"Sürpriz!" diye elinde pasta ile içeri girdiler. Bunların içinde Poyraz Emre Ve Deniz de vardı. Bugün benim doğum günümmü? Yooo.
"Aptallar bugün benim doğum günüm değilki!"
"Senin değil. Gizemin var."
"Ne Gizemi?"
"Ya Alara sen anons yapınca biz şaka yaptın zannettik. Sonra Gizemi takip ettik. Buraya geldi. Bizde Gizem burada sandık. En son bu oda kaldı bakmadığımız. Bizde seni gördük. Ee senin niye elin bağlı. Ve niye Gizem buraya girdi!" Dedi Poyraz. Oda anlamıştı. Beni Gizem kaçırtmıştı.
"Ah! Aptallar! Beni Gizem kaçırtmış! Elimi çözün bari!" ellerimi çözdüler ve odadan çıkınca Gizemi gördük. Gizem yeni gelmiş olmalıydı. Bizi görmedi ve telefon görüşmesi yapmaya başladı.
"Alo. Hakan şu kızı kaçırdığın için sana minnet duyuyorum. Poyraz artık benim olacak." dedi ve güldü. Cadı!
Poyraz çok şaşırdı. Elimi tuttu ve Gizemin yanına gelince "Hayır öyle olmayacak!" dedi ve bana döndü. Beni öpmeye başladı. Karşılık veremiyordum. Sanırım banada kızmış olacakki hemen sinirle depodan çıktı.
Hemen çadıra girdim. Düşündüm. Okula geldiğim gün bana sürtük diyen ve okulun sahibiyle çıkacağını söyleyen bir çocuktu o. Okulun sahibi olduğumu öğrendi. Ve bana daha iyi davranmaya başladı. Aptalım. Kendi zengin olsa bile fakirleri kabul etmez! Tamam bende zenginim ama onun gibi değilim!
Poyraz'dan
O kız okula gelince onu beğendim. Ama giyimi açıktı. Ve onu sürtük sanmıştım. Ben gerçek aşkı arıyordum. Okulun sahibi okulda sürtük olmaz demiştim. Ama hala ona aşıktım. Aşk ilk kez kapımı çalmıştı. Hiç aşık olmayan ben. İlk kez bir kıza bağlanmıştım. Ama sürtük değilde moda adına böyle giyindiğini görünce sevdim onu. Ama öpünce karşılık vermemişti ve çok sinirlenmiştim. Gizem bu okuldan giderdi artık. Alara atardı onu. Beni takıntı haline getirmişti nerdeyse. Aptal kız!
