Mickey Mouse (+18)

Bölüm 44

Merhaba güzelliklerim, sizi beklettiğimin farkındayım ama maalesef ki yazmakta bazı zamanlarda zorlandığım oluyor çünkü ilham gelmiyor. Geldiği anda direkt yazıp hemen atıyorum. Lütfen kusura bakmayın🎀

Yorumlarınızı ve oylarınızı asla esirgemeyin, her yorum attığınızda daha mutlu oluyorum:)

Sınır 50 Oy, 50 Yorum

İyi okumalar diliyorum hepinizee

Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın, olurr mu?

Ry.

☂️

Hayatımda hem mutluluk olacaktı hem de hüzün. Bu iki duygunun arasındaki dengeye ulaşmanın sonucunda daha farklı bakmayı öğrenmiştim. Mutluluğu hüzünle kabullenmeyi, hüzünü mutluluğa çevirmeyi aramış ve bulmuştum.

Bu bir haftanın sonunda böyle bir şeyin yaşanmasını tahmin bile edemezdim. Beklenmedik şeylerle doluydu bu dünya, her zamanını iyi değerlendirerek gözlerimi hayata yeniden açmış gibi olacaktım.

Beni sevdiğini söyledi.

Beni şimdi değil, önceden de tanıyormuş. Ve bunların hepsi bana garip geliyordu.

"Benden uzak durmanın sebebi neydi?" diye sordum, güçlükle. Nefesimi düzensiz bir biçimde alıyordum ve kalbime küçük bir ağrı girmişti.

"Sevdiğim birini daha kaybetmenin acısını yaşamak istemiyordum," dedi Mickey Mouse, gözlerinin ifadesi değişmişti. Yoğun bakan gözleri, karanlıklarla dolmuştu. Benden uzaklaşmıştı ve hatırlamak istemediği bir şeyi ona hatırlattığım için duraksamıştı.

"Başka kimi kaybettin?" dedim, omzuna dokunarak. Söylemesini bekledim. Bugün itiraf etmenin tam zamanıydı. Burada söylemeli ve yaşanılan her şeyi unutmanın tam vaktiydi.

"Annemi," dedi, buzdan bile soğuk o sesiyle.

"Üzgünüm," dedim, sessizce. Ne diyebilirdim? Düşünemedim çünkü bu acının ne olduğunu bile bilmeden yorum yapamazdım.

"Babam öldürdü," dedi, sinirlenen sesiyle. Yüzündeki damarlar ortaya çıkmıştı ve kendini sıkıyordu. Haz aldığı o kadar çok belliydi ki, bir elini yumruk yapmasından bile anlaşılıyordu.

"Ve sen de babanı öldürdün," dedim, yumruk yaptığı elini tuttum ancak gevşemedi.

"O gece babamı öldürünce ilk cinayetimi işledim. Merhamet duygusunun yavaş yavaş bedenimden ayrılmasını izledim, engel olmak istemedim çünkü kötülerin varlığının hüküm sürdüğü bu dünyada, adalet sadece kelimeden ibaret olduğu için kendi adaletimi yarattım," dedi, kararlı çıkan sözlerinin ardında hiç pişmanlık sezilmiyordu.

"Hikayenin tamamını bilmek istiyorum," dedim, tereddüt etmeden konuşarak. Artık zamanı gelmişti ve öğrenmeliydim.

Gülümsediğinde yanağında çıkan çukura odaklandım. Tek bir yanağında gamzesi vardı.

Yumruk yaptığı elini gevşetip elimi avucunun içine aldı ve biraz ötede duran koltuğa doğru benimle beraber ilerledi. Oturduğumuzda cebinden bir sigara çıkartıp bana uzattı ama almadım. İçmek istemiyordum, zaten bırakmayı düşünüyordum.