me and you against the dark side *2

5

Claire

Ik loop terug naar de ziekenkamer en zie Manuel grijnzen. Ik stap woedend op hem af, en mijn vuist raakt zijn buik. Hij klapt voorover en ik geef hem een knietje in zijn gezicht.

Hij kreunt en laat zich op de grond zakken. Ik pak hem bij zijn schouders en sleep hem mee naar de voordeur, waar Gabriël 20 minuten geleden doorheen is gelopen, waarschijnlijk voor altijd.

'Je hebt alles verpest! Zorg dat je hier nooit meer terug komt!' Ik werp hem naar buiten en sluit de deur met een klap.

Een seconde later hoor ik gegil en daarna gehuil van een kind. Ik open de deur en zie Manuel die zijn scherpe nagels in het lichaam van een jongere vrouw heeft gestoken. De vrouw hoest bloed op, en overal uit haar lichaam komt ook bloed.

'Ik zal terugkomen, wees daar maar zeker van.' Zegt hij dreigend, waarna hij de vrouw loslaat en in zijn wolvengedaante veranderd. Hij sprint weg naar het bos en ik ren naar de vrouw.

Het kind zit huilend naast haar moeder, en ik zak naast het lichaam neer. 'Ga achteruit.' Zeg ik tegen het kind.

Het kind doet niet wat ik zeg en blijft gewoon zitten. André komt bij ons staan, en kijkt me vragend aan. 'Pak dat kind.'

'Kom maar, Juul. Koningin Claire zal je mama beter maken.' Het meisje, wat Juul heet, staat op en loopt naar André. André slaat zijn armen om Juul heen en ik zucht diep, om me te concentreren.

Ik draai de vrouw op haar buik en doe haar shirtje omhoog. Ik zie de wonden en sluit mijn ogen, waarna ik mijn handen op de wonden leg.

De wonden genezen niet en ik open verbaasd mijn ogen. 'Wat gebeurt er?!'

'Mama!' Ik kijk naar beneden en zie dat de kleur langzaam uit het gezicht van de vrouw trekt. 'Mama, nee!' Ik breng mijn knieën naar mijn borst en sla mijn armen eromheen.

'Claire, het geeft niet. Jij kon er niks aan doen.' Zegt André geruststellend. Hij slaat zijn armen om me heen en ik snik ik zijn shirt.

'Het is mijn schuld, André. Manuel wil mij hebben, en nu is er iemand dood, door mijn toedoen!' Ik huil harder. 'En Gabriël is ook nog weggelopen.' Mompel ik er zacht achteraan.

'Die komt wel terug. Mandy is hier nog, en mate's kunnen niet gescheiden van elkaar leven.' Ik knik begrijpend en sta op.

'We moeten haar begraven.'

-

'Beste landgenoten, vandaag is de moeder van Juul Steen overleden, Sascha Steen. Dit zal nooit meer door mijn kwaadaardige oom Manuel gebeuren, dat beloof ik u allen. Ik zal er alles aan doen om hem uit de buurt te houden, maar hoop daarbij op jullie hulp.'