ROYALTY •|• BxB •|•

Chapter 25: The game is starting

Hello everyone. Şu bölümü kaç gündür yazıyorum bir bitmedi. Keyifli okumalar. Love y'all 🤎

~•~•~Elaine Laila Parker~•~•~

~•~•~24.04.2025~•~•~

~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~

Ölüm.

Şu an tek gördüğüm şey ölümdü.

Calypso sınırındaydık. Her yer yanıp kül olmuştu.

Genel olarak Calypso güzel bir doğaya, yeşilliğe sahip değildi. Fakat Darkar'la sınırı geniş bir ormandı.

Şimdi Calypso ormanından eser kalmamıştı. Kendimi cehennemden bir parçayı izliyormuş gibi hissediyordum. Kül olmuş ağaçlar, kapkara toprak. Ölüm kokusu geliyordu.

Yanı başımda "Baifeng aşkına." diye fısıldadı Agron. "Ne olmuş buraya böyle?"

Yüzümü buruşturdum ve gözlerim doldu.

Evim yavaş yavaş yok oluyordu.

Dikkatle etrafı inceleyerek "Bu bir büyü." dedi yanımda duran elf kadın, Ayvi. "Bakın genişlemeye devam ediyor."

Gözlerimi kırpıştırdım ve görüşümü netleştirmeye çalıştım.

Haklıydı.

Büyülü yangın Darkar'a doğru ilerliyordu ve canlı olan her şeyi küle çeviriyor, öldürüyordu.

"Bunu durdurmanın bir yolu yok mu?" diye sordum boğazımı temizleyip.

"Siz karşıt bir büyü yapabilirsiniz." dedi kararsızca elf adam. "Yani sanırım..."

Umutsuzca başımı salladım.

"Ben hiç büyü bilmiyorum ki, Ivay."

"O zaman ben deneyeyim." dedi ve elimi tuttu Ayvi. "Enerjinizi kullanmama izin verin, majesteleri. Bir nevi sizi kullanarak büyüyü ben yapayım."

Hiç düşünmeden başımı salladım. Yapabilecekse neden olmasın?

Anında bir şeyler fısıldamaya başladı.

Vücudumdaki semboller ışık saçmaya başlarken bedenimde dolaşan bir enerji akımının Ayvi'ye doğru aktığını hissettim. Direnmedim ve gözlerimi kapatarak izin verdim.

"Roch he'ar, hakshivu lei, shimu lev likriati. Ani rotza shtitnagad leshadim. Tenu lemeganim le'alot, tenu liyaer lehagen al atzmu."

Gözlerimi açtığımda hiçbir şeyin değişmediğini fark ettim. Beklentiyle kadına baktığımda üzgün bir şekilde başını salladı.

"İşe yaramadı. Ormanın ruhu cevap vermiyor majesteleri."

Bunu öyle bir tonda söylemişti ki, yeniden gözlerim doldu.

"Beni yalnız bırakın." diye fısıldadım güçlükle.

Agron dışında ikiletmeden geri çekildi herkes.

Diz çöktüm ve alnımı yanmış toprağa koydum.

Neredeyse duyulamayacak bir tonda "Ormanın ruhu," diye fısıldadım. "Lütfen cevap ver. Çağırımı dinle ve gücümü kabul et."

Başımı kaldırdım ve art arda bir kaç damla gözyaşım toprağa düştü.

Gözyaşlarımın düştüğü kısımda bir kaç saniyeliğine bir çiçek yeşerdi ve aynı anda öldü.

"Sanırım orman seni duydu." dedi Agron ve yanıma oturarak omuzlarıma sarıldı.

Ona yaslandım.

"Galiba."