The Wunger Games! (Gesloten)

Boete Alexandra, district 6

District 6
Boete+afscheid (het afscheid was te kort om te scheiden van de rest)
Vandaag is de dag van de boete. Ik ben niet zenuwachtig, zeg ik tegen mezelf. Oké, misschien een beetje. Stiekem vind ik het doodeng, maar dat mag ik niet van mezelf. Het is nu twaalf uur en ik heb net gelunchd. 'Alexa,' eigenlijk heet ik Alexandra, maar mijn moeder noemt me Alexa, 'ik heb een teiltje met warm water voor je klaar staan!' Ik loop naar beneden. Ik doe mijn kleren uit en stap in het warme water. Het ontspant me. Ik maak mezelf van top tot teen schoon. Alle kinderen horen er perfect uit te zien voor de boete. Ik doe een nette jurk aan en laat mijn moeder mijn haar doen. Tegen twee uur loop ik naar het plein voor de boete. Ik ga in het vak bij de andere vijftienjarigen staan. Als iedereen aanwezig is, begint Tyra met haar vaste zinnetje. 'Welkom, welkom. Vrolijke hongerspelen iedereen! En mogen de kansen ímmer in je voordeel zijn. Ik haat dat vreselijke Capitoolaccent van haar. Dan staat de burgermeester op en ook hij houdt zijn vaste praatje. Als hij klaar is, neemt Tyra het woord weer over. 'Laten we beginnen!' Ze trippelt naar de meisjes boetebol. Ik hoop zo ontzettend dat ik niet word gekozen. Mijn zus werd gekozen tijdens de spelen van twee jaar geleden. Ze ging dood tijdens het bloedbad, bij de Hoorn des Overvloeds. Tyra grabbelt in de bol en pakt een kaartje. Ze leest de naam langzaam, maar duidelijk voor. 'Alexandra Healforest.' Dat meisje ken ik heel goed. Dat meisje, ben ik. Ik stap langzaam naar voren en probeer geen angst of verdriet te tonen. Het lukt behoorlijk. Ik stap het podium op. 'En nu de jongens!' zegt Tyra, nog steeds even vrolijk. Ze trippelt naar de jongens boetebol. Ze pakt een kaartje uit de bol en leest de naam voor. 'Gale MacCordy'. Een jongetje van twaalf stapt uit de menigte naar voren en klimt het op het podium. We geven elkaar een hand. De tijd daarna gaat behoorlijk langs mij heen. We gaan het gerechtsgebouw binnen en nemen afscheid van iedereen. We gaan naar de trein en verlaten ons geliefde district 6. Op weg naar het Capitool. Op weg naar misschien wel onze dood.

Mijn commentaar:
Goed geschreven, veel details in een kort stukje. Ik vind het zelf fijner als je het wat langer maakt. En ik vind dat Alexa meer moet voelen; "Alexandra Healforest" dat ben ik, ik moet de arena in. Angst giert door me heen terwijl ik verstijfd richting het podium loop, ik probeer mijn gezicht strak te houden wat volgens mij best goed lukt. Enz.
Cijfer: 7,5

Vivian_Vallens commentaar:
Kort maar krachtig stukje. Wat mij opviel was dat je veel zinnen begon met "Ik". Als je dat wat meer af weet te wisselen, leest dat voor de meesten prettiger. Ook gevoelens mogen wat meer worden beschreven, wat Veronique ook zei. Probeer het volgende stuk iets langer te maken, de zinnen wat meer samen te voegen enzovoorts. Verder wel mooi, weinig spelfouten en sommige stukken erg origineel (Stiekem vind ik het doodeng, maar dat mag ik niet van mezelf) (Dat meisje ken ik heel goed. Dat meisje, ben ik) Dat waren stukken die ik eruit vond springen. Al met al kom ik uit op een:
Cijfer: 7,3

Gemiddeld: 7,4