me and you against the dark side *2

8

Claire

'Mevrouw, er komen bruine wolven aan!' roept Tim verschrikt uit, die de kamer komt instormen.

'Wat? Hoe laat is het?' Tim kijkt op zijn horloge.

'Half 2, hoezo?' Ik laat Mandy los en ren naar buiten. Ik hoor Mandy en Tim achter me aankomen. In de verte zie ik de vachten van de bruine wolven al.

De bewakers bij de poort maken zich klaar om aan te vallen en ik schreeuw: 'Nee!' Ze laten verschrikt hun wapens vallen en draaien zich om.

De bruine wolven komen steeds dichterbij, tot ze de poort doorrennen. Van alle kanten komen witte wolven aangerent en sommige vallen de bruine wolven aan.

'Stop!' roep ik uit. De witte wolven luisteren niet en ik verander in mijn wolvengedaante. Ik grom luidkeels.

'Claire, wat is er aan de hand?!'

André.

Ik draai me kwaad om en boor mijn ogen diep in de zijne. Ik grom gevaarlijk naar hem en hij slikt.

'Claire, doe wat!' hoor ik Juri schreeuwen. Oh ja, ik was de witte wolven aan het terug roepen.

Ik verander weer terug naar mijn mensengedaante en roep: 'Stoppen, nu! De bruine wolven horen bij ons! We hebben een bondgenootschap gesloten!'

Meteen stoppen de wolven met vechten en veranderen in hun mensengedaante. De witte krijgers kijken me verbaasd aan.

'Ik had het moeten zeggen, ik weet het! Maar we hebben het vandaag pas besloten.' Juri komt naast me staan. Hij pakt mijn hand en knijpt erin. Achter me hoor ik André gevaarlijk grommen.

'Vanaf nu, horen de bruine wolven bij ons. Samen kunnen we de zwarten aan.' Ik werp een waarschuwende blik naar André en hij gromt weer.

'Waar kunnen we verblijven?' vraagt Juri zacht aan mij.

'Jij mag wel in het kasteel blijven. De rest kan in het oude schoolgebouw of in de kerk. Daar is genoeg ruimte en het wordt nu toch bijna niet gebruikt.' Juri knikt. 'Dan kunnen we tactieken bespreken.'

Juri knikt weer. 'Jullie kunen verblijven in de oude school of in de kerk. Juri blijft in het kasteel.' Ik kijk rond. 'Over een uur beginnen we met de training. Maak jullie maar klaar.' De bruine wolven en witte wolven sterven af en Juri en ik lopen naar binnen.

'Claire!' Ik draai me geïrriteerd om naar André.

'Blijf uit mijn buurt! Ik wilde je vandaag niet zien, weet je nog?!' Ik stamp de trap op. Ik hoor iemand achter me aankomen en diegene pakt mijn arm vast en trekt me ruw tegen een lichaam aan.

'Je kunt me niet ontlopen. Je houdt van me!' Ik probeer me los te rukken, wat niet lukt. Hij trekt me juist dichter tegen hem aan.

'Laat me alsjeblieft los! Doe me geen pijn!' André wordt van me weggetrokken en ik zie Juri in zijn wolvenvorm boven André hangen.

'Ga van me af!' schreeuwt André boos, terwijl hij Juri van zich afduwt. Juri verandert weer in zijn mensenvorm.

'Ze zei dat je haar los moest laten. Doe dat dan ook.' Juri loopt dreigend op André af en doet iets met zijn hand. André vliegt door de gang en belandt met een pijnlijke kreun tegen de badkamerdeur.

'Wat was dat?!' Juri legt beschermend zijn armen om me heen en ik kijk bang naar André.

'Dat, mijn vriend, was de kracht van een ware alfa', zeg ik hard en langzaam. 'Net zoals ik, is Juri een ware alfa. Daarom heb ik die krachten.'

André staat op en loopt langzaam naar ons toe. 'Alsjeblieft, Claire. Ik heb toch al gezegt dat het me spijt?' Hij wilt me van achteren knuffelen, maar ik duw hem weg.

'Vergeef me alsjeblieft?!' Dat klinkt wel erg wanhopig.

'Ik heb tijd nodig. Kom vanavond naar onze kamer, dan zie je wel of ik je vergeef of niet. Maar nu, blijf uit mijn buurt.'

Hij knikt en loopt naar beneden. Ik zucht en leun tegen Juri aan. Hij wiegt me zachtjes heen en weer en ik sluit ontspannend mijn ogen.