me and you against the dark side *2

2

Claire

Om half 12 steek ik geluidloos een voet door het raam.

Waarom ik niet via de deur ga? Omdat Tim de wacht houdt. Daar kom ik nooit doorheen.

Sowieso staan er wel wachters bij de poort, maar ik ga via de omheining klimmen. En daarna keihard wegrennen.

Ja, mijn plan is al helemaal uitgedacht. Nu maar hopen dat het lukt.

Ik steek mijn andere voet door het raam en leun op het kozijn.

Nu moet het gebeuren.

Ik haal diep adem en laat me naar beneden vallen. Met een rolbeweging beland ik op de grond en kruip snel naar de muur. Ik druk mijn rug tegen de muur van het kasteel en staar naar de muur om het land heen, die als omheining telt.

Met een aanloop moet het lukken. Ik maak me klaar om te rennen en trek een sprintje naar de muur, waarna ik spring en er met een techniek over heen ga, waar een turnster jaloers op zou zijn.

Met een plof beland ik aan de andere kant van de muur. Mijn innerlijke wolf, Sirai, begint zachtjes te janken.

Doe het niet, Claire. Ik vertrouw deze situatie niet. Ga terug naar André en nestel je in zijn warme, sterke, gespierde armen.

Ik zucht. Het kan niet, Sirai. Ik moet dit doen. Ik wil weten waarom ik vanmiddag niet kon veranderen.

Dan zal ik Luxea, de wolf van André waarschuwen.

Als je dat maar laat! Dan wordt André ongerust. Dat wil ik hem niet aandoen.

En dit wil je hem wel aandoen? Hij zal ongerust zijn als je niet naast hem ligt.

Wat maakt jou dat uit? Dan zijn ze maar ongerust. Ik kom echt wel terug. En nu stil, ik moet goed nadenken.

Chagerijn.

Ik zet de communicatie met Sirai uit en verander in mijn wolvenvorm. Ik sprint de bossen in en bespeur in de verte al een geur.

Vanmiddag zal ik gekroond worden. Ik hoop dat alles goed zal gaan, maar dat denk ik wel.

Ineens vraag ik me af of dit wel een slim idee zal zijn. Straks wordt ik ontvoerd, en kan ik niet bij mijn kroning zijn.

Ik schudt de gedachte snel van me af. Ik vertrouw de wolf wel een beetje.

Inmiddels kom ik bij het riviertje en ik kijk om me heen of ik het huisje kan zien. Verderop is een klein watervalletje, en onder het watervalletje zie ik een gedaante zitten.

Ik sluip er langzaam heen, tot ik bij het huisje kom en naar het gedaante kijk. Het gedaante is ook in zijn wolvenvorm veranderd, en zijn lichtbruine vacht glinsterd een beetje in het maanlicht.

'Ik weet dat je er bent, princes Claire. Verander in je mensenvorm, alsjeblieft.'

Uit het niets verander ik terug naar mijn mensenvorm. Verbaasd kijk ik naar mijn handen.

Hoe kan dit?

Ik zet de communicatie met Sirai weer aan en hoor gelijk haar gejank. Wat heb je toch?

Geen idee.

Het zal wel. Hoe komt het dat ik zomaar terug verander?

Dat moet je niet aan mij vragen.

Hier heb ik ook veel aan.

Ik ze de communicatie weer uit en staar naar de bruine rug van de wolf.

'Kom hierheen, princes Claire.' Ik twijfel kort, wat genoeg is voor de wolf om overeind te komen en zich om te draaien naar mij. Hij laat zijn ogen oplichten, een rode kleur.

Fuck, een alfa.

'Nu. Je wilt antwoorden, en die zal je alleen bij mij krijgen.' Ik bijt op mijn lip en zet voorzichtig een paar stappen in zijn richting.

'Wie ben je? En waarom moest ik komen?'

'Ga zitten.' Ik ga zitten op een grote kei en zie dat de wolf ook weer gaat zitten.

'Kan je ook in je mensengedaante veranderen? Dit komt nogal intimiderend over.' De wolf gromt en verandert.

Het is een jongen van ongeveer mijn leeftijd. Hij heeft lichtbruin haar en felblauwe ogen. Ik had hem een paar keer zien lopen op school, maar weet zijn naam niet.

'Ik ben Juri. Mijn wolf heet Galio.' Ik knik begrijpend. 'Ik heb je laten komen, omdat ik je de nodige dingen zal moeten uitleggen. Over je familie.'

'Wat is er met mijn familie?' Ik ken verder eigenlijk geen familieleden. Mijn ouders zeiden dat ze zijn omgekomen bij een storm, toen ze op een boot zaten met familiedag.

'Ten eerste, ik ben je neef.' Mijn ogen worden groot. 'En ik ben de zoon van Manuel, je kwaadaardige oom. Je oom is de heerser van de zwarte wereld. Ik ben bij hem weggelopen, en kon gelukkig worden opgenomen bij de bruine weerwolven.'

Ik knik begrijpend.

'Nu wil je vast weten, waarom je speciale krachten hebt. En hoe je een alfa bent geworden.' Ik knik. 'Het is heel simpel. Je bent een ware alfa, omdat je nooit iemand kwaad hebt gedaan. Een ware alfa heeft speciale krachten. Je hebt nu al gemerkt dat je kan vliegen, maar er zijn nog veel meer krachten. Ik heb ook krachten.'

'Dus jij bent ook een ware alfa?' Juri knikt.

'Dat heb je goed.' Hij kijkt even spiekend om hem heen, om te kijken of er niemand in de buurt is. 'Maar nu komt het belangrijkste. Je oom wilt de macht over de witte én de zwarte wereld. Daarvoor wilt hij jou vermoorden.' Mijn adem stokt.

'Is het dan wel veilig voor mij? Ik bedoel, is Mandy goed?' Juri knikt.

'Mandy zou eerst jou naar Manuel brengen, maar is gevallen voor de charme's van Gabriël. Hun zijn nu mate's, wat betekent dat ze bij elkaar horen en alleen oog voor elkaar hebben.' Ik zucht opgelucht. 'Nu weet je het meeste wat voor nu belangrijk is. Ik zal vandaag bij je kroning aanwezig zijn, en daarna ga ik weer naar dit huis. Vanaf hier kan ik alles in de gaten houden wat er gebeurd. Als je vragen hebt, kun je altijd langskomen. Maar laat mijn identiteit voorlopig geheim.' Ik knik en sta op.

'Het was prettig kennis maken, neef.' Hij glimlacht.

'Hetzelfde, nichtje. Tot vanmiddag.'

'Tot vanmiddag.' Ik draai me om en verander in mijn wolvenvorm. Ik zet de communicatie met Sarai weer aan.

Dat viel mee, toch?

Wat jij meevallen noemt. Een kwaadaardige oom, die je dood wilt hebben.

Ja, oke. Maar ik heb nu wel een neef.

Die je beschermt, net zoals André, Gabriël, Tim, Mandy en nog vele anderen.

Maar zonder Juri zou ik niks weten over Manuel.

Na dat te hebben gezegd, is Sarai stil en zie ik het kasteel al verschijnen, en spring ik weer over de muur. Ik klim naar boven via de regenpijp, balanseer over de dakgoot een laat me naar beneden zakken, waarna ik me laat vallen in mijn kamer.

Ik trek snel mijn pyjama aan, wat bestaat uit een hempje en een voetbalbroekje, en zak naast André in het matras.

Ik kijk op de klok naast het bed en zie dat het half 2 is. Ik zucht en sluit mijn ogen. Na een paar seconden val ik in slaap.