog anders iets?" vraag ik de vrouw van ongeveer 60 jaar. Ze schud haar hoofd. "Dat word dan 7,45 euro." noem ik het bedrag op terwijl de vrouw mij een tientje geeft en ik het wisselgeld uit de kassa pakt. De vrouw is geen onbekende voor mij ze is een van mijn vaste klanten. Ze glimlacht een bedankje zodra ik het wisselgeld aan geef en het brood met de donut voor haar man die buiten wacht met de hond. Nu is het nog rustig aangezien het pas 4 uur is maar straks zal de hel los barsten. Iedereen bedenkt dan dat ze na hun werk alvast brood kunnen halen voor morgen aangezien het op is.
Eigenlijk heb ik een hekel aan die spitsuren. Maar gelukkig kunnen over een elke minuten de twee scholieren komen die ik als extra werknemers heb aangenomen voor in de spitsuren. De rest van de dag doe ik in mijn eentje. Dit is eigenlijk niet alleen een bakkerij maar je kan er ook drinken en eten. Toch is het anders dan de bakker bart hier veder op in de stad. Tenminste dat vindt ik zelf. Zelf vind ik hier veel meer sfeer hangen dan de bakker bart.
Gelukkig zijn mijn meeste klanten het hier mee eens. De twee scholieren overigens vrienden van elkaar komen binnen lopen. "Heei Gina." zeggen ze vrolijk. Ik weet dat ik ze niet het beste loon kan geven maar toch zijn ze altijd vrolijk om hier te zijn. Waarschijnlijk omdat ze na sluitingstijd toch nog wel eens wat donuts of iets anders mee mogen nemen aangezien dat toch in de prullenbak verdwijnt. "heei jongens ga jullie maar snel omkleden." zeg ik. De jongens knikken en gaan snel naar achter om hun om te kleden. Ik zie de eerste paar klanten al komen en ik controleer gauw of er nog genoeg in de rekken ligt.
Na een half uur is het meeste al op en ben ik even weg. Om snel de broden uit de oven te pakken en klaar te leggen voor de jongens. Dan ineens hoor ik een bekende stem die al in tijden niet meer gehoord heb. "Graag 2 witbroden en 2 boerenvolkoren." ik draai mij om nadat ik de laatste broden in het rek heb gelegd.
"Gina?" zegt de stem verbaasd. "Cynthia?" vraag ik. Ze knikt lachend. "Ja klopt lang niet gezien." zegt ze lachend. "Ik wist helemaal niet dat je een broodjeszaak was begonnen." zegt ze. Ik grinnik.
"Maar Cynt ik wil graag bij praten maar het is super druk op dit moment ik moet deze jongens echt helpen." ze knikt en geeft haar mobiel.
"Geef je nummer maar dan maken we wel een afspraak." ik typ snel mijn nummer in. "Heb je eigenlijk nog steeds iets met Rein?" vraagt ze. Ik knik en krijg gelijk een grote glimlach op mijn gezicht. "Ja dat heb ik zeker." ze glimlacht zegt gedag en loopt dan de winkel uit. Snel begin ik de jongens weer te helpen.
"Jongens er zijn geen donuts meer maar ik wel een paar kaasbroodjes en croissants willen jullie die mee?" vraag ik ze. "Ja klinkt goed Gina." zegt Bram. "Doe mij ook maar." vervolgt Lucas.
"Wie was die vrouw eigenlijk waarmee je aan de praat raakte?" vraagt Lucas nieuwsgierig. Ik lach even "een oude schoolvriendin ik heb met haar in de strandtent gewerkt waar ik wel eens wat over heb vertelt." ze knikken gelijk.
"Gina is het goed dat ik morgen niet kom werken ik heb een Natuurkunde proefwerk en moet goed leren?" vraagt Bram. Ik kijk Lucas aan. "Denk je dat het redt?" vraag ik hem. "Dat word zwaar maar als ik een paar extra donuts krijg kan ik dat wel." ik lach en knik als teken dat het goed is.
Nadat de jongens weg zijn sluit ik de boel af en loop ik naar buiten. Ik geniet van de zon die op mijn gezicht schijnt. Ik loop naar mijn auto waar ik lang voor heb moeten sparen maar ik ben nu wel degelijk trots op mijn witte range rover. Ik start de auto en rijdt naar ons huis. Het is niet heel groot maar het is goed genoeg. Ik zet mijn auto in een van de parkeervakken en stap weer uit de auto. Ik loop naar het huis en maak de voordeur open.
"Ik ben thuis!" roep ik door het huis. Al snel krijg ik antwoord van Rein. "heei lieverd" zegt hij als hij snel een kus op mijn wang drukt en snel weer terug gaat naar de keuken om waarschijnlijk te koken. Ik trek mijn jas uit en loop ook naar de keuken en ruik de heerlijk spaghetti die Rein aan het koken is.
"Hoe was werk vandaag?" vraagt hij. "Zoals normaal maar Cynthia kwam vandaag." zeg ik vrolijk. Rein kijkt verbaasd op. "Cynthia in de Cynthia van de Zeester?" vraagt hij verbaasd ik knik.
"Ik dacht al dat ik die Engelse gast zag waar ze toen mee ging bij de Starbucks vanmiddag." zegt hij. "Dus je gaat naar de Starbucks terwijl mijn winkel 100 meter veder lopen is?" vraag ik lachend.
Rein steekt zijn tong uit. "We hadden vandaag een groepje meiden die een demo kwam opnemen en die wilde ik niet gelijk om gaan kopen met je heerlijke koffie dan gaan ze nooit meer weg." zegt hij lachend.
Ik schud lachend mijn hoofd. "Je bent echt gek maar zijn de meiden een beetje goed?" Rein knikt gelijk. "Ja als die over een paar maanden niet wereldberoemd zijn weet ik het ook niet meer." zegt hij vrolijk. Ik geef hem een kus op zijn wang en begin dan met de tafel te dekken.

Ik raad jullie aan om ook bij de proloog te kijken van het vervolg omdat je dan misschien een rol kan krijgen. :)

P.s. Ik heb deze epiloog twee dagen geleden online gezet maar kreeg bijna geen reacties een views maar volgens mij konden jullie hem niet zien klopt dat? Ik heb hem in ieder geval opnieuw gepubliceerd