Alle tributen staan klaar onder het podium. District 1 is aan de beurt. Dan district 2 dan 3 enzovoorts. Dan word ik door een crewlid gehaald. Ik ga op de plaat staan. Ik hoor mijn naam en de plaat gaat omhoog. Ik ben bang dat ik val, want er is niks van een leuning. Als ik boven ben, zie ik een enorme zaal tot de nok toe gevuld met Capitoolinwoners. Ik loop naar voren en zie dat er een stoel staat. Caesar Flickerman geeft me een hand en ik ga zitten. Ik ben super gespannen. 'Welkom Alexandra' zegt Caesar. 'Dankje' zeg ik. 'Volgens mij is er iemand hier een beetje nerveus, of niet?' vraagt hij 'Geloof me, ik ben minder nerveus dan bij de boete' zeg ik. Het publiek lacht. 'Dat begrijp ik' zegt hij. 'Nu we het over de boete hebben. Wat ging er door je heen toen je jouw naam hoorde tijdens de boete?' vraagt hij. Op dit moment ben ik blij dat ik met Aurelia heb geoefend. 'Ik was natuurlijk geschokt, maar toen ik eenmaal op het podium stond, kwam ik wel weer tot rust. Ik moet alleen steeds denken aan mijn zus. Ze deed twee jaar geleden mee aan de spelen en ging dood tijdens het bloedbad.' vertel ik. 'Dan hoop ik voor jou dat je kan winnen. Niet alleen voor jezelf, maar ook voor je zus."Dankje' zeg ik en de zoemer gaat. De twee minuten zijn gelukkig alweer voorbij. Als ik terug beneden ben, zegt iedereen dat ik het goed gedaan heb.
Mijn commentaar:
Je personage moet echt meer voelen! En het is weer wat aan de korte kant. Ik wist niet dat je met ongeveer 3 vragen al 2 minuten hebt vol gekletst.
Cijfer: 7,1
Vivian_Vallens commentaar:
Hetzelfde als bij de voorbereiding van het interview (2).
Cijfer: 7,0
Gemiddeld: 7,1
JE LEEST
The Wunger Games! (Gesloten)
FanfictionWil je mee doen aan deze schrijf wedstrijd, dat kan! Schrijf je nu in! #1 in Sciencefiction {20-09-15} PS. Ik heb dit idee van @TheFandomFeelings
