SON SÜRAT AŞK

BÖLÜM6: ŞAŞIRTAN DAVET

KEYİFLİ OKUMALAR :)

-MERT-

Matematik hocamızın müthiş tatil anılarıyla dolu 40 dakika sonunda zil çalmıştı. Bizim tayfaya baktığımda hepsinin ölü olduğunu gördüm. Ali bize dönerek;

"Abi akşama ne yapıyoruz şöyle güzel bir parti falan mı versek?"

Ozan hemen; "Lan iyi fikir aslında hem şimdi okullarda açılıyor, bizimkiler son senen artık derslerine odaklan falan filan zırvalayacaklar. Şimdiden acısını çıkartalım" dedi. Aslında düşününce mantıklıydı, amcamda şirketin başına geçmem için üniversiteyi şart koşmuştu. Şirketin başına geçmek gibi bir niyetim yoktu ama babamdan kalan son şeydi şirket, bende ona benim iyi bir iş adamı olduğunu ve ona yakışır bir evlat olduğumu göstermek... yani etrafa göstermek istiyordum.

"Tamam olur, Burak sen barı ayarlarsın dimi?" Burak başını salladı, hemen telefonunu çıkardı ve birkaç numara tuşladıktan sonra;

"Mehmet, üst locayı bugün kapatın babam sorarsa Mertler barda parti vereceklermiş dersin..... tamam evet..... Tamamdır, akşam görüşürüz" Burak telefonu kapatıp bize döndü.

"Abi akşam için çocuklar hazırlık yapacaklar kalan tek iş insanları çağırmak"

"Arasta bugün gelecekti zaten akşam için ona da mesaj atarım orda buluşuruz onunla" Yasemininde olaya katılmasıyla herkes çağıracağı kişilerin isimlerini sıralamaya başlamıştı. Benim gözlerim direk Aryanın oturduğu sıraya kaydı, sıra boştu tam o anda içeri gülerek Aslı ve Arya girmişti. Sanırım gözüm fazla onda takılı kalmışı, yanakları kızarmış bana kaçamak bakışlar atıyordu. Ozan araya girerek;

"Abi Aryayı da çağırayım mı partiye? Yazık kızın ilk günü hiç kimseyi tanımıyor en azından birileriyle tanışır. " istemsiz bir anda kaşlarım çatılmıştı.

"Banane olum istediğinizi çağırın" dedim Ozan;

"Ee abi sen sabah deme-"

"Uzatma Ozan kimi istiyorsan çağır" sesim sert ve soğuk çıkmıştı. Ozanın yüzünde kocaman bir gülümsemeyle Aryanın sırasına doğru yürüdü. Gülümsemeler, kahkahalar neler oluyor lan? neye bu kadar gülüyorlar? Diye içimden geçirmeme neden olmuştu, hep merak etmişimdir Ozanın nasıl insanları bu kadar çabuk güldürebildiğini. 5 dakika sonunda Ozan bize doğru yürüyordu, sırasına oturduktan sonra telefonla uğraşmaya başlamıştı. Bilerek yapıyordu it benim merak etmem için. Düşüncelerimden Alara'nın tiz sesiyle son buldu.

"Bugün parti olduğunu duydum. Bence çok harika bir fikir, buna ihtiyacımız olacak bütün sene çok sıkılacağız."

Yasemin; " Bence de çok harika fikir. Alara hemen akşam için giyeceklerimize karar vermeliyiz" kızların yaklaşık 3 dakika kıyafet konusunu tartıştıktan sonunda zil çalmıştı.

.....

"Abi akşam 6 gibi kulüpte buluşuruz o zaman ben kaçtım herhangi gibi bir terslik olursa bana mesaj atarsınız"

" Tamamdır" Burak'ın arabasına doğru gitmesini izlerken gözüm kapıdan çıkan Aslı ve Aryaya takılmıştı. Aryanın Aslıyla arkadaş olması iyi bir şeydi, hem Arasın kuzeniydi hem de benim küçüklük arkadaşımdı. Aras'la kuzenlerdi ama kuzen demeye bin şahit lazım. Ne zaman bir araya gelseler hep bir laf dalaşı oluyordu zaten Aslı bizim grupla yakın değildi. Yaseminle aralarında pek sorun yoktu ama Alara ile anlaşamıyorlardı. Kapıya doğru yürüyen Aryaya bakmaya başladım. Acaba ben bu kızı nerede gördüm? mutlaka bir yerde görmüş olmam lazım, yüzü o kadar tanıdık geliyordu ki. Düşüncelerimden kolumda hissettiğim acıyla döndüm ve grubun bana soran gözleriyle karşılaştım.