me and you against the dark side *2

3

Claire

Ik sta al klaar voor de kroning. Ik kijk om me heen. Overal staan mensen. Allemaal witte weerwolven.

Behalve Mandy en Juri.

Het verbaasd me dat nog nooit iemand wat heeft verteld over bruine weerwolven.

'Princes Claire. U kunt uw belofte afleggen.' Ik knik naar André.

Ik loop richting het tafeltje met de microfoon en kuch even. 'Beste landgenoten. Vandaag zijn we bijeengekomen om mij, princes Claire, tot koningin te bekronen. De laatste weken is er veel gebeurd, zoals jullie weten. Maar nu naar mijn beloftes.' Ik kuch weer even en schraap dan mijn keel.

'Ik beloof, dat ik dit land zal beschermen met alles wat ik in me heb. Ik beloof, dat ik het land zo goed mogelijk zal regeren. Ik beloof, dat ik iedereen in zijn of haar waarde zal laten en iedereens grenzen zal accepteren. Iedereen zal in het kasteel kunnen komen. Je hoeft niet persé een afspraak te maken. Je kan met je problemen bij mij, en anderen terecht. Als er een opstandje ontstaat, zal ik er alles aan doen om die te stoppen. Bedankt voor uw aandacht.'

Iedereen begint te klappen en ik glimlach tevreden en trots. Er komt een man aanlopen met een kussentje, waar de kroon op ligt. Hij maakt een korte buiging en Gabriël zet de kroon op mijn hoofd.

Iedereen begint weer te klappen, totdat er gegil klinkt. Ik kijk verbaasd het publiek in en zie een grote zwarte weerwolf in het publiek staan. De wolf heeft rode ogen en kijkt me doordringend en moordlustig aan.

André en Gabriël gaan beschermend voor me staan en Mandy trekt me in een knuffel.

'Claire, kan je me horen?' Ik knik en speur het publiek af naar Juri. 'Dit is Manuel, je oom.'

Fuck.

Ik zet de communicatie met Sirai aan. Wat moet ik nu?

Weet ik niet.

Godver.

Ik verbreek de communicatie weer en concentreer me op de zwarte, grote weerwolf in het publiek.

Mijn kwaadaardige oom Manuel.

'Claire, ga naar binnen.' Ik schudt mijn hoofd.

'André, ik weet wie dit is en wat hij kan. Nou, een soort van dan. Hij heeft speciale krachten.' André kijkt me verbaasd aan.

'Je gaat naar binnen, nu!' Mandy trekt me mee, samen met Tim.

Er klinkt een harde grom en er vliegt iemand tegen de muur van het kasteel aan. Ik slaak een gil en kijk naar degene die naast me op de grond ligt.

Het is een kind. Nog een welp. Het kind kreunt en ik zie bloed in zijn zijde. 'Neem hem mee naar binnen.' Mandy tilt het jongentje op en draagt hem naar de ziekenkamer. Ze legt hem op de tafel en de jongen kreunt weer.

Ik doe zijn shirt omhoog en leg mijn hand op zijn wond. Ik sluit mijn ogen en voel de wond kleiner worden.

Als de wond helemaal is genezen,voel ik mezelf zwak worden. Tim ziet het en vangt me nog voordat ik de grond kan raken op.