The Wunger Games! (Gesloten)

Boete Sky, district 4

District 4
Boete
Als ik wakker wordt lijkt de wereld bijna vredig. Bijna. Het is de dag van de boete. Mijn tweede boete. Ik heb er jarenlang voor getraind, dag in dag uit. Mijn ouders zouden zo trots zijn als ik getrokken word. Ze kijken er echt naar uit. Ik niet. Ik glijd mijn bed uit en loop naar mijn paspop. Daarop hangt mijn boete kleding. Een zee-blauwe jurk die mijn ogen goed laat uitkomen. Bij mijn taille zit een strakke band en daarna wordt de jurk lekker wijd. Hij komt tot mijn knieën. Bij de jurk horen ook ballerina's in dezelfde kleur. Ik doe mijn kleding aan en loop naar de badkamer, waar ik door onze visagiste wordt opgemaakt. Ze vlecht mijn haar met kleine pareltjes erin. "Prachtig, Lola," zeg ik.

"Goedemorgen, vader. Goedemorgen moeder. Stef je haar, het ziet er niet uit," zeg ik zodra ik beneden kom,"we hebben visagiste, weet je nog?" ik grinnik. "Goedemorgen, Sky. Wil je alsjeblieft niet zo brutaal zijn tegen je broer,"zegt mijn vader. "Ja, vader," zeg ik en ik zucht. Mijn ouders zijn hopeloos ouderwets, daarom moet ik ze aanspreken met vader en moeder. Zwaar irritant. "Oh schat je ziet er prachtig uit, kijk eens wat blijer. Je bent echt een pareltje," zeg mijn moeder liefkozend,"en Stefan je haar ziet er werkelijk niet uit, ga na het eten meteen naar Lola," zegt mijn moeder. Ik ga zitten en eet zwijgend mijn crossant op. Ik krijg het niet door mijn keel. "Ik heb geen honger, ik ben nog even buiten," zeg ik. "Maak jezelf niet vies en op tijd terug zijn!" zegt mijn vader. Ik loop naar het strand. Het zand voelt heerlijk zacht. Wat heb ik zin om met Sun een strandrit te maken. Ik loop het water in tot het aan mijn dijen komt. Ik heb zin om te zwemmen. Dat mag pas na de boete. De kans dat ik getrokken wordt is klein, veel kleiner als de kans dat de arme kinderen getrokken worden. De klok luidt. Ik vloek en ren terug naar huis. "Skyler Dilara Christina Anderson! Waar kom je vandaan?We moeten opschieten! Waar zijn je schoenen?"roept mijn vader. "In de tuin," zeg ik en ik ren weg om ze te halen. Ontploffingsgevaar.

We lopen naar het plein. Ik, Stefan, mijn vader en mijn moeder. Stefan gaat bij de 16 jarige staan en ik bij de 13 jarige. "Hey, Mariah!" roep ik en ik omhels mijn vriendin. "Happy Hungergames, and make the odds be ever in your favor," zegt ze en ze glimlacht. "Ja, jij ook," zeg ik. "Mijn ouders willen dat ik me aanbied, nou mooi niet," zegt ze. Ik knik instemmend. De vertegenwoordiger van het capitool komt naar voren en vertelt over de opstanden, gevechten en dat gedoe. "Dames voor," zegt hij en hij graait in de bol van de meisjes. Ik kijk naar de zee. Hij is zo kalm en mooi. Er klopt iets niet. "Sky," zegt Mariah. De toon die ze gebruikt, alsof ze in de rouw is. Volgens mij is dat ook. Dan besef ik het. Langzaam in slowmotion loop ik naar het podium. "Welkom Sky," zegt de man. I'm hoor niet eens meer wie de mannelijke kandidaat is.

Mijn commentaar:
Heel goed en mooi geschreven, al zijn er hier en daar wat spellingfoutjes.
Cijfer: 8,8

Vivian_Vallens commentaar:
Goed en vooral ook heel erg leuk geschreven. Je hebt humor gebruikt op de juiste plaatsen, niet te veel, maar precies zo dat het wel leuk leest. Ik vond inderdaad ook was spellingfoutjes, maar ik denk eerder aan typfoutjes. (Dat heb ik zelf ook vaak, don't worry ;) ) Al met al leuk om te lezen, goed geschreven.
Cijfer: 8,9

Gemiddeld: 8,85 😉, dus een 8,9