SON SÜRAT AŞK

Bölüm 15: MATEMATİK!

Arkadaşlar öncelikle bu kadar beklettiğim için gerçekten çok özür dilerim. Elimde olmayan sebepler yüzünden yazamadım. Umarım iyi bir bölüm olmuştur çünkü ben pek emin olamadım. Bundan sonra ki bölümlerin daha iyi geleceğine söz veriyorum. Hepinize iyi okumalar. Desteklerinizi bekliyorum :) 

.....

-MERT-

Uzun bir günün ardından evimde olmak güzel bir histi. Bugün kendimi tam anlamıyla çıkmazda gibi hissetmiştim. 2 yıl önce Anne ve babamın ölümünün ardından aşık olduğumu sandığım kızında beni terk etmesi bendeki sevgi kapılarının kapanmasına yol açmıştı. Masal dışındaki kimseye tahammülüm yoktu kimse için o günlerden sonra kilitlediğim kapılarımı açmadım. Ta ki Arya hayatıma girene kadar. Kilitlediğim kapılar benim kontrolüm olmadan aralanmaya başlıyordu ve bu beni hem korkutuyor hem de acaba hala sevebilir miyim? diye düşünmemi sağlıyordu. Hayatıma birisinin girmesini kesinlikle istemiyordum. Kilitlediğim kapıların iznim olmadan açılmaya başlaması elimde tuttuğum kontrolümü kaybetmeme sebep oluyordu. Hayatımda hiçbir kız için yapmayacağım şeyler yaptım. Arası karşıma aldım. Her ne kadar grubu sustursam da aslında içimde yankılanan sesleri bastıramıyorum ve bu beni korkutuyordu. Hayatıma birini almak için hazır değilim. Kabuk bağlamış yaralarımı tekrar başkasının soyup kanatmasına izin veremem. Bunu ne kendime ne de Aryaya yapma hakkım var. İnci'nin de dediği gibi Aryanın iyiliği için stresten ve üzüntüden uzak durması gerekiyor ve ben ona-

Bir anda kapımın tıklanmasıyla irkilip kafamı cama doğru çevirdim.

"Ne var?"

"Mert bey amcanız sizin için endişelendi. Size ulaşamamış, sizi acil görmek istiyor."

"evde mi?"

"Evet efendim."

"Tamamdır. Bu arada arabayı iyice yıkayın yarın korumalardan biri okula götürüp park eder. Anahtarı Ozana verirsiniz. Sabah motoru dışarı çıkartın okula motorla gideceğim."

" Efendim motorunuz burada değil ki." İyice uçmuştu kafam okulda bıraktığımı bile unutmuştum.

"Tamam siz arabayı yıkayın yarın bunla gideceğim okula." Adam kafasını sallayıp yanımdan ayrıldı.

Eve doğru ilerlerken küçük cadıya görünmeden önce amcamın yanına uğramam gerekiyordu. Uzun süre sonra kapıyı ilk defa anahtarla açıp sessizce salona doğru ilerledim. Masal, Sultan Teyzenin dizine yatmış bir şekilde çizgi film izliyordu. Küçük yaşta hem babasını hem de annesini kaybetmişti. Hayatında tek ben vardım artık. Annem ve babama o kadar çok kızıyordum ki! Beni bırakıp gittikleri için, beni bu kadar büyük bir sorumluluk altında bıraktıkları için. Lanet olası bir kaza bizi bitirmişti. Küçücük bir hayatı zehir etmişti. Şimdi ben Masalın gözlerinde o eski ışığı görmek için ömrümü bile vermeye razıydım.

Adımlarımı çalışma odasına yönlendirdiğimde amcamın içeride bağırarak konuştuğunu duydum. Aralık kapıyı daha çok açtığımda amcamın pencereden dışarı bakarak konuştuğunu gördüm. Sesi kızgındı iş yerinde önemli bir sorun olmalıydı. İçeri geçmeden kapının eşiğine yaslanıp amcamı dinlemeye başladım.

"Ne demek lan arabalar çalındı. Ben o kadar adamı boşuna mı çalıştırıyorum orada. Her şey hazırdı bütün arabaların geleceği limana kadar tüm proje elinizdeydi ama siz bir haltı beceremediniz."

"Lan polisler işin içine girseydi nasıl hesap verecektik! Biz çalıntı mal alıp satıyoruz mu diyecektik. BANA O ARABALARI VE KİMİN ÇALDIĞINI HEMEN BULUYORSUNUZ!"