me and you against the dark side *2

6

Claire

Maanden later zijn er al een heleboel doden gevallen door Manuel. Hij heeft al met zijn leger ons aangevallen, en daar zijn een stuk of 25 doden bij gevallen.

Bij ons dan. Bij hun zijn er maar 5 doden gevallen ofzo. Ze zijn veel sterker als ons. Daarom trainen wij ook elke dag, zo'n 8 uur achter elkaar.

Alsnog is ons leger niet zo sterk. Ons leger bestaat vooral uit werknemers.

Ik zucht en kijk naar buiten. De hele binnenplaats is verwoest door de laatste inval, die nog maar één dag geleden was.

'Wat is er, schatje?' hoor ik André's stem vlak achter me, waarna ik zijn armen van achteren om me heen voel.

'Dat gedoe met Manuel gaat te ver. Bijna elke dag is er wel een inval. Ons leger wordt uitgeroeid, kinderen huilen om hun ouders, het kleine leger dat nog over is, traint elke dag totdat ze er bij neervallen. En dat allemaal omdat die rat van een oom míj wilt hebben!'

André trekt me dicht tegen zich aan en legt zijn hoofd op mijn schouder. 'Het komt goed, babe.' Ik zucht weer en schudt mijn hoofd.

'Nee, André. Mijn oom wil me dood hebben, het komt niet meer goed!' Opeens klinkt het alarm en rennen André en ik snel naar beneden.

'Tim, wat is er aan de hand?!' vraagt André, terwijl hij zich in zijn gevechtsuitrusting wurmt.

'Er komt een vijandige wolf aan. Hij loopt in zijn eentje, maar er kunnen altijd nog meerdere in de bosjes zitten.' Ik trek de rits van mijn gevechtsuitrusting dicht en wacht op André.

'Claire, jij blijft hier!' zegt André snel en hij loopt samen met Tim weg. Ik ren hen achterna.

André draait zich kwaad om. 'Wat zei ik nou net?!' Ik negeer hem en ga naast Tim lopen.

'Wat voor wolf is het?' Tim haalt zijn schouders op.

'Dat konden we nog niet zien. De wolf was nog te ver weg, maar we roken zijn geur.' Inmiddels lopen we al richting de poort en kijkt André me nog steeds kwaad aan.

'André, doe normaal! Je weet best dat ik een goede hulp ben.' André kreunt en loopt verder. Ik wil achter hem aanrennen, maar Tim houdt me tegen.

'Laat hem maar even.' Ik zucht en laat het toch maar even.

We komen aan bij de grote groep wolven, die zich inmiddels heeft verzameld bij de poort en ik wurm me erdoorheen. Ik verander in mijn wolvengedaante en speur in het duister.

'Claire, hoor je me?' Ik kijk op en zie twee rode ogen in heg duister. 'Claire, please!'

'Ja, ik hoor je. Wat is er, Juri? Waarvoor kom je?' Juri komt uit de schaduw en ik voel dat iedereen zich klaar maakt voor de strijd.

'Roep je leger terug. Ik kom met je praten en ben alleen.' Ik grom naar iedereen dat het goed is en langzaam veranderen ze in hun wolvengedaante.

Opeens schiet een witte wolf naar Juri toe en ik grom kwaad. Ik ren achter de witte wolf aan en duw hem aan de kant. Hij kermt van schrik en staat weer op.

'André!'

'Claire! What the fuck doe je?!'

'What the fuck doe jij?! Dit is Juri, mijn neef!'

André klemt zijn staart tussen zijn benen en kijkt naar beneden. 'Sorry.'

We lopen snel naar binnen, in ons mensengedaante en ik loop met Juri naar het zitkamertje.

'Waag het niet om te komen, André!' Hij kijkt me boos aan en loopt naar boven.

'Die is boos', zegt Juri en ik sluit de deur.

'Ik ben ook boos op hem, dus het zal wel. Ik praat zo wel met hem. Maar nu... Waarvoor kom je?'

Eindelijk weer een update!

Ik heb weer leuke ideeën voor dit boek, nu nog uitwerken! Het zal wel snel op zijn einde lopen,omdat ik met dit boek niet veel plezier heb. Ik heb ook weinig votes en readers per hoofdstuk, en ook nauwelijks reactie's. Niet gek dat ik niet echt gemotiveerd ben om verder te schrijven.

Love you all xxx wondergirl101