me and you against the dark side *2

18

Claire

'Waar blijft Reese?' vraag ik bezorgd. Gabriël en ik zitten op het bed te wachten tot Reese komt.

Gabriël haalt zijn schouders op. 'Ik maak me ook best wel zorgen om hem. Hij is nu al 5 uur weg.' Ik zucht diep en kijk naar de grond. 'Maak je geen zorgen. Hij komt wel terug.'

Op dat moment vliegt de deur open en valt Reese de kamer in. Ik spring op en ren naar hem toe, net als Gabriël.

'Reese! Gaat het?!' Gabriël en ik helpen hem overeind en hij kreunt van de pijn.

'Het. Gaat. Wel', brengt hij met moeite uit. We helpen hem naar het bed en laten hem voorzichtig op het matras zakken. Hij kreunt weer van de pijn.

'Je hele oog is blauw', zeg ik geschrokken. 'Heeft mijn oom dat gedaan?!' Reese knikt langzaam en staat voorzichtig op.

'Ik pak hem!' roep ik uit. Ik been naar de deur, maar wordt tegengehouden door Gabriël, die me vastpakt. 'Laat me los!'

'Claire, luister naar me. Je moet het laten zoals het nu is. Anders zal het nog erger worden voor Reese.' Ik kijk achterom en zie Reese zonder shirt staan. Er staan striemen op zijn borst en rug. Ik kijk hem schuldig aan en hij glimlacht zwak terug. Ik zucht en knik dan kort.

'Goed dan. Ik pak hem later nog wel.' Gabriël zucht en schudt zijn hoofd.

'Nee, dat doe je niet. Reese, let goed op haar.' Ik rol mijn ogen en loop naar Reese toe.

'Ik help je zo wel.' Reese kijkt me vragend aan en kijkt daarna naar Gabriël.

'Ze kan je wonden genezen', legt Gabriël uit. Reese's blik heldert iets op en hij knikt begrijpend.

'Een van je gave's?' Ik knik en glimlach bemoedigend. 'Gaat het pijn doen?' Ik haal mijn schouders op.

'Ik weet het niet. Het kan wel, maar als alles goed gaat, heb je nergens meer last van.' Reese kijkt me opgelucht aan.

'Oke, let's go then!' Reese gaat op het bed liggen en ik ga naast hem zitten.

'Waar doet het allemaal pijn?' Reese zucht.

'Overal. Maar vooral mijn benen en mijn rug.' Ik knik en kijk naar zijn ontblootte benen. Reese ligt alleen in zijn boxer.

'Ik begin bij je benen.' Reese knikt en ik ga naast zijn benen zitten. Ik adem diep in en uit en laat mijn hand boven zijn benen hangen. Ik sluit mijn ogen en concentreer me op zijn wonden.

Reese kreunt wat en ik open mijn ogen. Zijn kaken zijn strak op elkaar geklemd en zijn benen genezen steeds meer.

Na een paar minuten ontspant Reese en kijkt hij me dankbaar aan. Ik glimlach naar hem en dan draait de kamer om me heen. Ik grijp naar mijn hoofd en kreun.

'Claire, gaat het?' hoor ik Gabriël bezorgd vragen en ik voel het matras inzakken. 'Ga even liggen.'

Ik schudt mijn hoofd. 'Nee, nee. Echt. Het gaat wel.' De kamer draait nog steeds rond en ik zie een paar zwarte vlekjes. Ik knipper wild met mijn ogen en de vlekjes verdwijnen langzaam.

'Ga op je buik liggen', beveel ik Reese. Reese doet wat ik zeg en ik laat mijn hand boven zijn rug hangen.

'Claire, weet je dit zeker?' Ik knik en sluit mijn ogen.

'Claire, je hoeft dit niet te doen', zegt Reese zacht. Ik kijk hem aan en slik.

'Maar dit komt allemaal door mij. Als ik niet was weggelopen...'

'Claire, laat het rusten. Jij moet rusten. Je steekt al je energie in mij en je ziet echt heel erg bleek.' Ik laat mijn hand zakken en zucht. 'Je hebt me al heel erg geholpen, maar je moet jezelf niet uitputten voor mij. Neem je rust.'

Ik knik en ga liggen. Gabriël staat op en loopt de kamer uit. 'Slaaplekker.' Hij sluit de deur en ik kruip onder de dekens. Reese komt naast me liggen en ik kruip wat van hem af.

'Het spijt me voor vandaag. Ik had je niet moeten zoenen.' Ik negeer hem. 'Claire, ik weet dat je me hoort.'

Hij zucht. 'Goed dan. Je wilt niet tegen me praten, dat is duidelijk. Slaap lekker.'