me and you against the dark side *2

10

Claire

'Laat haar maar gaan, Gabriël', zegt Manuel tegen hem. Gabriël knikt en laat me los. 'Goed gedaan, Gabriël. Je mag gaan.'

Gabriël verlaat snel de kamer en sluit de deur. Ik kijk bang naar mijn oom, die inmiddels is opgestaan en tergend langzaam naar me toe loopt.

'Blijf uit mijn buurt', probeer ik zo dreigend mogelijk over te komen, wat duidelijk niet lukt. Mijn stem trilt en je kan mijn hart als een razende horen kloppen.

Manuel begint te lachen. Een bulderende lach, die de hele kamer vult en iedereen de rillingen zou bezorgen.

'Ach, lief nichtje van me. Waarom ben je toch zo bang?' Hij blijft voor me stilstaan en ik kijk bang omhoog. 'Ik doe je heus niks.'

'Ik weet dat je me wilt vermoorden!' zeg ik nu moediger dan net. 'Dat vertelde Juri me!'

Een grijns ontstaat op zijn gezicht en hij streelt met zijn nagel over mijn wang. Een rilling glijdt over mijn hele ruggenwervel.

'Dat was mijn plan.' Hij is even stil en pakt mijn kin stevig vast. Hij draait mijn hoofd naar hem toe en laat zijn ogen opgloeien.

Een rode kleur. Met andere woorden: een alfa. De vraag is, is hij een ware alfa of een gewone alfa?

Ik weet eigenlijk niet wat erger is. Een ware alfa heeft speciale krachten, zoals Juri en ik. Maar een gewone alfa heeft een hele pack, die achter hem staat.

'Maar toen bedacht ik me dat ik je gewoon kan gebruiken.' Ik kijk hem vragend aan. 'Je hoort vanaf nu bij mijn pack.'

Een gewone alfa dus.

'En wat als ik dat niet wil?' besluit ik dapper te vragen, ook al ben ik bang voor het antwoord.

'Dan zullen je vriendjes één voor één bruut vermoord worden, terwijl jij toekijkt.' Ik slik. Zoiets had ik al zien aankomen.

'En wat voor positie heb ik in je pack?' Ik weet dat tegenstribbelen nou toch geen zin meer heeft. Hij heeft me toch al. En hij weet dat ik mijn vrienden niks wil aandoen.

'Jij wordt de Luna van mijn pack. Maar dan niet de Luna van mij, maar van een van mijn beta's.' Hij drukt op een knopje op zijn bureau en zegt: 'Reese, kom eens.'

Ik hoor zijn stem door het hele kasteel klinken en ril even. Ontsnappen zal nooit lukken hier. Als iemand het ziet, kan die het zo omroepen. Dan heb ik de hele pack achter me aan.

Een klop op de deur laat me opschrikken uit mijn gedachtes. 'Kom maar binnen, Reese.'

Een jongen met bruin haar en blauw/groenige ogen stapt de kamer in. Hij is best gespierd en heeft brede schouders. Ik werp een blik naar Manuel en hij grijnst.

'Reese, dit is vanaf nu je Luna.' Ik kijk Reese aan, die een twinkeling in zijn ogen heeft gekregen. 'Let goed op haar en zorg dat ze niet ontsnapt.'

Reese knikt en pakt mijn arm stevig vast. Mijn gezicht vertrekt even van de pijn en dan voel ik hoe ik wordt meegetrokken.

Iets zegt me dat er met hem niet te sollen valt.

Een Luna is de Alpha/alfa's mate, maar in dit geval is dat een beetje raar. Daarom de Luna voor de beta.

Love you all xxx wondergirl101