Kamp bitmişti. Otobüse biniyorduk. Fakat Poyraz bana dediki
"Hadi Alara. Otobüs çok sıkıcı. Gel beraber gidelim."
"Olur" dedim ve yola çıktık. Hiç konuşmadık. Ve ben tam uykuya dalacakken bir arabanın üstümüze üstümüze geldiğini gördüm.
"Poyrazzzzz! Direksyonu kır araba geliyorr! Frene bas birşeyler yappp!" diye çığlık atarak konuştum.
"Frenler tutmuyorrrr!" Öliyim lan bırakın. Öliyim burada. Lan gerçi ölcem. ! O sırada Poyraz a sarıldım! Vee. Kan. Çığlık. Arabanın alev alması. Sonra gözlerim kapandı.
Hastanede bir odada yatıyordum 2 yatak vardı. Birinde Poyraz birinde ben. Ama poyrazın durumu iyi gibiydi. Ben gözlerimi açınca odada bir çığlık koptu ve gözlerini açtılar diye bağırdı herkes. Poyraza döndüm. Oda gözlerini açmıştı. Bana bakıyordu. Göz göze geldik ve birbirimize baktık.
"Alara. Çok kötüsün. Ben iyiyim am sen kötüsün.!" dedi sessizce. Ama bağırmaya çalışıyordu. Gözünden bir damla yaş geldi. Benimde gözlerim doldu. Ben onu seviyordum.
O sırada içeri bir doktor girdi. Ve beni kontrol ettikten sonra konuşmaya başladı.
"Durumu kötü. Geçici hafıza kaybı olabilir. Eğer sizi tanımazsa korkmayın. Ona güzel anlar yaşatın. Onu mutlu ettikçe sizi hatırlayacaktır."
Ahahaha. Hafıza kaybım yoktu. Ama ufak bi şaka yapacaktım.
"Siz kimsiniz!" dedim.
Doktor gülümsedi annemlere ve gitti.
Herkes sustu.
---
Hastanede 2. Hafta kalmıştım. Hala oyunum devam ediyordu. Poyraz bizim evdeydi sürekli okuldan izin almıştım. Oda almıştı. Daha yeni geldik eve ve bana Poyraz bakacaktı.
"Hadi Alara mutfağa geliyorsun. Yemek yapacağız" dedi ve bende aşağı indim. Eline bir fotoğraf makinesi aldı ve
"Poz ver foto çekicem hadi"dedi.
Bende poz verdim.
Çok güzel çıkmıştım.(multide)
Çorba yaptık ve yedikten sonra dışarıya çıkmaya karar verdik.
