Kali's POV.
It's been how many months na rin since what happened nung day with Haley.
But still.
I can't believe na magagawa ni Andrei to saakin.
Yes, break ups do hurt.
A lot.
It hurts like a bitch.
Pero alam niyo yung pinakamasakit na good bye?
Yung good bye na hindi man lang narinig ng tenga mo..
Pero ramdam na ramdam mo sa puso mo.
It sucks.
Alot.
Hindi na talaga nagparamdam si Andrei saakin. As in hindi na talaga.
Parang, binitawan na lang talaga ako sa ere.
Minsan nga mas gusto ko na lang isipin na nabagok yung ulo niya, nag ka-amnesia at hindi na ako naalala.
Atleast doon, hindi naman niya ako sinasadyang makalimutan.
Pero hindi eh.
Masakit talaga.
Ilang araw rin akong nagkulong non sa kwarto, hindi ko pinag bubuksan ng pinto yung Kuya ko.
Kahit sino.
Dumating na nga pala yung isa ko pang kuya.
Si Kuya Kristof.
At pati siya, hindi ko pinagbuksan ng pintuan noon.
Ewan ko ba.
Ayaw kong makita nila akong nagiging miserable dahil sa isang lalakeng minahal ko ng sobra.
Ayaw kong ipakitang sobrang sakit.
Naaalala ko yung sinabi saakin ni Kuya Kristof.
"Alam mo, Shan, kapag nagmahal ka, kailangan mo na talagang ihanda yung sarili mo na masaktan. Kasi ngayon, bukod sa uso ang agawan at paramihan, trending rin ang iwanan ng walang dahilan"
At tama siya.
Parang si Andrei, iniwanan lang ako ng walang dahilan.
